"Al groeit het nu nog een halve meter, ik ga niet meer maaien", was het commentaar van Joop toen hij klaar was met de laatste maaibeurt. Het was nog wel een keer nodig anders is er komend voorjaar geen doorkomen aan, gelukkig is dat nu gebeurd. Ik heb een rondje gedaan maar had spijt dat ik geen wanten aan had en toen het ook nog eens behoorlijk begon te regenen met tegenwind, heb ik Joop gebeld of hij me kwam halen, Simba vond dat ook een uitstekend plan, we hadden er geen zin meer in.
Zo, en nu straks weer de Bauers, ik ga zeker kijken.
De kachel brandt weer, niet te hard natuurlijk want dan moeten we de ramen weer open gaan zetten, maar behaaglijk is het weer wel.
Verrast was ik door de reactie van Josefine gisteren, die me aanraadde te leren breien op de manier die continental knitting heet. Ik had er in heel mijn lange breiloopbaan nog nooit van gehoord, dus ben ik eens gaan zoeken en vond deze site. En omdat ik vanmiddag toch even naar Zierikzee moest gelijk maar eens even bij van de Wolboerderij langs geweest. Ook zij had er nog nooit van gehoord. We hebben samen even geoefend, maar ja als je gewend bent snelheid te maken dan is dat gepeuter natuurlijk niets. Toch denk ik dat het je schouders wel ontziet want je doet meer met je handen en de "omslagbeweging" hoeft niet te worden gemaakt. Kortom, ik ben aan het oefenen, recht gaat goed, maar averecht wil nog niet erg lukken en eigenwijs als ik ben ontwikkel ik dan toch weer een eigen maniertje. De mevrouw op het filmpje doet iets met haar middelvinger en dat krijg ik niet onder de knie, die middelvinger is ook een beetje raar en niet zo soepel, het laatste kootje "knikt". Maar ik ben vastberaden de sjaal die ik op heb gezet op deze manier te breien, lekker langzaam aan...... (oei...als ik dat maar volhou)
Het is weer kaal een leeg. Alle gezellige buitendingetjes zijn weg, de caravan is leeg. Geen blauw autootje meer op het gras, het zal weer even wennen zijn. Het was vooral een gezellige zomer.
Ik heb alle vetplanten op een beschut plekje en de meeste stoelen onder het afdak gezet, dus laat wat mij betreft de winter maar komen. En zoals altijd om deze tijd krijg ik ook weer zin om te breien, ik moet me in houden niet te stoppen bij de Wolboerderij, maar ik weet van tevoren dat ik er last van krijg, pijnlijke schouders zijn niet fijn. Het gaat gewoon niet meer. Gelukkig hangen er volop leuke truien in de winkels en in mijn kast ligt ook nog wel wat. Maar toch... een mooie nieuwe, zelf gebreid... als ik het nou rustig aan doe...
Helga heeft het net voorspeld, de wolletjes moeten uit de kast, er komt serieuze kou aan. Het werd een keertje tijd, wanten en mutsen, warme dassen, en dan lekker een frisse neus halen en niet lopen te zweten zoals vanmiddag. We hebben vanmiddag voor de verandering weer eens samen een wandelingetje gemaakt, Joop heeft het helemaal te pakken. Als het nu maar niet over gaat als het kouder wordt, want dan krijgt hij weer dooie vingers, maar een reisje in het verschiet is ook wel weer leuk natuurlijk. We zien het wel.
Verder niet veel ondernomen, beetje buiten geklust nog, maar ik had niet veel zin, het schoot niet op, morgen de laatste kans om nog een paar liggende delen van een paar kozijnen te schilderen, ik heb ze al geschuurd, dus het moet nog wel even gebeuren, want met wanten aan schilderen is niet handig hè...
Ik heb er altijd weer even moeite mee hoor, als die klok teruggezet word. "Vroeg" op en dan blijft hij maar duren die dag. Het was wel heerlijk weer, dus ik ben de tuin nog maar eens ingedoken. Alles begint gewoon overnieuw, de sierdistel zit vol met knoppen, de elzekatjes voor volgend jaar hangen alweer klaar, de herfstaster is uitgebloeid en de blaadjes van volgend jaar staan nu al boven de grond. Twee volle maanden duurt het nog eer het jaar voorbij is, dat is best lang en dan krijgen we ook nog al die "gezellige" feestdagen. Kortom, ik kijk nu al uit naar de nacht dat de klok weer een uur vooruit gezet kan worden, hopelijk werkt het weer een beetje mee en wordt het niet al te nat en te donker.
Joop en ik hebben vanmiddag nog eens overlegd, ik was bezig de klimop struikjes langs de wilgentenen schutting een beetje te fatsoeneren en het is echt een doorn in zijn oog, al die takkezooi (ik ga even niet linken want die werken niet en trouwe lezers weten waar ik het over heb), dus na wat aandringen van zijn kant (ik ben vrij snel om te praten) hebben we besloten de rommel maar weer op te ruimen, hij mag het dan wel zelf doen natuurlijk en onder de voorwaarde dat hij niet meer moppert als ik loop te snoeien.
Verder is de c@r@v@nm@n aan het verhuizen, hij heeft een ander onderkomen gevonden, dus de grote caravan is per 1 november ook weer leeg, boekingen graag per e-mail, alleen voor familie, vrienden en bekenden natuurlijk...
Molen "Het Hert" was aan het draaien vanmiddag toen ik er langs liep. Filmen is mijn ding niet zo, mijn toestel is er denk ik ook niet zo geschikt voor. Maar toch even een paar stukjes gefilmd en me ook eens aangemeld bij You Tube, een mens kan toch niet zonder eigenlijk.... Kijk hier voor de hele molen.
Ha! Ik heb het eindelijk voor elkaar, het kostte even moeite om de volgorde goed te krijgen, want achteruit lopen staat zo raar hè. Dit is mijn rondje rechtsom, juist goed dat de zon niet scheen anders had ik steeds foto's tegen de zon in moeten nemen. Bij een mooie blauwe lucht ga ik het ook nog eens linksom doen, met een stukje strand erbij.
Er moet mij even iets van het hart. Ik ben tamelijk openhartig altijd, ook over mijn naaste familie. Ik weiger ze J, M en S te noemen, dat past niet bij mij, die letters zeggen mij niets. Als ik soms, zo vaak gebeurt het nu ook weer niet, eens iets over ze vertel, weet ik wat ik doe. Er wordt mij niets kwalijk genomen, iedereen leest mee (behalve Joop), reageren blijft moeilijk, dat hoeft ook niet. Ik weet wat ik aan ze heb. Uit de reakties (weinig) blijkt, dat sommigen er moeite mee hebben en het misschien zelfs wel raar vinden, zoiets doe je niet denkt men misschien. Nou, ik wel!
