Kunstschouw dag 3
Vanmorgen ging ik met de auto omdat ik spullen mee moest nemen voor de gevallen tekening die nog heel was en Paul kwam me gelukkig weer even helpen. Zelf had hij nog goede draadjes en haakjes die pasten, dus de klus was snel geklaard, superfijn.
Verder blijft het een hele belevenis! Het is geweldig leuk, maar ik doe het nooit meer. Ten eerste kan ik het niet alleen allemaal en een hele dag in die donkere zaal is niet fijn. Ik zit veel op mijn stoel en er komen heus veel mensen, alleen rond de middag is het wat stiller, maar na de middag krijg ik buikpijn en dat heeft niets met mijn operatie te maken, maar de buikpijn die ik altijd heb als er ongewone dingen zijn. Als ik een nachtje weg moet bv., of een feestje waar ik me best druk om maak vooraf en dat dan best wel meevalt als het eenmaal zover is, maar de buikpijn is er dan al wel. Ik kan daar niets aan doen.
Dus ik heb besloten ook morgenochtend maar weer gewoon op de fiets te gaan, het is er prachtig weer voor en ik heb de broodnodige beweging, ook al ben ik aan het eind van de dag best moe en met de wetenschap dat als ik thuiskom eerst nog weer de nodige dingen gedaan moeten worden en dan is het fijner als je een uur eerder thuis bent, maar dat is dan maar even zo.
Weer een paar oude (dames) klasgenoten vandaag, echt zo leuk, we stonden te praten, ik dacht ik ken die mensen, maar mijn naam staat op de tekeningen, dus dan zouden ze het toch oook zien, maar daar hadden ze niet op gelet en zoiets verwacht je ook niet van mij natuurlijk 
Ik zag het het eerst, wist het bijna zeker en vroeg het ze, jaaa en toen was de herkenning er zeker. Geweldig! En dan gaat het ineens niet meer over de tekeningen, maar over levens en daarin gebeurt er nogal wat.
Een Anja van de wandelclub met een vriendin waren er en Marian , ook een oude klasgenoot waar ik een tijdje geleden op bezoek was
Ik had vandaag ook de goede kleurpotloden meegenomen, dat werkt beter, zo kunnen ze het zelf eens proberen. Dat gebeurt nog weinig maar wel voorzichtig en het is ook handig als kladblok, want wat is een kleurpotlood in het Duits? En dan vraag ik het eens aan de zaal en blei is blijkbaar lood, zo leer je nog eens wat.
Zo was er ook een meneer aan wie ik vroeg wat hij er zoal in zag toen hij mijn tekening stond te bestuderen, 'NIETS' was zijn bondige antwoord, nou dan heeft u weinig fantasie was mijn antwoord en daar was hij het mee eens. We praatten eens wat verder en daar kwam het hij was FAN van LOTTE. Hij kocht alles van Lotte en had zelfs een speldje van haar op zijn jasje zag ik plots.
Dat was leuk, alweer een bijzonder praatje.
Een paar uur later kwam er een stel die de naam van Lotte op mijn 'kladblok' zagen en vroegen "waar kent u haar van?", dus ik vertelde over de meneer van een paar uur daarvoor en dan blijkt Lotte hun overbuurvrouw te zijn.
Sorry dat mijn blogs wat langer zijn en voor jullie misschien best saai, maar ik wil het wel allemaal onthouden en als ik dat niet dezelfde avond doe dan ben ik het kwijt en om te onthouden daar zijn blogs nu eenmaal voor
Ik denk nu zelfs dat ik morgen meer dingen moet noteren want ik vergeet vast iets.
Update:
Ik Google net eens op Hans de Wit van mijn papier, geen idee van wie ik het kreeg, al zijn tekeningen zijn van tevoren doordacht, het tegenovergestelde van die van mij en best somber, vind ik.
Een hele belevenis, het is wel zo fijn als je je op je fiets kunt redden.
Tekenen is een hele kunst, vooral veel doen dan is het resultaat steeds mooier. Hans