We gingen vanmiddag even naar het Verklikkerstrand, tussen de buien door. Het was er heerlijk rustig.
Didi heeft lekker lopen rennen en ik heb me met de palen vermaakt.
Ze hadden het druk met het uitoefenen van hun beroep.
Onze golfbrekers.
Door al het gedoe met onze oudste ben ik toch nog wat uit mijn doen, ik slaap slecht en ben zodoende 's morgens alweer vroeg in de weer en aangekleed. Het is niet anders en het zal ook wel weer wennen, maar moeders (en vaders ook hoor) kunnen daar nu eenmaal, niet meer zo goed tegen.
Hopelijk vindt ze gauw een onderkomen dat iets meer buiten ons gezichtsveld ligt, ik heb eigenlijk geen idee hoe het met het (huur)woningaanbod in onze omgeving gesteld is.
Want onrustig is het best en het geeft ook ongewild weer ergernis, hoe goed het ook allemaal bedoeld is en daar zit eigenlijk niemand meer op te wachten. Nu ja, hopelijk komen we heelhuids de winter door en dan daarna moet ze echt de hut uit, want daar was hij niet voor bestemd natuurlijk, dan maar een hutje op de camping.
"Kijk mijn nieuwe nieten".
Ik heb eigenlijk geen idee of die er vanzelf uitgaan, het ziet er nogal ijzerachtig uit, maar de dierenarts zei ook verder niets over het eruit halen.
Lekker vroeg gewandeld vanmorgen, Joop is ook weer eens meegeweest. Toen we thuis waren begon het te regenen, dus we hadden het goed getroffen.
Mijn spreuk van een paar dagen geleden heb ik op een tegeltje laten zetten. Ik heb er twee. Eens kijken waar ik ze zal hangen.
Overal is men weer druk in de weer met bomen en lampjes.
Wat een gekkigheid toch eigenlijk.
Geen vrede, geen vreten.
Kindekens die geboren worden, dat gebeurt toch elke dag, gewenst of niet.
Nee, er moet wel heel snel veel veranderen wil het tij nog keren.
Ik, op 45b, ben er alweer klaar mee.
We hebben een heksenkring in de tuin.
Erg veel paddenstoelen eigenlijk ook dit jaar. Ik vind dat wel mooi, net zoals de wilde orchidieën laten we alles lekker groeien zoals het op komt. Morgen volle maan en het lijkt of de heksen ons nu al te pakken nemen.
Ik was alweer vroeg onderweg voor een rondje, het was heerlijk buiten, zon wind en bij de boer wordt al volop gekampeerd. Geen gezicht al die 'verloren' caravans zo midden op het land. En omdat het zo lekker was plakte ik er nog een extra blokje aan vast en liep over Ellemeet. Bij het tankstation hadden we een vechtpartij met twee lobbessen die daar wonen, het ging even flink tekeer maar was net zo vlug weer over en we wandelden vrolijk verder.
Eenmaal thuis bleek er een stroomstoring in de blokhut, geen prik meer, nergens. Joop wist het niet meer, hoe en wat, dus dat was even zoeken, maar hij wist ook niet waar en dat zijn dan wel de gevolgen van die zwarte vlek ergens in die hersens. Nu is het wel opgelost, maar met een omweg, dus de fout is niet weg maar omzeild.
Toen dat voorbij was en ik de kachel maar eens aan ging maken vond ik druppels bloed. Joop bloedde niet en ik ook niet, dus Didi maar eens nagekeken en jawel, die had een wond op haar borst van de vechtpartij eerder. Toch maar even langs de dierenarts en eerst bij het baasje van de andere honden, want meestal valt dat wel onder de verzekering. Nu ja, alles is netjes geregeld, Didi is geniet en de verzekering dekt de schade.
De eerste eitjes zijn gelegd vandaag, dat betekent zondagmiddag rond een uur of drie voor deze koppels de tweede, daar kan je de klok op gelijk zetten.
Je staat er bij en legt het vast, voor het nageslacht.
Een beetje stram worden we, oud elastiek is nu eenmaal niet meer zo rekbaar.
Was ik toch alweer op het gemeentehuis vanmorgen en zoals altijd wint de aanhouder, want ik ben er weer hoor, dubbel zelfs, want als je hem tegen het licht houdt ben je dubbel.
Dat is toch een serieuze blik.
Ik parkeerde naast de auto van Bruno, die van ons komt ongeveer tot de helft. Een duidelijk verschil tussen de baas en zijn personeel ;)
