Verwerking
Omdat ik zo ontzettend blij ben met mijn nieuwe tanden, wil ik het graag nog één keer vertellen, het is voor mij ook een soort van verwerkingsproces, want het viel niet mee allemaal. Dank zij, tandarts Poldermans, waar menig kind van Schouwen Duiveland een trauma van heeft over gehouden. Volle wachtkamers, uren wachten na schooltijd, gaatjes boren, tien keer terugkomen.... zoiets.
Zwanger zijn en alles laten trekken omdat die lul (Poldermans) dat nodig vond! Maanden na de geboorte van je tweede kind (eind 1969) eindelijk een noodgebit, op de wonden van je als laatst getrokken voortanden!
Tobben, niet goed kunnen kauwen, een los zittend gebit maar je deed het er maar mee, met kleefpasta lukte het wel de boel wat op zijn plaats te houden, maar dat is vies!!
Ik weet niet eens meer of ik in die tussentijd nog een ander gebit kreeg, dat kan bijna niet anders, maar dan was ik daar zeker ook niet gelukkig mee, ik was mezelf niet/nooit als ik in de spiegel keek.
In 1996 (ja 25 jaar later) bezocht ik een tandarts in Zierikzee waar iedereen veel lof over sprak, hij keek eens en hij zei: "jij moet een afspraak maken met de kaakchirug, je bent 'dental cripple' en ik kreeg een verwijsbrief.
Dat deed ik en dat hele verhaal staat hier, over de implantaten die ik kreeg.
Na de operaties kwam ik terecht bij tandarts Roos, die orthopedisch tandarts in het ziekenhuis was, wat een lieve aardige man en ik kreeg mijn eerste klikgebit, wat was ik blij! Eerst alleen de onderkant dus en daarna, na een jaar nadenken ook nog de bovenkant! Met alweer een nieuw gebit! Daar deed ik mee tot 2015, daar deed ik hier al verslag verslag van en omdat ik zo heel blij was met dat gebit, ik was eindelijk weer mezelf, liet ik nu nog een keer een nieuwe maken, omdat het niet sterk was, er waren al drie tanden uitgevallen en na nog een andere reparatie, heb ik nu deze nieuwe!! Ander materiaal en supersterk is me beloofd.
Tandarts Roos was inmiddels niet meer te vinden, dus ik waagde een poging rechtstreeks naar degenen te stappen die de laatste gebitten gemaakt hadden, ik had alles bewaard schroefjes en knoppen en oude gebitten, ik stond ook gewoon in het klantenbestand en natuurlijk konden ze dat.
Wat een verhaal hè, niet lezen als je geen zin hebt, maar ik vertel morgen nog over hoe het gemaakt is, want dat is ook weer nieuw!
"Dental cripple" is een informele term die door tandartsen wordt gebruikt om iemand te beschrijven met ernstige tandproblemen die hun levenskwaliteit negatief beïnvloeden, waardoor ze bijvoorbeeld moeite hebben met eten, zich terugtrekken uit sociale situaties of problemen ondervinden bij het vinden van een baan.
zeven reacties
Dat is een kant, ik heb een gebit vanaf mijn zeventiende jaar, door en val in een trappenhuisstonden de meeste van mijn tanden los. Die had men proberen met beugels dragen weer vast te krijgen met als resultaat dat ik iedere week wel een keer bij de tandarts was. Ik was dat zo spuugzat dat ik op een ochtend daar naartoe ben gegaan en zei trek maar alles eruit. De beste keuze ooit… Na zes maanden mijn eerste gebit, boven en onder… en nu nog steeds een standaard gebit, al 55 jaar lang dus, zonder echte problemen.
Er is in het verleden veel verknoeid aan gebitten door slechte tandartsen en dito apparatuur. Ik was later ook blij toen ik eindelijk bij een goede tandarts terecht kwam
Wat een lijdensweg, dat verhaal moet ik in het verleden gemist hebben. Die nieuwe staan je goed in elk geval.
Een levensverhaal. Een onderdeel van het leven verhaal. Dat had anders gekund en anders gemoeten, maar het zij zo.