Toch wel een vreemd gezicht hoor, als je cadeaubon krijgt met je eigen voeten erop. Leuk is het zeker!
Nu eens kijken wanneer ik hem in kan wisselen, want dat ga ik natuurlijk wel een keer doen.
Zo reden wij zomer 1979 richting Zuid-Frankrijk voor een heerlijk vakantie van een week of vier.
Ik moest er vanmiddag weer aan denken toen ik deze bij een boerderij zag staan. Die van ons was in die tijd al een ouwetje en van die vakantie weet ik me te herinneren dat als de weg wat opliep, ook de temperatuur van de motor opliep, dan moest de verwarming aan en het was al zo warm. Alle ramen gingen dan wagenwijd open en dan maar hopen dat die meter weer wat ging zakken.
Het is verder wel heel de vakantie goed gegaan geloof ik, weinig pech gehad.
De mensen die ik even voordat ik die auto zag passeerde hadden wel pech, meneer had wilde zwanen zien vliegen en had zodoende zijn auto even in de berm gezet, in de blubber, zodat hij niet meer weg kwam. Ik heb ook nog even helpen duwen, samen met zijn vrouw, maar dat mocht niet baten.
"En hij is pas voor zijn hart naar het ziekenhuis geweest", zei ze bezorgd.
"Er zitten pas nieuwe banden onder, dat helpt ook weinig voor de grip", zei hij verslagen.
Een paar boerderijbewoners hebben hem weer de weg op geduwd, want een oogje om te trekken zat er niet aan de auto, zo vertelde hij later toen hij me weer passeerde.
Vanmorgen een uitgebreid artikel in de krant, in 30% van de Zeeuwse kroegen wordt blijkbaar weer gerookt.
Aan het eind van de middag was Joop even in zijn kroeg voor een biertje, daar wordt nog niet gerookt, maar het blijkt in de andere kroegen van het dorp al wel het geval te zijn na het eten.
Want de reden dat ik vanavond niet meeging was wel vanwege dat roken, anders waren we samen gegaan en hadden we daar gezellig een hapje gegeten. Ik moet er nu niet aan denken voor elk peukje zo armoedig buiten te moeten gaan staan. 't Is dus wel voordelig wat het uit eten gaan betreft. Ik heb lekker nasi gekookt en Joop haalde een flesje uit de kelders van Kristelijn. Maar ja, zo kom je nergens meer en ik vind het toch af en toe ook wel leuk even de deur uit te gaan, misschien morgen eens proberen, ergens anders....
Als de zon schijnt zoals gisteren lijkt de dag ook wat langer.
Vandaag was hij zo voorbij. Donker, grijs en kil.
De Haloween poppen bij de overbuurtjes liggen er een beetje verloren bij maar ze blijven lachen, alsof ze het goede voorbeeld willen geven.
Joop heeft weer een niersteen, op de scan die gemaakt is niet te zien, maar hij komt er wel aan. Op die scan was wel te zien dat zijn nierschors afneemt, daar moet hij binnenkort weer voor terug. Geen idee wat dat betekent, ik kan er ook niet veel over vinden eigenlijk. En iets wat ik eigenlijk vergeten was, haalde hij zelf een paar dagen geleden aan. Hij heeft een hoefijzernier
Die man van mij zit toch maar raar in elkaar.
Zelf heb ik vanmiddag maar weer wat kleur in mijn haar aan laten brengen, 't is al grijs genoeg buiten en nu mijn jas ook nog, vandaar dat ik omver word gelopen natuurlijk... aan mijn haar zal het nu niet meer liggen.
Weeral film vandaag, maar dat kon ik even niet laten hoor.
Ed, de broer van Joop, was hier vanmiddag met zes puppies die gechipt moesten worden.
Wat een drollen hè, zeseneenhalve week zijn ze en allemaal alweer verkocht, dus niet meer in de aanbieding. Hierkan je kijken voor een eventuele nieuw nest.
Vanmiddag draaide de molen alweer en zodoende eens een filmpje gemaakt.
De nieuwe eigenares liep er ook rond en ik maakte even een praatje.
"Als we hier zijn kan hij draaien" zei ze.
Ze vertelde dat het de bedoeling is dat er over ongeveer anderhalf jaar een winkeltje bij de molen is, met allerlei meelproducten.
Nu waren ze druk in de weer met het oude restaurant uit te breken, ze pakken het grondig aan zo te zien.
Er is sinds kort een nieuw snoepwinkeltje in Zierikzee en vanmiddag stond er een bordje op de stoep "er is weerborsthoning" en omdat we dat vroeger veel gesnoept hebben en vooral Miriam er erg gek op is, heb ik een zakje meegenomen. Deze was met caramelsmaak en zachter dan de 'gewone', die hier blijkbaar ook ergens in de buurt te koop is, zo wist dochterlief te vertellen, want die had het natuurlijk al lang ontdekt.
Het was niet mijn bedoeling jullie te laten schrikken gisteren hoor, ik zei toch al dat ik er uit was voor ik thuis was. Misschien was de titel ook verkeerd, maar die sloeg op het bord en zag het als een waarschuwing naar mezelf of zo....
Niks aan de hand dus.
Ik was vandaag even op het strand van Westenschouwen en heb een filmpje voor Wienekegemaakt, geen topkwaliteit maar het geeft weer hoe het er was vanmiddag en misschien herkenbaar voor haar.
Toen ik van het strand af kwam dook ik even de toiletten in die daar staan, ik deed de deur op slot en toen ik er weer uit wilde en het slot om draaide ging de deur niet open. Ik kreeg het Spaans benauwd, gelukkig had ik Simba al in de auto gedaan. Het slot omdraaien ging wel, maar daarmee ging de deur niet open, nog maar eens en nog maar eens duwen, ik wilde al gaan bonken en roepen, tot ik eens iets beter keek en zag dat er twee van die sloten zaten, eentje boven en eentje onder de kruk en ik had de onderste omgedraaid i.p.v. de bovenste, wat was ik blij dat ik er uit was.
Simba is weer loops, ik vond gisteren al dat ze zo'n haast had en jawel hoor, vanmiddag zag ik een paar druppeltjes op de vloer liggen, dat wordt weer rennen de komende week.
Het bord viel op vanwege het steeds omwapperende IK gedeelte, dat zette me aan het denken.
Soms ben ik erg onzeker en denk dat alles wat ik zeg al eens gezegd is, dat alle foto's die ik maak al eens gemaakt zijn en dan wellicht nog veel en veel mooier en ik vraag me dan af of het wel zin heeft allemaal.
De vele uren die ik bezig ben met loggen en gepruts met foto's kan ik misschien wel veel nuttiger besteden....
En dan kan ik alleen maar bedenken dat ik dan anderen moet gaan helpen, zorgen.... en eigenlijk vind ik dat ik dat al genoeg doe en dat ik er zelf ook voldoende heb, daar hoef ik die van anderen niet bij.
Zodoende wist ik voor ik thuis was dat het tenminste voor mezelf nut heeft, dat het MIJN ding is en daarom uniek.
Op de foto valt het nog mee, ik heb erger meegemaakt afgelopen weken, maar het neemt niet weg dat Simba en ik steevast onder de blubber zitten na een rondje lopen.
