We gingen heen en weer naar Kerkdriel, met de trein.
Eerst met de auto naar Goes waar we nu weten waar we het best kunnen parkeren, gelukkig was er nog een invalidenplekje vrij want het was behoorlijk vol al om kwart voor tien. Lopen naar het stiation in zeven minuten en we konden bijna gelijk instappen in de sprinter, een trein eerder dan gepland en achteraf heel fijn, want sprinters zijn gewoon veel handiger met een rolstoel.
Na de eerste overstap in Den Bosch heb ik vreselijk (niet hard natuurlijk) moeten lachen om deze meneer. Hij at eerst een hele venkelknol op, grote happen nam hij en kauwde uitgebreid de hele knol weg. Het kontje bracht hij netjes in de afvalbak en daarna at hij nog twee selderijstengels, echt zo komisch om te zien. Een beetje eigenaardig was hij ook wel. Dat vind ik wel het leukste van treinen, mensen kijken.
Na de overstap in Den Bosch nog een stukje naar Zaltbommel en daar werden we opgehaald door Sil en J.W. met eerst een toertje door de omgeving. Het was inmiddels kwart over twaalf, sneller kan niet, alles ging vlot.
Er wordt nog volop gebouwd, dat duurt nog wel even, maar nu wordt ook de tuin gelijk netjes gemaakt, dat scheel ook een hoop inloop en ziet het er al aardig bewoond uit wat ze voorlopig nog in de bijgebouwtjes doen.
We keken ook nog even in 'haar' winkelcentrum, lekker alles bij elkaar onder één dank, vlakbij.
Yara en Nora waren er inmiddels ook, zo leuk om Yara en Nora-Mae weer eens te zien, flink gegroeid natuurlijk.
We aten nog een hapje bij een speeltuin...
En toen weer terug naar huis, kwart over zeven op de trein, weer in Zaltbommel en half tien thuis.
En vandaag regent het weer, we hebben het enorm getroffen met het weer.
Muesli rapen voor--en pillen drukken na het ochtendrondje, zo begon de zondag. Joop had de muesli doos uit zijn handen laten vallen en die pillen dat moet nu eenmaal af en toe. Na de koffie gingen we ieder een kant op. Joop een rondje richting Oosterschelde en ik op de fiets naar de PLUS, waar het overal druk was. Op de terugweg zocht ik de wat minder drukke polderwegen op.
Vanmiddag kleurde ik nog wat en ging samen met Mir even richting de Smisse voor een kort optreden van VOS, heel leuk en even gezellig zo samen..
Zaterdag, de dag van de wandelclub, maar ik was vroeg, de zon scheen en had geen zin om te wachten tot het weer bloedheet zou zijn. Lekker rondje gewandeld, er waren alleen wat fietsers.
Guichelheil, het mooiste rode blommetje.
Het vlas is zo goed als rijp, zoveel mooie kleuren overal, en alweer zoveel vlinders.
Er was een torenvalk en een jonge buizerd, maar de foto's niet denderend, morgen nieuwe dag nieuwe kansen.
Verder deed ik niet veel, een beetje heen en weer lopen met wat wasgoed, warme voeten, af en toe een douche, het was niet echt een dag dat je zegt, tjongejonge wat was hij leuk, het kon beter.. ik kan niet tegen die warmte.
Het stekje kreeg ik vorig jaar van Ed Dijst, het natuurmens en genezer uit Dreischor en het doet het goed.
Zoveel bloemen in één jaar tijd, hij is prachtig!
Het mooie van deze hortensia vind ik altijd dat hij zo gemeleerd is, op den duur wordt alles wel roze, maar de bloemen blijven toch een tintje groen houden.
Heerlijk rustig weer vandaag, wel wat drukkend maar ik kon toch fijn vegen en wat onkruid trekken aan de voorkant op en rond de stoep, lekker in de schaduw. Wel droop het zweet uit mijn haar op den duur, maar dat is juist goed zullen we maar denken, al dat luie zweet moet eruit.
Vanmiddag nog even naar Brouwershaven op de fiets en Joop met de scootmobiel, lekker even een ijsje eten.
De buitendouche is ook weer geinstalleerd, dat kan ik iedereen aanraden (van Gardena kost geen drol) als je een vrij hoekje hebt, zo lekker!
Eindelijk weer eens wat rustgevende polderfoto's. Het is al de hele week heerlijk wandelweer, soms 's morgens nog wat fris, maar dat is juist lekker, ik geniet en wandel 's morgens wat verder.
Gewassen beginnen te rijpen, de aardappels bloeien, het is prachtig, overal verschillende kleuren.
Het wemelt overal van de vlinders, vooral in de langeweg vanmorgen heel veel van die kleine dansende oranje/blauwtjes en oranje zandoogjes (op de foto) en nog veel meer, heel veel, zo leuk!
Zaterdagavond aten we bij het restaurant schuin tegenover de Kunstgalerie waar de expositie van Jaap binnenkort gehouden wordt, wiij zitten daar voor een open raam, bijna buiten.
Wat een superlekkere spareribs, we namen ze alledrie, we hebben gesmuld en wat ons opviel dat er 'gewoon' muziek was, leuke muziek! Niet te hard en niet te zacht, je kon gewoon praten, eten en muziek luisteren tegelijk. Jaren geleden dat ik die ervaring had, maar dat zal wel aan mij liggen, want ik kom ook bijna nergens natuurlijk.
Dan was er nog de reis, op de foto zijn we op weg naar het station voor de terugreis.
Joop heeft de koffer met de aqurellen erin en nog wat andere dingen, daarin namen we het schilderij van Jaap op de heenweg mee. Verder heb ik een rolkoffer (ook al gekregen) waarin mijn rugzakje en de dingen die daar niet meer in pasten. Gesjouw.
Ik zou die dingen dragen/rollen en Joop zou zelf rijden, anders dan op de heenweg waar hij de plastic koffer zou dragen en ik hem zou duwen met rugzak, maar met een rolkoffer erbij kon ik niet duwen.
De heenweg ging goed, met de auto naar Zierikzee (weekenddienst dan komen er geen bussen in Zonnemaire) Met de bus naar Goes en daar op de trein, een rolstoelwagon waar je dan samen zit. Joop in zijn stoel en ik op een bijbehorend klapstoeltje tegen het raam aan geplakt.
Overstappen in Roosendaal, ging vlot, we namen per ongeluk een fietswagon, er stonden al twee fietsen, maar Joop kan zijn stoel opvouwen en vastbinden zodoende konden we lekker zitten in de aangrenzende coupé en gezellig praten met een paar niettelefoonverslaafden. De rit was zo voorbij en we waren in Deventer voor we het wisten.
De terugrit was druk, we hadden een rolstoel-wagon, Joop in rolstoel en ik op klapstoel, mensen lopen heen en weer en die moeten dan langs ons inclusief rolkoffer en grotemap, die de overige twee klapstoeltjes in beslag nemen.
Overstappen in Roosendaal, altijd een beetje krap in de tijd daar en er liep al niemand meer op het perron, dus ik schoot naar binnen en zag dat er daar net zo'n tussenruimte was als bij fiets- en rolstoel gangers en daar zit je dan weer, Joop in zijn rolstoel en ik op een klapstoel. Dan duurt zo'n reis best lang hoor, ongezellig ook want er was geen defect toilet.
Toen nog van Goes naar Zierikzee en dan ben je eindelijk weer thuis, daar moeten we dan echt wel een dag of twee/drie van bekomen.
Maar de volgende reis is alweer in zicht, even een heen en weertje zonder lastige koffer en map, dat scheelt, dat moet lukken. Daarover volgende week weer meer. Wat een avonturen toch tegenwoordig ...
We kregen een schilderij van Jaap, de eerste die hij maakte na zijn depressie na de verhuizing naar Deventer vertelde Betty. Daar knapte hij van op en wist daarna niet meer van ophouden, met als resultaat diverse tentoonstellingen.
Deze twee aquarellen zijn gemaakt door Betsy van der Meer. Ze overleed twee jaar geleden. (ik weet het zijn veel linken maar dat vind ik zelf later misschien handig)
Betsy maakte verre reizen met haar eerste man Leo Hofman (ook kunstenaar) en onderweg schetste ze om ze later thuis uit te werken.
De bovenste haar huis in Fankrijk en de onderste La Defence
Het boek dat van haar leven en werk gemaakt is kregen we ook.
Verder nog de vernieuwde uitgave van Een huis op het Oude Kerksplein de eerste hadden we al, maar bij deze zitten soms andere tekeningen, gewoon wat aangepast.
Betty maakt/ontwerpt/ boeken waaronder deze, zij is grafisch ontwerpster.
Zoals jullie zien was de reis best de moeite waard en zijn we met alles hartstikke blij.
