Plant en pot
Het ws even de vraag of de tibouchina de winter overleefd had, want dat was best spannend, zowat nergens een teken van leven. Elke dag keek ik want het hout was niet allemaal dood en onderin dacht ik toch iets van leven te zien... en kijk nu eens! Flink gesnoeid en de bloemen komen er weer aan, zoals altijd vrij laat natuurlijk, maar het wordt vast weer prachtig de komende maanden.
En dan deze oleanders, ik heb er nu vier van de zaadjes van Ineke en ik denk dat ze nog gaan bloeien, maar dat duurt ook al zo lang! Gelukkig hebben we nog een stukje zomer over voor al dat moois.
Gewandeld en gefietst vandaag. Ik was zo stijf als een deur van het gesjouw met de potten van gisteren, Die ene hele zware de trap op, dat voel ik vooral in mijn bovenbenen, die plant moet daar maar blijven voor de rest van mijn leven in elk geval, ik denk dat hij het daar ook best naar zijn zin zal hebben, het is een kentiapalm, die kreeg beneden te weinig licht.
Met grote potten sjouwen is ook niet mijn favoriete bezigheid, gelukkig loont het vaak wel.