We hebben nu vier van die mooie grote bijenwaskazen, zonde om zomaar te laten liggen, dus Elly en ik hebben gisteren het plan opgevat om samen eens te proberen daar kaarsen van te maken. We hebben het nog nooit eerder gedaan dus als er nog iemand tips heeft zijn ze welkom.
"Wat was was eer was was was?"
Mondriaan was er ook ooit al eens zo bleek toen ik ging zoeken, maar vanmiddag waren wij er dus, samen met Elly en Cor om een laatste ritje met de Spitfire te maken dit jaar. Heerlijk was het het, volop zon en warm, er waren blijkbaar meer mensen onderweg en het leek of ook iedereen naar Domburg wilde, net als wij. Nadat we eindelijk een plekje voor de Spitjes hadden gevonden op zoek naar een terrasplaatsje, dat was geen probleem. We zaten bij een broodjeszaak die heerlijke Franse broodjes verkochten, met een wijntje erbij was dat wel heel erg genieten hoor, tot het moment dat er een hondje voorbij kwam, een zwart wit hondje. Ik had Simba met haar riem aan mijn stoel vastgemaakt, dat doe ik anders ook altijd, er gebeurt nooit iets, maar dit hondje en Simba lagen elkaar blijkbaar niet en zo gebeurde het dat ik met stoel en al over de straat werd gesleurd, jemig, ik schrok me kapot......."dat doet ze anders nooit hoor"........ heel het terras overeind, Joop haalde ze gelukkig uit elkaar. Ik snap het wel hoor (vrouwtjes begrijpen alles) onze achterburen hebben ook zulke hondjes en die doen ook altijd heel vervelend en ze mogen van dat baasje ook nooit snuffelen, dus nu zag ze eindelijk haar kans schoon. De haren van dat andere hondje zaten in haar bek en tussen haar poten, maar voor de rest was er niks kapot geloof ik. Vreemd dat honden ook rassen zo haarzuiver kunnen onderscheiden, want zwart wit zegt blijkbaar niets, Bordercollies zijn haar beste maatjes, daar wil ze juist altijd mee spelen, geen idee wat het ras van de achterbuurhondjes is, dat moet ik nog eens navragen, maar die mag ze dus niet, ook al zijn ze zwart wit. Nadat we van de schrik bekomen waren weer op huis aan en gezellig nog even een wijntje gedronken.
Deze foto maakte ik aan het begin van deze maand 's avonds op het strand. Ik vond dat kruis in de lucht eigenlijk gelijk al vreemd, het leken mij geen gewone vliegtuigstrepen, maar wat was het dan wel...
Vanmiddag kreeg ik een mailtje met foto's en linken van haar en dat er het e.e.a. gaande zou zijn. Nu ben ik nuchter genoeg om niet gelijk alles te geloven, er is al zoveel geschreven over Ufo's en noem de hele reutemeteut maar op, maar toch, als je het zo leest en de foto's bekijkt vind ik het best geloofwaardig en eng eigenlijk ook. Wordt er iets in de atmosfeer gespoten? Worden we langzaamaan vergiftigd?Het is toch ook niet normaal zo warm als het is. Is er iemand anders ook al eens zoiets opgevallen?
Een linkje en nog één.
Mocht het voor mij vlug afgelopen zijn, doe mij dan maar een Dooskist.
Wat een toestand, had ik toch heel de middag geen verbinding met Zeelandnet, er waren onderhoudswerkzaamheden of iets dergelijks. Gelukkig kon ik nog wel mijn spel spelen. Het was ook weer heerlijk weertje, lekker zacht, geen zon.
Verder ben ik gespot, wat ik wel erg grappig vind. Ik kreeg een mailtje van haar, dat we elkaar tegen waren gekomen in de auto en dat ze me recht aan had gekeken. We hebben elkaar nog nooit ontmoet, maar toch herkent ze me dan enkel door dit weblog. Volgende keer moet je me maar even de berm in drukken hoor Tanya
Vandaag was het herfst zoals herfst hoort te zijn, een beetje grijs, niet al te koud, weinig wind, dwarrelende blaadjes en een heerlijke mestgeur. Niet normaal is het hoeveel bloemen er weer beginnen te bloeien, vanmiddag ontdekte ik ook deze prachtige klaproos. Het oude huis van de foto vind ik prima bij het sfeertje passen. Ik heb een heerlijke wandeling gemaakt, als ik eenmaal onderweg ben valt mijn knie wel mee, ik doe het lekker op mijn gemak, sta af en toe even stil voor een foto, maak eens een praatje en geniet.
Het jachtseizoen is ook weer geopend en vlak voor mijn ogen werd zo'n prachtig gekleurde mannetjes fazant met een doffe knal neergehaald, de vrouwtjes lieten ze nog vliegen, al mag daar volgens de kalender ook al op geschoten worden. Ik blijf het een zielige vertoning vinden.
Ik weet het natuurlijk wel, wat er aan de hand was vandaag, maar dat is niet altijd makkelijk onder woorden te brengen. Toch vind ik dat ik het er een keer over moet hebben, ook voor mezelf.
Joop heeft een paar TIA's gehad, de eerste al een jaar of twintig geleden en een jaar of vier geleden een paar CVA's.
Niet iedereen leest de 100 weetjes.
Wat kunnen de gevolgen zijn?
De gevolgen van een beroerte kunnen zichtbaar zijn, bijvoorbeeld in de manier waarop iemand zich beweegt. Maar de gevolgen kunnen ook min of meer onzichtbaar zijn, omdat het gaat om veranderingen in het denken, de communicatie, de gevoelens en het gedrag
Een beroerte betekent een ingrijpende verandering in het leven van degene die getroffen is en van de mensen in de naaste omgeving. Na de plotselinge gebeurtenis van de beroerte zelf en de revalidatiefase wordt pas duidelijk wat de blijvende gevolgen zijn. Dan begint een langdurig en moeilijk proces van zich aanpassen aan de mogelijkheden en zoeken naar een nieuw evenwicht.
Er is zichtbaar niets met hem aan de hand, geen verlammingen, geen scheve mond, alleen een beetje onhandige handen soms, maar als je dat niet weet valt het ook niet op. Maar het gevolg is wel dat hij anders is, en eigenlijk zou ik daar al lang aan gewend moeten zijn, maar dat is het nu juist, het went nooit. Hij kan vreselijk lopen mopperen, op de kleinste dingen, kwaad uitvallen waar dat eigenlijk helemaal niet nodig is. Zijn korte geheugen is slecht, iedereen zegt altijd: "Ik vergeet ook weleens iets, ik heb dat ook, dat heeft toch iedereen als je ouder wordt" voor hem is dat vreselijk frustrerend en tegenwoordig reageert hij daar al niet eens meer op.
Meestal gaat het wel goed, soms wat minder, zoals vandaag. Ik wil er ook helemaal geen drama van maken, we zijn blij dat het allemaal zo goed afgelopen is, al is het dan ook niet altijd even makkelijk.
Wat een rotdag ook al was het prachtig weer, ik kan eigenlijk niet eens zeggen waarom, maar ik was/ben verre van vrolijk. Mijn nek is stijf, knie speelt ook weer op, dus zodoende ook maar niet gelopen, het was gewoon een dag van niks en ik heb hem dan ook maar een beetje aan me voorbij laten glijden. Gelukkig had ik gisteravond mezelf een spelletje cadeau gedaan. Vanmiddag nog wel even buiten in de zon gezeten. Maar nu ga ik weer verder met mijn spelletje hoor, morgen weer een nieuwe dag.
