Er zijn honden die doen het het hele jaar door, Simba gelukkig niet, maar als het zover is, is het ook raak. Zoals ook nu weer. Ik borstel iedere dag, maar dat helpt maar weinig, waar ze staat ligt haar en op onze lichte tegels zie je die dan ook duidelijk liggen, dat is dan wel weer handig bij het stofzuigen wat ik dus ook dagelijks doe. Het hele huis, want ze loopt natuurlijk overal net als altijd. Gelukkig is ze ook af en toe nog steeds druk met haar bot en dat gebeurt buiten, meestal na het wandelen. Als dat allemaal achter de rug is en ze gegeten heeft is ze moe en gaat lekker liggen snurken. Het duurt een paar weken maar dan heb je ook weer een lekkere warme winterjas, tot het weer tijd wordt voor iets dunners....
Ik heb hem een paar maanden geleden gekocht, de gietijzeren wok van AH. Loeizwaar, maar ik zag dat niet als een probleem, je gaat tenslotte niet met je pan aan de wandel als je aan het koken bent, ik vond hem vooral mooi. Maar nu na een paar maanden vind ik dat zware toch wel erg onhandig, even afspoelen onder de kraan, afdrogen, wegzetten, ik kom daarbij dan eigenlijk steeds een hand tekort. Verder brandt hij ondanks de anti aanbaklaag aan. Hij valt dus behoorlijk tegen en omdat ik er toch wel een paar keer in de week gebruik van maak ben ik niet van plan me nog langer te ergeren. Waar wokken jullie in?
Vanaf het viaduct zien wij de autoweg die recht
maar als je je wat bukt in flauwe bochten
door de avond gaat. Wind waait soms flarden licht
tussen de wolken door. Regen in ons gezicht.
Om wat toeristen komen doen wanneer dit eiland
zon belooft staan folders vol. Geen zee te hoog
die hen niet boeit al groeien dorpen dicht met
uitzichtloze huizen die niemand heeft bedoeld.
In lange rijen schuiven auto's aan, parel-
snoer van lampen, lijnen trekkend langs
de autobaan. Als een volleerde jager leg
je aan en schiet het wild dat ongemerkt
illusies doodt in ons bestaan: schoonheid ervaren
als een straf. We gaan naar huis, drukken de foto's af.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande"
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam - 1986
Met dank aan Marlies die me dit gedicht toestuurde.
Ik had voor een foto vanaf het viaduct kunnen kiezen , een prachtig vergezicht of een mooie strandfoto, ik heb er zoveel dat de keuze moeilijk was, maar eigenlijk toch ook weer niet. Na de ramp kwam de ontsluiting van ons eiland met alle gevolgen van dien, vandaar een caisson bij Serooskerke.
Vanaf maandag 20 november zullen wij enige tijd onze deuren sluiten. Onze keuken wordt verplaatst en bij het tapperij-gedeelte zullen ook wat veranderingen komen. Vrijdag 22 december zullen wij weer geopend zijn.
Het was een kort dagje vandaag. Ik ging laat naar bed, Joop moest taxi rijden en ik bleef zodoende ook maar wat later hangen, wachtend op de 100.000ste die maar niet wilde komen. Vanmiddag nog wel een rondje gewandeld en vanavond lekker samen even uit eten geweest bij Salud. We hadden een pizza in gedachten, maar de pizzeria was gesloten. Zoals hierboven al aangekondigd staat gaat Salud binnenkort verbouwen, de winterse werkzaamheden voor de kroegen staan weer voor de deur.
Ina is de hele dag niet te bereiken, maar we hebben natuurlijk wel even op haar geproost vanavond
Vandaag is mijn schoonzus jarig en omdat we samen nogal wat herinneringen hebben aan dit nummer, toch nog maar een keertje You Tube erbij gehaald. Vele keren zijn we op dit nummer uit ons dak gegaan, zelfs die keer toen we eigenlijk stil moesten zijn omdat de rest sliep. We hebben samen de koptelefoon gedeeld, wat eigenlijk niet nodig was, want als hij bij de ander opstond hoorde je toch de muziek nog wel en wij zongen "fluisterend" mee.
Fijne dag lieve Ina!!! (52 alweer en nog geen rimpel!)
20 december 2002 begon hij ongeveer te tellen en een groot aantal klikken zijn ook van mezelf natuurlijk, maar toch.... wel een mijlpaal h�, 100.000 bezoekers!
Wie zou het zijn?
Update 2.11u:
Wat een toestand h�. Zit ik hier midden in de nacht te wachten op al die mensen die komen kijken of de 100.000ste er al is... niks van dat alles. Nog geen borrel gehad, want ik dacht: "zometeen moet ik aan de champagne". Het zal dus mogenochtend zijn, zo rond de middag. Champagne staat koud, dat begrijpt u natuurlijk.
Update 2:
nr.100.000 is bekend! (Of toch eigenlijk niet)
Een googelaar die zocht op de woorden: Search Words: winkelcentrum luik route
Jammer dat het geen bekende was, maar ja, je kunt niet alles hebben natuurlijk.
Mijn logje van gisteren was op het laatst een beetje mysterieus en daar wil ik eigenlijk best wat bij uitleggen. Het betreft dus onze gescheiden vriend (link ff weggehaald werkt niet), die nog wat (kachel)hout kwam halen, zijn deel, dus niks mis mee, hij had het verkocht blijkbaar. Omdat de situatie toch al wat moeilijk was liep ik erheen eergisteren, Joop was er al, even een praatje maken en ik nodigde hem uit om wat te drinken, dat hebben we gedaan nadat hij klaar was, gezellig even bijgepraat, maar toch een beetje stroef, ongemakkelijk, er was ook nogal wat gebeurd de laatste tijd natuurlijk, maar de wil was er, van beide kanten dat merkte ik wel. Gisteren kwam Cor weer en Joop ging naar hem toe om te vragen hoeveel hij nog kwam halen eigenlijk, want dat wist hij niet, ze hadden daar nog nooit over gepraat. De helft, maar de ene helft is de andere niet natuurlijk, er was nogal eens wat weggehaald, dus de verhoudingen waren een beetje zoek. Cor heeft hokken bij ons gebouwd, handig hoor, maar vooral in het begin voor zijn eigen gemak om dingen op te slaan, niks mis mee. Later kwam daar het houtgebeuren bij, nog meer hokken. Ze hebben wat afgeklust samen, vooral houtsjouwen, ook niks mis mee, ze waren zoet en van de straat. Ze hebben zelfs nog op een zondagochtend een tegel vloertje in de garage gelegd afgelopen winter. En wat nu zo frappant is, dat krijg je allemaal te horen dan...... terwijl het eigenlijk alleen maar over kachelhout gaat. Ik ga niet meer naar Elly, omdat ik afstand neem van het hele gebeuren, ze komen veel bij elkaar en eigenlijk wil ik me er niet (meer) mee bemoeien, want als je bij de één komt word je weer geconfronteerd met de verhalen over de ander en omgekeerd. Ik heb juist gisteren toen Cor bij ons was vermeden over Elly te praten, terwijl hij er zelf wel steeds over begon. Het komt erop neer dat Cor 'een beetje nukkig' wegging gisteren, verbitterd is misschien een beter woord. Ik denk dat het niet meer goed komt tussen ons, ook al zou ik dat dan misschien nog wel willen, ik moet het ook niet krampachtig proberen in stand te houden, wat geweest is is geweest, het was leuk en vooral gezellig. We hebben een fijne tijd gehad samen en groeien nu uit elkaar door de scheiding en alles wat dat met zich meebrengt. Ik heb botweg aan hem gevraagd of hij er spijt van had. Zijn antwoord was "Nee, want het was een weloverwogen beslissing". (?)
Ze krijgt ze niet zo vaak, het was dan ook denk ik al een jaar geleden, maar vandaag heb ik getrakteerd en ze was er reuze blij mee. Botten en varkensoren eet je in het gras, een kauwstokje na het eten voor de kachel en een koekje na het wandelen buiten op de stoep. Ik dacht er weer aan bij het zien van deze foto, Koen had twee van zulke botten als armen en een gaatje bij zijn buik voor zijn hand, de rest van de Surff Inn Halloween foto's staan hier.
Joop "prikt" altijd zichzelf om zijn bloed te controleren i.v.m. de bloedverdunners, hij heeft dan meestal moeite een druppel tevoorschijn te toveren, gisteren spoot het er echter uit. Vanmmiddag maar eens even bij de huisarts geweest en zijn bloeddruk is te hoog, komende weken nog een paar keer terug om opnieuw te controleren. Voorlopig de zoutpot maar een beetje laten staan waar hij staat. Zou het nut hebben zelf zo'n ding aan te schaffen, of zijn die niet betrouwbaar?
