Marlies roept 's nachts af en toe even wat om te laten weten dat ze er nog is, dat is wel handig. Ik was het vergeten maar nu weet ik het weer. Verder is de nacht rustig verlopen en hebben we heerlijk geslapen. Vanmorgen heb ik haar geleerd om kabels te breien, daar is niks an als je eenmaal weet hoe het moet, maar dat is met de meeste dingen zo.
Daarna namen we een kijkje bij Life and Garden en zagen hoeveel onzinnigs er eigenlijk te koop is voor veel geld. Om ideetjes op te doen is het er altijd leuk natuurlijk en we kochten allebei een cadeautje voor elkaar, dat we nadat we het betaald hadden netjes inpakten en aan elkaar overhandigden. Vanmiddag wandelen we via het Verklikkerpad naar het strand en zagen daar zelfs een zeehondje, voor Marlies de eerste keer dus een hele belevenis al bleef hij wat ver uit de buurt. We bekeken de Vuurtoren die ooit model stond voor het 250 gulden biljet van dichtbij en aten mossels bij het Wapen van Zeeland, ze waren groot en erg lekker.
De schoenen van de foto stonden op de parkeerplaats toen we terug bij de auto kwamen. Een schoen allleen vind ik altijd al vreemd, dit helemaal.
Marlies is gearriveerd, na een treinreis met onderbrekingen vanwege iets met de rails. Geen blaadjes, maar weer andere onvoorziene problemen. Didi en ik hebben haar opgehaald in Goes op het station, dat was toch weer anders dan met Simba, want die herkende haar altijd meteen, vaak nog eerder dan mij. Didi nog niet natuurlijk, maar dat zal na vandaag ook anders zijn, ze zijn al goede maatjes.
Vanmiddag heerlijk over het strand gewandeld en daarna een wijntje op het terras bij Zeerust gedronken. En nu gaan we een hapje eten, ergens, niet alles is meer geopend na het seizoen, maar we vinden vast wel iets.
Update:
We aten een hapje bij Salud. Marlies ging voor wild en ik voor een stoofpotje, lekker!
Wat een heerlijke dag vandaag, het leek wel voorjaar! Ik zit er dan ook helemaal van te gloeien.
Begonnen met wat poets karweitjes vanmorgen en daarna lekker naar het strand met Didi. We hebben een fotoshoot gedaan met de zelfontspanner en dan mislukt er weleens eentje, vandaar bovenstaande foto zonder ons, als je erop klikt staan we er wel op.
Als we de weermannen moeten geloven krijgen we weer een strenge winter, dat vind ik niet erg zolang we er maar een zonnetje bij hebben, op kou kan je je kleden. Mijn derde trui is op de mouwen na klaar en samen met het thermo ondergoed is dat warm zat .
Gisteren zat ik toevallig naar laarzen te kijken en ik denk toch dat ik er daar maar eens een paar van ga aanschaffen. Geen leer, maar lekkere met bont gevoerde rubberen, dat lijkt me toch wel handig voor als er sneeuw ligt. Zoiets dus. Er zijn ook hele dure, maar dat is niet de bedoeling natuurlijk, ons bin zuunig.
Joop had een goede reis gehad. Hij belde net toen ik de duiven aan het voeren was, mijn batterij was leeg, dus veel hebben we niet kunnen zeggen.
Vanmiddag kreeg ik bezoek van mijn zwager met zijn vriendin, dat was wel even gezellig, want naar buiten kon je toch niet met goed fatsoen. Toen ze weer naar huis waren was het inmiddels droog en heb ik nog even snel een rondje rond het dorp gedaan, toch nog even een frisse neus al was het maar kort.
Morgen wordt het beter zegt Peter.
Zoals altijd als Joop weg gaat wil hij nog even een soort van afscheidsetentje. Dat deden we vanavond dus, zoals altijd in Salud. Het was erg gezellig want de kersverse oma en opa waren er ook en dat is nu eenmaal familie die we niet zo vaak tegenkomen. Joop en Leo zijn volle neven en er heeft zich nogal wat afgespeeld in de familie. Veel verhalen zodoende en eigenlijk waren we nog lang niet uitgepraat, maar dat gaan we zeker nog eens over doen, want Leo weet veel te vertellen over de familie, dat heb ik wel gemerkt. Veel dingen die Joop al lang al niet meer weet.
Eén voorbeeld uit de oorlog over de jongste broer van de vader van Joop. Er was natuurlijk erg hard kachelhout nodig en Leen zaagde de bomen op het dorp van voren af aan om. "Als je er nu eens zo nu en dan eentje overslaat" zei zijn vader (of broer, ik weet het niet meer) "dan valt het niet zo op". Dat vond Leen dus niet nodig. Echt familie verhalen natuurlijk, zoals elke familie die kent.
Morgen vertrekt Joop voor een weekje Novi Sad. Dit is zijn hotel en dit is de fabriek en dan gaat het vooral om de dieselmotoren. Het zal hem denk ik aan niets ontbreken. Ik vermaak me ook wel hoor. Er staat een trui op de pennen, er komt een vriendinnetje langs, kachelhout heb ik zat, de riolering werkt, de diepvries ligt vol en het wijnrek ook.
Oh ja en die verhalen hè. Ze zeggen dan altijd wel dat drank alles kapot maakt wat je lief is, maar geld kan er ook wat van hoor en wat denk je van jaloezie, poeh!
Nadat hij eerst wat moed had verzameld is Joop vanmorgen onder de vloer verdwenen met een paar lengtes pvc. Na een half uurtje kwam hij weer boven water en kon de kraam worden opengedraaid. Tot onze grote opluchting stroomde het water goed weg en dat bleef zo. De buis was op de plaats van ´de zak´ volgekoekt met vooral niet opgelost vaatwasmiddel. Misschien moet ik de blokjes gewoon eens gaan halveren. Nu ja, voorlopig is het opgelost en de zak weg.
Vanmiddag lekker even naar het strand. Het was droog en zacht, wel veel wind en natuurlijk mooie rollende golven.
En nu hebben we weer een muis, heel gezellig...
't Is nog steeds een natte toestand binnen, buiten ook natuurlijk, maar dat is overal. We zijn er heel de dag mee bezig geweest en nog steeds is het niet verholpen al loopt het wel ietsje beter weg, maar het is om moedeloos van te worden, we hebben zelfs de Jong er nog bij gehaald, die het ook niet voor elkaar kreeg.
Dan toch misschien maar een stuk onder de vloer vervangen waar een lichte zak in zit, die dan waarschijnlijk dicht geslibt is, maar we hebben er al van alles in geduwd en getrokken en doorgespoeld en nu onder de vloer werken is geen pretje natuurlijk, maar goed wie weet horen we straks ineens 'plop' en is de boel opgelost.
Druk druk vandaag. Vanmorgen eerst naar Zierikzee. Daarna ontstoppingswerkzaamheden van Joop onder de vloer in de kruipruimte waarbij ik moest assisteren, de moeilijkheden in het keukenkastje onder de gootsteen zijn nog steeds niet opgelost, waardoor het af en toe blank staat, heel vervelend en erg onhandig. Joop begint als hij zoiets moet doen altijd al met mopperen, alles zit dan zogenaamd tegen. Rotklussen zijn het, dat weet ik ook wel, maar zo kan het ook niet blijven duren en na vanmiddag zijn we nog steeds niets opgeschoten. Morgen weer een andere poging, er lijkt ergens een verstopping te zitten.
Na bijna twee jaar in haar Penthouse gaat Silvia weer verhuizen, doorstromen noemen ze dat, naar een groter huis, deze keer met een tuin op het zuiden. Een mooie ruime straat met leuke jaren vijftig huizen, dat is oud, maar het heeft ook wel weer zijn charme. Ze is er erg blij mee, al brengt het wel weer een hoop gedoe met zich mee natuurlijk, verhuizen op zich is ook geen pretje.
Toen ik bijna thuis was na het wandelen vanmiddag stopte er een auto:
"Jij bent opa geworden!" zei ik, want natuurlijk wist ik dat het er aan zat te komen.
"Zet 't maar op je weblog hoor! Gisteren geboren en nu net thuis. 't Is een jongen, negen pond en hij heet Freek!"
Bij deze dus.
Gefeliciteerd familie Elenbaas met jullie eerste zoon en kleinzoon.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 5225-5232 van 8040 |
Volgende Pagina »
