De herfst met bijbehorende kleuren duurt nog wel even, het is zeker met zon of mist erbij prachtig overal.
Ik was even op Scharendijke om te zien of alles nog een beetje in orde was, Joop doet dat meestal maar een vrouw kijkt toch weer anders, dus sinds lang was ik weer eens binnen. Het ruikt lekker naar hout als je binnenkomt, dat wat ik zelf niet meer rook ruik ik nu weer wel.
Alles was nog goed, niet al teveel dode beesten en spinnewebben dus ik hoefde weinig te doen. De tuin was ook mooi herfstig.
En nee, ik wil niet meer terug ...
Miriam kreeg vandaag de sleutel van haar nieuwe stek en Joop hing alvast wat lampen op. Intussen had ik ook mijn laatste rolgordijn binnen gekregen voor het kamertje aan de voorkant, dus dat kon dan mooi daarna opgehangen worden... het hangt we leven nog en op een boortje na is er niets gebroken, verder zeg ik maar niets.
Joop komt zuchtend uit bed en gaat er zuchtend weer naar toe, het valt niet mee allemaal, maar als geduld noten is dan hebben we nog zoveel ...
Ze zijn heerlijk Kees, zoveel zal ik er wel nooit meer aan mijn boompje hebben.
Net weer terug van ons avondwandelingetje, we hebben verlichting tegenwoordig want in het donker valt zo'n zwarte hond ook niet echt op natuurlijk.
's Avonds doe ik nu het donker is een rondje rond het dorp en gluur overal eens naar binnen. Zo ontdek ik soms waar mensen die ik overdag tegen kom nu eigenlijk wonen en verder is het natuurlijk gewoon leuk. Grote lege kamers met wel twintig brandende schemerlampen waar niemand zit en niet toevallig zomaar één avond. Mensen die altijd in de keuken zitten achter kun kleine telefoonschermpje, het is vaak overal hetzelfde. En dan zijn er ook nog die gewoon de boel dicht doen, net als wij.
En dan bijna thuis even zwaaien naar een silhouet in een kamer, waar dan ook altijd een arm de lucht in gaat.
Het was weer heerlijk wandelweer vandaag, lekker veel buiten geweest, we moeten het er nog maar een beetje van nemen.
Vorige week kreeg ik van de achterbuurvrouw, waar ik toen pas kennis mee gemaakt had de foto's die ze gemaakt had van de afbraak van de schuur.
Op de plaats waar ons huis nu staat stond nog een ander hok blijkbaar, de muur daarvan is blijven staan en aan onze kant afgewerkt met de houten planken.
Het waren asbest plaatjes op het dak dus die moesten verwijderd worden door de mannen in witte pakken, beter maar dat ze weg zijn, maar ik kan me ook het ongenoegen van de buurvrouw wel voorstellen, die het zonde vond van de afbraak van de schuur.
Ik zou denk ik ook tegen zijn geweest en ergens was ik dat toch wel, ook al woonde ik hier (nog) niet (meer), ik vond het ook zonde van die mooie schuur.
Maar nu we hier wonen, wat we in die tijd nog helemaal niet van plan waren, vind ik het toch wel fijn dat dit huis hier gebouwd is.
En zo is het nu.
De muur is inmiddels mooi begroeid met klimop aan de kant van de buurvrouw en de boom is in die paar jaar ook flink gegroeid, we zijn het erover eens dat het beter is dat hij gerooid wordt, want dat groeien dat gaat nog wel even door en het is niet één boom maar het zijn er wel drie.
Niemand is er eigenlijk blij mee. De schaduw is af en toe natuurlijk best fijn, maar daar zijn ook parasols voor.
Als er nog meer mensen zijn die foto's gemaakt hebben van de afbraak van de schuur wil ik ze graag hebben.
Voor wie het nog niet in de gaten had, we waren even weg...
Gistermorgen vertrokken we naar Kees en Truus in Limburg om te proosten op de verjaardag van Kees begin deze maand en ook op die van Iris want vandaag zouden ze het vieren.
Gistermiddag maakten we al een fijne wandeling in de Limburgse zon.
Mooie vergezichten, het is toch weer heel anders dan Schouwen en natuurlijk kwamen we de typisch Limburgse dingen tegen zoals de vakwerk huizen en kapelletjes.
Vanmorgen versliepen we het, het bleef maar donker daar, want ja als niemand de rolluiken naar boven doet wordt het nooit dag. Gelukkig werd er beneden steeds harder gerommeld, die dachten natuurlijk ook dat we nooit meer wakker werden.
Het was wat mistig maar na het ontbijt trokken we er alweer op uit voor een heerlijke en vooral ook mooie wandeling. Zulke prachtige paadjes hebben we hier niet.
Vanmiddag kwamen de kinderen, heel leuk om die ook weer eens te zien.
Onze vriendschap duurt inmiddels alweer zo'n veertig jaar na de ontmoeting op het strand in Denemarken.
En die kleinkinderen van tegenwoordig, daar heb je geen kind meer aan, al viel dat even later ook wel weer mee hoor. En groot dat het allemaal wordt...
Ik nam de foto's eigenlijk voor de vogels, want we vroegen ons af wat voor vogels het waren. Groter dan spreeuwen maar wat. Nu denk ik een meeuwensoort, kleine meeuwtjes. De foto's zijn aanklikbaar, wel twee keer en worden dan een stuk groter, misschien dat iemand het weet.
Achteraf zijn de luchten ook best het bekijken waard, schilderijen op zich.
Verder fantaseerden we er weer vrolijk op los tussen de bedrijven door.
Joop en ik hebben een rijke fantasie komen we steeds meer achter, best leuk eigenlijk. Misschien hoort dat ook wel bij het ouder worden en denken anderen dan dat je raar gaat doen, maar dat is niet zo hoor, het is gewoon een manier om het leven van alledag wat lolliger te maken.
Indrukwekkende buienluchten vandaag, maar met behulp van buienradar en een beetje naar de lucht kijken, toch een bijna droog rondje kunnen doen.
Verder zaten we lekker binnen en ik deed de was, die hangt nu onder het afdakje.
Ik begon met het tasje van de krimpwol die geen krimpwol blijkt te zijn, die is er niet meer, tenminste Ans heeft het niet meer. Het wordt dus een gewoon gebreid tasje, ook leuk.
Eind van de middag wilde ik nog even een stukje met Didi de Bermweg in en bij het dichttrekken van de deur schoot de riem uit mijn handen, het buurhondje kwam net om de hoek. Ze hadden al eerder mot samen. Niet leuk natuurlijk. Gelukkig had ik ze snel uit elkaar, maar goedkomen tussen die twee doet het denk ik niet meer.
Gisteren heb ik vetbolletjes opgehangen en vanmiddag zag ik dat er volop belangstelling voor was, musjes! Die hadden we op Scharendijke niet.
Hier zijn ze volop. Ik vind ze leuk.
Het was onstuimig vandaag. Ik miste een handwerkje en ging daarom even bij Ans langs. Ik kocht krimpwol om nog een tas te maken waarvan ik toch al een patroon had dacht ik. Maar het patroonboekje is weg, kwiet, opgeruimd, zoals zoveel. Ik ben best veel kwijt en heb toch misschien teveel opgeruimd achteraf.
Maar ja, daar is niets meer aan te doen.
De kamerplanten doen het best goed gelukkig.
Deze kocht ik een maand geleden of zo, hij stond ergens te verpieteren voor de helft van de prijs. Thuisgekomen zocht ik hem op en zag dat hij best van een donker vochtig hoekje hield. Dat heb ik hem gegeven, in elk geval donker, zonder zon, met de bloemengieter eronder voor een beetje extra vocht.
Daar hadden ze net de boel gestofzuigd en met een nagelschaartje de randjes geknipt.
Even buiten Schuddebeurs deze vieze slonzige paddenstoel in de berm. Het was inmiddels ook gaan regenen, maar ik had windje mee, vandaar dat ik eerst een stukje met de bus deed.
