Vrieskou

Het was heerlijk wandelen vanmiddag in de zon. Er stond een koude oostenwind, waardoor je ogen gingen tranen. Reden om stevig door te stappen en gelukkig had Simba ook zin. Er ligt nog geen ijs, daar waait het ook te hard voor denk ik, dus dat natuurijs zal nog wel even op zich laten wachten. Nu was ik toch niet van plan te gaan schaatsen hoor.

Het was een relaxed dagje, beetje spelletjes doen en wat naar de radio luisteren.
Nu zitten we klaar om te gaan eten. Wat het wordt staat hier te lezen, ik denk dat ik voor de vis ga.

1991

Joop is even zijn kelder ingedoken voor een wijntje, als je goed kijkt kan je het jaartal zien op het etiket. We moeten dan altijd maar afwachten of het nog te drinken is, maar deze was weer errug lekker hoor en er ligt nog zo'n flesje.
In 1991 dronken we nog volop zulke flesjes samen met onze vrienden en was die tweede fles ook wel op gegaan. Zeker als we zo'n oud flesje tevoorschijn halen, komt de herinnering boven aan andere tijden, die voorgoed voorbij lijken te zijn...

De staartmeesjes waren er ook weer vandaag.
De foto is door het raam genomen.

Fijne dagen

Als ik over mijn beeldscherm naar buiten kijk, zie ik het hart gevuld met vetbollen en pinda's hangen en er zit altijd wel één of ander vogeltje te smikkelen. Koolmeesjes, groenlingen, puttertjes, staartmeesjes, bonte specht, merels en spreeuwen en weet ik wat allemaal niet meer, ik ken ze ook allemaal niet, maar leuk om naar te kijken is het altijd.
Vanmiddag geprobeerd een foto te maken maar dan komen ze heus niet, ja een paar brutale koolmezen en vanachter het raam is te ver, dus dit is het geworden, maar zo heb je toch een idee van wat ik zie.
Morgen is het donderdag. Voor de vogeltjes een dag als alle andere en voor mij eigenlijk ook. Hetzelfde uitzicht, hetzelfde kopje koffie, een wandelingetje en wat we eten weet ik nog niet precies, we zien wel.
Vrijdag eten we een hapje bij Salud, dat doen we wel vaker.
Het is ook Kerstfeest, omdat het 25 en 26 december is, mij zegt het verder niet zoveel en we hebben het dit jaar heerlijk rustig.
Daarom wil ik iedereen een fijne donderdag en vrijdag toewensen, met of zonder kersttoestanden.
(nu zitten er ineens een heleboel staartmeesjes...)

(on)rustig

Rustig weertje vandaag.
De oude haven ligt er stilletjes bij zo aan het eind van het jaar.
Vanmiddag de laatste boodschappen gedaan in Zierikzee. Daar was het alles behalve rustig, maar wel een gezellig sfeertje, al werd er bij AH niet gezongen over de pepersaus voor over de kalkoen, dat vond ik dan wel weer jammer. Gezellig een rondje door 'de stad' gedaan. Ik vond zelfs nog een leuke poncho, SALE stond erboven, tot 35%, maar dat gold alleen voor de dingen waar een stickertje op zat en natuurlijk zat er op mijn poncho geen stickertje...

't Koepeltje

Het zou een mooi plaatje kunnen zijn, als het dakje niet zo vernield werd.

SCHARENDIJKE - Het herbouwde koepeltje op het duin bij Scharendijke is met regelmaat doelwit van vandalisme. „Het riet wordt eruit getrokken om het als aanmaakhoutjes te gebruiken. Het wil niet branden, want dat riet is geïmpregneerd, maar het koepeltje raakt er wel door beschadigd“, zegt de onlangs afgetreden voorzitter J. Prins van de dorpsraad Scharendijke.

Acht jaar geleden brandde het af en is daarna netjes herbouwd
Jammer dat ze er niet af kunnen blijven....

Laatste dagen

Hier had ik het er al eens over (op de kop af twee jaar geleden) en hier (afgelopen februari).
Inmiddels is het spul verkocht en zijn de laatste dagen voor 't Dolfijntje en Aquadome aangebroken. Binnen een paar maanden moet het verdwenen zijn.
Dat zal zeker een heel raar gezicht zijn, maar toch wel een schone opruiming nu.

De afgelopen twee nachten zat Joop op de taxi tot 's morgens vroeg, dan stellen de dagen helemaal niets meer voor. Laat douchen, een wandelingetje en het eten moet alweer op tafel. Gelukkig gaan de dagen vanaf nu weer lengen. Nog een week en het is alweer te zien hoor!

En wie tuuterde en zwaaide er nu toch zo vrolijk naar me vanmiddag, in dat blauwe autootje, daar bij Ellemeet..... ik zag het niet...

Zes jaar bloggen

vrijdag, december 20, 2002
Door: ria 10:33 PM

Door: ria 8:22 PM
wat heeft dit voor effect?

Door: ria 8:08 PM
nou dat gaat dus nog wel een tijdje duren eer ik hier allemaal wijs uit kan.

Door: ria 8:00 PM
vreeeeeeeemd

Door: ria 7:52 PM
waar is nu mijn eerste stukje?

Door: ria 7:52 PM
als ik nu hier een link wil zetten oh, zou dat gaan lukken?

Door: ria 7:45 PM

Zo begon het dus, vandaag zes jaar geleden.
Ik wist niets, alleen maar dat ik het wilde hebben.
Inmiddels heb ik stukje bij beetje een heleboel geleerd, vaak door toeval, of gewoon proberen tot ik eindelijk voor elkaar kreeg wat ik wilde.
Een link of foto plaatsen, de kleurtjes veranderen, iets toevoegen aan de zijkant, het was soms een hele strijd.
Ik begon bij Blogger en Nicole Blommers hielp me daarbij op weg.
Daarna werd ik onderdeel van Joop bij Pacifictravel, daarbij had Downer een zware kluif aan me met het installeren van Pivot, later met de webcam erop te zetten en natuurlijk hadden we daarbij ook vaak veel plezier.
Met het overzetten naar mijn eigen naam is Bart te hulp geschoten.
Geweldig toch al die hulp van mensen die je eigenlijk nauwelijks kent!

Dagelijks wat schrijven is soms best moeilijk, de dagen lijken vaak op elkaar. Dan is er af en toe best weleens een dipje, maar ik heb nog nooit serieus overwogen om te stoppen, ik zou het toch wel erg missen en ja, na zes jaar val je weleens in herhaling.
Het is ook het contact, de wisselwerking met jullie dat wel degelijk iets toevoegt aan mijn leven.
Inmiddels zijn daar de foto's bijgekomen, waar ik uren zoet mee ben, want het is niet zo dat ik ze zomaar op mijn log zet. Het moet voor mijn gevoel in elk geval mooi genoeg zijn.
En natuurlijk wil ik bij deze iedereen bedanken voor alle leuke reacties in al die jaren, dat mag ook wel eens.

Bij het terugbladeren zag ik trouwens ook dat dit inmiddels alweer vijf jaar geleden is. Hij is nooit meer de oude geworden, maar functioneert goed.

Leuk of niet

Het was weer een heerlijke dag met veel zon en ik deed zodoende een rondje Watergat .
Ik was nog maar net onderweg, toen ik in gesprek raakte met een oude dame, zij deed ook een rondje met haar hondje.
Van het één kwam het ander, ze kletste honderduit en hoewel ik haar totaal niet kende begreep ik toch uit wat ze vertelde wie ze was.
En toen ik haar na een tijdje vroeg of ze wellicht mevrouw R was, bevestigde ze dat. Een oude klant uit de tijd dat we ons bedrijf nog hadden, inmiddels ook alweer twaalf jaar geleden dat we noodgedwongen moesten stoppen.
Ze had altijd een streepje voor bij Joop en als er een storing was deed hij dat vaak zelf. "Lekkage bij mevr. R.? Oh, dan ga ik wel even kijken".
Joop zijn vriendin, zeiden we altijd. Dat heb ik allemaal maar niet verteld natuurlijk. Inmiddels drieentachtig (ze heeft het wel gezegd, zoiets ongeveer) en nog reuze fit en goed van geest. Ik zei dat ik er wel voor wilde tekenen, dan heb ik nog twintig jaar voor de boeg.
Het is niet dat ik er dagelijks mee bezig ben, maar je vraagt je soms toch wel af hoe het allemaal verder zal gaan en of we niet al teveel mankementen zullen krijgen. Voorlopig voel ik me in elk geval lekker fit en gelukkig weten we niets van tevoren.