Doen

uit mijn doen ben ik

heel gewoon... erg uit mijn doen.

want, 'je kunt toch wel eens een dagje niks', niet kan...

want, 'we zijn zo terug', niet vier uur later is...

tassen niet verslonden worden en

kijken en lezen, werkelijk niet meer in dit leven passen?

Storm op bezoek

Storm en Didi kunnen echt uren spelen. Sil en ik stonden elk om de hoek te filmen, zonder dat we dat van elkaar wisten.

Tuin

De Pauwlonia Tomentosa bloeit ook weer. Ik dacht eerst dat hij dood was, maar dat blijkt toch niet het geval en andere jaren bloeide hij ook pas in mei zag ik. Ik vind de bloemen niet zo bijzonder hoor en dit jaar gaat de helft van de knoppen ook niet open. De blaren zijn wel heel mooi groot, alleen dat duurt dus erg lang eer ze er aan zitten. 

De notenboom slaat gelukkig ook aan, tenminste als het een notenboom is, dat is nog steeds niet helemaal zeker. Dat stammetje staat erbij om het geheel een beetje volume en zichtbaarheid te geven, Didi loopt daar nogal eens heen en weer te rennen.

Het is allemaal prachtig en ik ben er weer druk mee, nu bezig om de randen van het gras een beetje recht te trekken, ik steek dat natuurlijk niet allemaal netjes recht af, dat is me teveel werk, maar de grootste hobbels probeer ik er nu uit te halen.

Plus dat er zo hier en daar alweer wat geknipt moet worden. 

Lekker hoor, ik vind het heerlijk om er mee bezig te zijn en het geeft een voldaan gevoel als het er een beetje netjes bij ligt.

Hoe ouder hoe mooier

Gisteren kwam ik alweer een oude klasgenoot tegen in Zierikzee.

Ik maakte een praatje en vroeg of hij mij nog kende, ik ben nl. altijd bang dat niemand mij meer herkent vanwege de toch wel ingrijpende verbouwing, maar dat was in dit geval niet nodig:

"Natuurlijk weet ik dat nog, dat vergeet je tcoh je hele leven niet!" 

"Wordt jij dit jaar ook 65?", vroeg ik. Ik had het nl. eerder op de dag uitgebreid met een ander klasgenootje over verjaardagen en 65 worden gehad. Zij weet van een heel stel nog precies wanneer ze jarig waren en dan vooral die in juli, zoals zij, ik en nog een paar anderen en elk jaar maken we daar wel even een praatje over. 

"Nee, ik ben al 66 hoor en ook al bijna dood", antwoordde hij droog.

Precies zoals ik me hem ook nog herinner, heel veel mensen veranderen eigenlijk nooit, blijven wie ze zijn, worden alleen uiterlijk ouder en daardoor ook mooier vind ik bij sommigen tenminste. Sommigen ook niet hoor, geen idee hoe dat komt

Met worst gaat dat anders.

De vleesboerderij had heerlijke leverworst, in de darm en niet al te dik qua omvang. Dat hebben ze veranderd. De worst zit nu in plastic en is veel dikker. Ik vroeg waarom ze dat deden. De worst zou smeuïger blijven.... onzin natuurlijk, ze maken ze gewoon dikker, dat kan niet in de darm en een stukje van een ons lijkt zo ineens veel minder. Dikke worsten in plastic zijn lelijk en vies.

En hij heet Chris

Het was een beetje vreemd allemaal vandaag. Joop moest naar de kaakchirurg voor zo'n leuke wortelkanaalbehandeling en ik vroeg me af of ik mee zou gaan en ondertussen wat boodschappen zou doen, of later. Ik ging mee, maar zoveel tijd heb je dan niet natuurlijk, alles moet snel en bij de bank was er een treuzelmeneer voor me, gepensioneerd, dat zag je zo, hij had alle tijd van de wereld. Ik niet. Maar na wat gekuch en heen en weer gewip had ik toch eindelijk mijn nieuwe e.dentifier te pakken. De bankbediende snapte bijna niet dat ik daarmee nog uit de voeten had gekund, zo ouderwets was hij. 

Vorige week was ook Joop zijn bureaustoel uit elkaar gevallen, die had het nog lang uitgezongen na een reparatie van een paar jaar geleden. En omdat die van mij toch wel wat groot uit was gevallen, stelde ik voor dat hij die van mij zou nemen en ik een nieuwe wat kleinere. Dat wilde ik dus ook nog doen in die korte tijd. Gelukkig had ik al op de site gekeken van ome Leen, ik hoefde enkel maar even te passen of Chris een beetje fatsoenlijk zat... en dat deed hij. Chris omarmde mij als het ware.

Verder was het fris vandaag! Ik zie mensen met mutsen op fietsen, dat zijn dan wel Duitsers hoor een Nederlander zet in mei geen muts meer op, maar doet gewoon een korte broek aan, want die zag ik ook.

En de spinnetjes bij het hek kropen ook lekker bij elkaar, onder een warm webbetje.

Uit de veren

We werden al vroeg uit bed gebeld, omdat er iets bezorgd werd. Een uurtje later had van mij ook gemogen. 

Een verrijdbaar duivenhok, dat moest natuurlijk ook gelijk in elkaar en ik mocht helpen. Daarna gelijk maar gras gemaaid en zo rol je van het één in het ander. Heerlijk weer alleen veel wind. Lekker uitgewaaid zodoende.

Ik heb er een rood hoofd van, gelukkig ziet niemand dat.

De meerjkoetjes waren net even te ver weg, maar toch nog wel de moeite van het plaatsen waard vond ik.

Onderstaande eendjes kwam ik vorige week al tegen.

De herinnering blijft

De laatste is aanklikbaar omdat hij anders misschien niet goed leesbaar is.

Brieven uit 1940 van mijn moeder naar de hare en haar vader en broer.

De enveloppen met de gekke adressering en oude postzegels alleen al zijn mooi.

De brieven beginnen in 1939, nadat ze pas getrouwd zijn en gaan door tot na mijn geboorte. Het is maar een klein stapeltje, niet alles is bewaard natuurlijk. In de laatste brief hierboven was de oorlog net uitgebroken en wel heel vlakbij. Mijn moeder was 'benauwd', bang dus.

De vele en hartelijke groeten van jullie liefhebbende kinderen, zwager en zus, Govert en Aaltje.

Zo eindigde ze standaard.

Zegt het voort, zegt het voort

De vis is al lang en breed op hoor, het was heilbot met asperges en een aspergesoepje vooraf. Joop had gepocheerde kabeljauw, met Zeeuwse vissoep vooraf. Erg lekker, bij Zee&Meer natuurlijk!

Joop ging nog even bij Salud voetbal kijken en omdat hij zijn jas was vergeten bracht ik die nog even. Ik nam mijn schepje mee want in mijn achterhoofd zat nog steeds de overblijvende Ossetong van gisteren en deed even een rondje door de polder om hem uit te scheppen. 

Ik maakte ook nog de vergeten foto , zodoende had ik nog een productieve avond, want de plant is al geplant een stuk had een flinke wortelstok, die kon wel in de koude grond. Een ander stuk deed ik in een pot met tuinaarde en nu maar hopen dat ze het doen.  De bloemen staan voor het keukenraam mooi blauw te wezen.

Maar waarom ik nu eigenlijk nog een stukje log, is om te vertellen dat Joop morgenmiddag weer op de radio komt.

Tussen 1 en 2 te beluisteren op ROSD.

Gewoon naar de site gaan en op cam 1 of 2 klikken , rechts boven bij het plaatje.

Niet vergeten en ZEGT HET VOORT, ZEGT HET VOORT!