Camping open

 

Vandaag hebben we de voortent aan de caravan gedaan, de boel opgeruimd, alles weer netjes aangesloten, dus de familie, vrienden en kennissen- camping is weer geopend.
We houden de deur maar aan de linkerkant dit jaar, want de rits hapert een beetje aan de rechterkant. Een "nieuw" tuinameublement, gekregen van Ina en Martin omdat ze zelf een nieuwe aangeschaft hebben. Morgenavond of overmorgen komen de eerste bezoekers uit België.
Iris belde gisteravond of de caravan beschikbaar was.
Gezellig hoor, laat de zomer maar komen!

Invoice and Tracking Number

Hello. Your item has been shipped. Attached is the invoice for your purchased item fromwww.mojii.com.

There is a shipment tracking number in the invoice. You can use the tracking number to check the shipment status as instructed in the invoice.

Thank you for shopping from www.mojii.com.

't Is toch wat, eindelijk is mijn fototoestelletje aan de reis naar mij begonnen.
Ik denk dat het al aan het vliegen is, het komt met DHL, dus het zal een supersnel vliegtuig zijn, zou het morgen nog lukken? Of ben ik nu weer te optimistisch...

Blogspot archief

Het hangt er altijd maar een beetje bij, terwijl ik er zelf eigenlijk best vaak in kijk, vandaar dat ik het hier ook maar neergezet heb, het archief van mijn oude Blogger weblog (ff naar beneden scrollen).

In den beginne, was voor mij alles nog abracadabra, ik snapte er geen jota van, maar ik wilde het zo graag, het leek me het einde, iedere dag alles ergens neerschrijven, zoals ik dat altijd al deed in mijn agenda's, niet dat het mij er om ging dat iemand het zou lezen, maar gewoon voor mezelf, ik was zelfs in het begin terughoudend om mensen mijn adres te geven.
Dat is nu helemaal over, dat terughoudende, hoe meer lezers hoe liever, ik blijf het leuk vinden, mijn hart ligt op mijn tong en als iets me dwars zit wil ik het kwijt, luchten, opschrijven en dan doen de reakties je juist weer goed.
Zondagavond vroeg iemand in de kroeg aan me waarom ik een weblog had, nou daarom!

Voetreflex

Ik dacht, ik ga eens zoeken of er hier op het eiland niet een mannetje of vrouwtje is, dat mijn voeten eens lekker kan masseren, kan ik gelijk eens naar die rare bobbel onder mijn rechtervoet vragen, ik hou nl. niet zo van dokters, dan moet het pas echt erg met me zijn. 
Nergens iets te vinden, op een duur kuuroord na.
Nu lijkt het wel of ik een ontzettende krent ben, ook al door het geval met het fototoestel, maar een massage van € 47.50 enkel voor je voeten, lijkt me toch vrij pittig, of ben ik echt heel "zuunig" aan het worden.
Ik kan er ook nog maar steeds niet aan wennen dat alles in euro's net zo duur lijkt te zijn als in guldens, ik blijf maar omrekenen en verbaas me iedere keer weer.
Heeft er iemand een idee onder de Zeeuwse lezers, of moet ik maar gewoon zelf aan de slag, dat lijkt me toch een stuk minder prettig.

Vroeger was het een "Roode Kruis Ziekenhuis"


Vanmorgen toch de stoute schoenen maar aangetrokken en gebeld voor een afspraak bij "Kuuroord de Schouw" in Noordgouwe, dat dus vroeger een ziekenhuis was, ik weet nog dat het volop in gebruik was en ik er ooit eens op bezoek ben geweest, ik weet alleen niet meer bij wie....

Vanmiddag om vier uur kon ik al terecht, heerlijk!
De meneer vroeg waarvoor ik kwam en welke klachten ik had, ik vertelde dat ik een beetje rugpijn had en een raar bobbeltje, of hij daar ook eens naar wilde kijken, maar dat het eigenlijk meer een cadeautje voor mezelf was. Ik mocht erbij gaan liggen en hij heeft lekker aan mijn voeten gefrunnikt, af en toe deed het een beetje pijn, maar het viel hem wel op dat het eigenlijk weinig pijn deed, sommige mensen vliegen blijkbaar tegen het plafond. Het rare bobbeltje kon hij niets over zeggen, het zit blijkbaar in het gebied van mijn darmen, als ik er meer over wil weten moet ik een algehele test doen. Je hele lichaam wordt dan bekeken, iriscopie, de bloedbanen, bloed- en urnine onderzoek en weet ik wat al niet meer, daar komt dan wat uitrollen, of niet, en aan de hand daarvan wordt dan bekeken wat je het best kunt ondernemen.
Na de behandeling, die een half uur duurde, vroeg hij of het cadeautje was bevallen, dat was het zeker!
Ik hoefde ook maar €30 af te rekenen, dat viel dus mee.

Onderweg naar huis bedacht ik dat dit zeker iets voor Joop is met zijn jichtklachten al staat hij er altijd erg afwijzend tegenover, hij gelooft er niet zo in, toch ga ik proberen hem over te halen minstens het onderzoek te laten doen, misschien wordt het zelfs nog wel vergoed door het ziekenfonds, dat moet ik nog eens nakijken, maar zoniet, het blijft het proberen waard.

Stekjes

 

Vanmorgen al vroeg op pad geweest om zo hier en daar wat stekjes maagdenpalm te scoren, dat is aardig gelukt, ze staan al in de grond. Simba kwam onderweg een haasje tegen, waar ze natuurlijk weer achteraan moest, dwars door een veld Luzerne, wat al behoorlijk hoog staat, geen gezicht, afwisselend haar kop en kont boven het groen uit.
Het was de laatste foto van het schijfje, gelukkig kan ik ze op de pc verwijderen, zodat ik weer even vooruit kan. Ik heb vanmorgen eens een mailtje gedaan naar waar ik mijn fototoestel gekocht heb en kreeg een mailtje terug in heel gebrekkig nederlands: 

Dank. Het denkt de betaling morgen zal zijn gekomen. En wij zullen verscheepten het nadat paymenr aankomt. Wij zullen u die sturen zodra het punt wordt verscheept volgen. Als u nog vraag werd, contacteer ons zo spoedig mogelijk voor hulp.

Hij moet dus ergens uit Hong Kong komen ofzo, maar goed, ik kreeg gelukkig antwoord terug en wacht het nu maar weer af, wel jammer dat het zo lang duurt, maar dat is natuurlijk mijn eigen schuld, had ik maar beter moeten lezen waar ik aan begon.

Verder ben ik niet optimaal in vorm, ik verga van de pijn in miijn rug, heb een zere strot, mijn wijntje en shagje smaken niet, dan is er dus duidelijk iets niet goed met me.
Hopelijk is ook dat gauw voorbij.

De lekkerste vruchten die er zijn vind ik, al blijft het schillen een geklieder, ik heb er tenminste daarnet weer bij in mijn duim gesneden.
Een bak vol heerlijke rijpe exemplaren vanmiddag bij AH, dat jullie het maar even weten, want meestal zijn het van die harde knikkers...

Crazy

Gisteravond samen met Mir en Sil naar de nieuwe dorpskroeg geweest, opa paste op de kinderen.
We waren al vroeg gegaan, want we wilden het niet te laat maken eigenlijk, maar ja, leuke kroeg, gezellige mensen, wijntje, muziekje en het is laat eer je er erg in hebt.
Het ziet er erg gezellig uit binnen, zie de foto's.
Uur of één waren we thuis, net op tijd, want de kinderen waren wakker geworden.

Vandaag even naar het strand en Renesse geweest, echt weer om buiten te zitten was het niet met die koude wind, jammer. 
En nu zijn ze weer naar huis, ik denk dat ik vroeg in bed lig vanavond.

Pruimen en kersen

Deze pruimenboom hebben we vorige week al geplant.
Vandaag heeft Joop er nog een pruimen en twee kersenbomen bijgehaald.
Het zal wel een paar jaar duren eer we de pruimen en de kersen op sap kunnen zetten, of er jam van kunnen koken, maar ik hoop dat ze het in ieder geval beter gaan doen dan de boompjes die er stonden, het is meer voor de aardigheid.

Kado

 

Met deze tarzan ga ik vanavond naar bed.

 

Het lijstje met fotoos, zoals dat altijd naast me staat, omdat het moederdag is.

Miriam kwam gisteravond al een cadeautje brengen, een tube heerlijke bodylotion.
Silvia krijgt zelf ontbijt op bed en een moederdagtekening, denk ik.
't Is wat met die moeders.

Update: Sil is rond de middag gekomen met de kinderen en blijft logeren.
Vanavond het dorp in met mijn dochters.

Goed...

Voor de rest gaat het wel goed met me hoor.
Vanavond de kwastjes weer eens gepakt.
Deze is heel erg bewerkt omdat ik hem niet goed op de foto kreeg in het donker en ik dit eigenlijk ook wel leuk vond.

Soms lopen er kinderen bovenop, er groeien plantjes tussen en mooie mosjes, maar vanmiddag lag er iemand op te slapen, of hij echt sliep weet ik niet natuurlijk, maar hij lag er roerloos bij met zijn ogen dicht, misschien te genieten van de zon en het kabbelende water, de klapperende surfzeilen en de auto's onderaan de dijk, want echt stil was het daar niet.
Vaak zitten er ook mensen op, of ze staan ertegenaan te leunen om over de Grevelingen te kijken, maar dit had ik dus nog nooit gezien, een nieuwe variant.

Joop zit drie nachten achter elkaar op de taxi, vannacht de laatste nacht.
Dat betekent tien uur beginnen en een uur of vier weer thuis, als het meezit.
Ik ga dan meestal ook wat later naar bed, dat is voor mij geen probleem en 's morgens slapen we dan wat langer uit, zodoende zijn het korte dagen.
Vanmiddag samen even naar Zierikzee geweest, lekker op het terras gezeten bij Concordia en een biertje gedronken, heerlijk was het in het zonnetje.

Bevrijdingsdag

Er was weing te feesten hier geloof ik, ik heb tenminste niets gehoord of gezien.

Het was ook koud en niet echt aantrekkelijk er op uit te gaan, al heb ik wel heerlijk gewandeld.
Lekker op het gemakje de bermen lopen bestuderen.

Vanmiddag zijn we samen even in het Streekmuseum Goemanszorg wezen kijken, veel te laat natuurlijk want het ging om vijf uur dicht en het is veel groter dan ik dacht, wel schitterend om te zien al die ouwe spullen, zoals mijn oma en moeder ook nog gebruikten.
Weckflessen met de boontjes en de peertjes er nog in, die stonden ook zo bij ons thuis in de kelder.
In een bedstee heb ik nooit gelegen, maar dat lijkt me wel zo knus, ik zou er zo eentje willen hebben.
Als ik mijn nieuwe fototoestel heb ga ik zeker nog eens terug, want de foto van de politieman in zijn uniform, zoals mijn vader dat nog gedragen heeft, is ook mislukt.

 Bevrijdingsdag vandaag.
De laatste jaren heb ik daar een dubbel gevoel bij.
Ooit hadden wij twee Rottweilers, Simba kregen we begin 1997 en Samson begin 1999, een reu en een schat van een beest, prachtig om te zien ook.
In die tijd werden ook de kleinkinderen geboren. Met Simba ging dat prima, dat is altijd een schat van een beest geweest en altijd lief voor iedereen, ook de kinderen. Samson was ook lief voor bekenden, mensen die vaker bij ons kwamen, zo gauw het vreemden waren gedroeg hij zich dominant. 
Kortom, Samson was niet te vertrouwen en ik voorzag ongelukken, zeker toen hij een keer een kind dat de oprit op kwam lopen te pakken nam, gelukkig niet ernstig, maar toch, het gebeurde wel. Vandaar dat we toen besloten hebben dat hij weg moest.
Advertenties geplaatst raad gevraagd, maar zo lukte het niet.
Tot het 5 mei 2001 was, we liepen al een tijdje te tobben hoe het toch moest met hem.
Ik had niets in de gaten tot het moment dat Joop wegreed met de auto, met Samson erin, zijn papieren weg, riem weg, Samson weg......... geen afscheidsaai over zijn kop, niks......
Ik weet ook wel dat het beter was zo, dat Joop dat niet voor niets zo deed, het had het afscheid alleen maar moeilijker gemaakt, maar toch, ik heb de hele buurt aan elkaar geschreeuwd, dat het niet kon, dat ze toch gesloten waren op bevrijdingsdag, dat hij zo wel weer zou komen.
Maar hij kwam niet meer.
Ruim een week heeft hij in het asiel gezeten, ik belde iedere dag om te vragen hoe het ging en of er al een nieuw baasje was. Ik was aan de telefoon toen zijn nieuwe baasje hem op kwam halen, ik hoorde ze gedag zeggen, maar wie het was en waar hij gebleven is zal ik dus wel nooit weten, dat mogen ze niet zeggen.
Nog steeds heb ik er veel verdriet om, want daarvoor neem je geen beest, maar altijd maar rekening houden met en het beest afzonderen als...
Simba is ook rustiger geworden nadien, het is voor iedereen beter geweest,maar toch wil ik zo even laten weten dat ik af en toe nog aan hem denk.... vooral vandaag dus weer, bevrijdingsdag.....