Ik moet zeggen, dat het een supergeslaagd weekend was.
Gezellig gekletst en gegourmet gisteravond en ook nog een beetje raar gedaan.
Niet veel geslapen, want toen we naar bed gingen werden de kinderen wakker, Sil en Cor sliepen in de caravan, dus oma was de klos. Ik ben maar bij ze gaan liggen, maar ja dan slaap je toch niet zoals het wezen moet.
Vanmorgen met z'n allen even naar het strand geweest en na de soep zijn ze hier naar toe gegaan.
Vanavond hebben we bij Elly en Cor gegeten.
Superlekker stoofvlees, rode kool met appeltjes en aardappelpuree, plus nog eens een toet en koffie met dinges, komende paar dagen maar een beetje vasten.
Morgen weer gewoon maandag
Joop zit nu op de taxi en ik ga lekker vroeg slapen, denk ik
Omdat niemand het verhaal uit de krant kan lezen, heb ik het maar even anders opgelost.
Uit de PZC van 6-8-2004.
Nomaden rijden nooit verkeerd
door Esme Soesman
CAPELLE - Een grote passagiersbus in plaats van tere narcissen. Als de gele kolos met de naam Grenzeloos opduikt in het gras langs de N59 ter hoogte van Capelle komt het allemaal goed. Annelies en Rinus van der Klooster kondigen met hun woning op wielen sinds een jaar of drie de zomer op Schouwen-Duiveland aan. De wintermaanden brengt het tweetal al bussend door in warmere streken. Zomers wonen zij op het ’mooiste plekje van Schouwen-Duiveland’.
Annelies en Rinus van der Klooster met hun 'woning op wielen.'
(foto Mechteld Jansen ©)
De bus die een dikke drie jaar geleden nog dienst deed als een bus voor personeelsvervoer in de Noord-Brabantse gemeente Lith staat in de zomermaanden steevast geparkeerd op trekkerscamping De 4-sprong bij Capelle.
Luifeltje ervoor, een bankje en twee luie stoelen. Uitzicht op de N59 en de dorpen Nieuwerkerk, Ouwerkerk en Dreischor niet al te ver weg. Was het nog toegestaan in Nederland dan zouden Annelies en Rinus van der Klooster (beiden 57) wild kamperen. Maar het huidige stekje bevalt goed. Het is het mooiste stukje van Schouwen-Duiveland. En alles wordt voor ons onderhouden“, grijnst Annelies met een blik op de akkers om haar heen.
Jarenlang hadden zij en haar echtgenoot een eigen zaak in Zierikzee. En, gedurende een jaar of twintig, gebruikten zij hun vrije tijd om te kamperen. Toen hun laatste camper niet goed beviel, werd het kant-en-klare kampeermiddel ingeruild voor een bus. Daar waren vrijdag nog passagiers mee vervoerd, zaterdag bracht het Zierikzeese koppel hem naar Zeeuwse bodem. Zondag was de bus van voren naar achteren gestript. Klaar om geheel naar eigen wens ingericht te worden. Een lekker bed, twee makkelijke stoelen en een tafeltje met tv. Een keukentje, sanitair, vrolijk gebloemde gordijnen en ramen aan alle zijden. Je hebt weinig nodig als je als nomaden leeft, schetst Annelies. Want het ’camperen’ in vakanties werd al snel ingeruild voor een volcontinue globetrottersbestaan. De zaak werd overgedaan aan een zoon. De woning verkocht en andere bezittingen - grotendeels - afgestoten. Het was Rinus die met dat plan op de proppen kwam. Een moedige beslissing? Ach, het is uiteindelijk maar één keer ja zeggen“, zegt Annelies achteraf.
In de zomermaanden wordt steevast Schouwen-Duiveland aangedaan. De tijd daar wordt benut om familie (zonen, schoondochters, kleinkinderen en moeders) te zien en andere contacten te onderhouden. Rinus werkt bovendien gedurende twee maanden als buschauffeur voor de Taxicentrale Renesse (TCR).
In het najaar trekt het tweetal naar het zuiden toe. Vorig jaar werden Frankrijk, Spanje, Portugal en Italië doorkruist. Voor komende winter staat een oversteek naar Marokko op het programma. Maar niks hoeft. We zien wel. We rijden nooit verkeerd.“
Dynamiek
Dat is het mooie aan het vrije bestaan waarvoor het tweetal gekozen heeft, al hebben ze dat wel - erkent Annelies - moeten leren. Aanvankelijk hadden de Van der Klooster’s de neiging zoveel mogelijk in korte tijd te willen doen. Maar dat hou je niet vol als je doorlopend ’campert’. Ze doen het nu wat rustiger aan, al is vier dagen op dezelfde plaats nog altijd wel het maximum. En ook wat dromen betreft zit de dynamiek er bij het zwervende duo nog altijd in. Zo willen ze ooit nog (het liefst met het trouwe beestje Grenzeloos) een paar jaar rondtrekken door Amerika. Want zin om zich te settelen hebben Annelies en Rinus vooralsnog niet. Het gaat bij ons hooguit kriebelen omdat we hier wel weer eens weg willen.“
Annelies en Rinus van der Klooster met hun ’woning op wielen’.foto Mechteld Jansen
De cadeautjes voor de kleinkinderen staan klaar in het zinken teiltje naast de kachel.
De kasten puilen uit, ik denk dat ik tot na nieuwjaar wel genoeg eten in huis heb.
Miriam en Mark eten al niet mee, terwijl ik wel vlees had besteld.
Sil en aanhang komen morgen pas.
De kaarsjes in de kamer branden, terwijl Joop achter zijn pc zit en ik achter de mijne, maar het staat wel gezellig als ik even naar de keuken loop om wat lekkers te halen, er is genoeg in huis tenslotte.
Het valt me wel op dat er weinig gelogd wordt, is iedereen al druk met familie of vrienden?
Of kerstbijeenkomsten, de kerk misschien vanavond?
Ik moet nu weer wel ineens aan mijn moeder denken, ze had een vaste plaats in de kerk, daar moest je voor betalen, ik weet niet of dat nog zo is, het was denk ik haar manier om de kerk een beetje te steunen. Eén keer per jaar ging ze daar dan zitten en wel met kerst, mijn vader ging niet eens mee. Ikzelf weet me niet meer te heugen dat ik in een kerk ben geweest, het zal wel geweest zijn in de tijd dat ik nog op zondagsschool zat. Er was dan altijd een speciale kerstviering voor de kinderen. Als het afgelopen was kregen we een sinasappel en een boekje.
Ook al heb ik niet geschaatst vandaag, toch zit ik lekker te gloeien.
Het was heerlijk weer, zon en wind, ik ben dat ook snel gaan wandelen vanmorgen, want voor je het weet is het weer voorbij.
Daarna nog eventjes naar AH in Zierikzee, want de verse dingetjes moesten nog, eenmaal bij de kassa bedacht ik dat ik ook nog geen stol had, zo'n gevuld krentebrood. Voor mij hoeft het niet, maar het schijnt erbij te horen, doe mij maar een lekkere bruine boterham met worst, of ham, of ander hartigs, de roomboter lag al wel in mijn wagentje.
Maar morgen hebben we nog een dag, het vlees moet tenslotte ook nog gehaald worden.
Ik kon er vannacht al niet van slapen, was steeds met mijn boodschappenbriefje in de weer, net of je voor weken eten in moet slaan.
Toen presteerde Joop het ook nog eens om de kachel vol met hout te gooien voor hij naar bed kwam, zodat die lekker ging staan knetteren, hij was al loeiheet (de kachel) en dan ook nog volgooien betekent een hoop vuur, want je kunt die kachel niet echt goed temperen.
Ik word daar dan altijd een beetje bang van, we hebben tenslotte een houten huis en ik zie die pijp dan al wegsmelten en het huis in de fik vliegen, dus ik er weer uit.
Toen ben ik mijn boodschappen maar gaan schrijven bij de kachel, de luiken opengezet, want het was niet te harden.
Om een uur of half vier, lag er alleen nog gloeiende houtskool en durfde ik weer naar bed, om om een uur of zeven eindelijk nog even in slaap te vallen.
Wat een nacht, daar knap je ook niet echt van op.
Miriam en Mark komen niet eten met de kerst, Mark zijn ouders zijn over uit Portugal en ze gaan met z'n allen in Antwerpen eten bij hun andere zoon.
Zij vinden het natuurlijk ook weleens leuk om heel de familie bij elkaar te hebben.
Wij zijn dus alleen met Silvia en Cor en de kinderen, ook gezellig hoor en druk zat, kunnen we tenminste spelletjes doen.
Tweede kerst eten we dan bij Elly en Cor en moet Joop 's avonds taxi rijden.
Ik kijk in de krant altijd naar de overlijdensadvertenties, om te zien of er bekenden zijn overleden.
Nu blijkt dat er vandaag niemand dood is, geen advertenties, vreemd!
Of ze zijn bij de krant gewoon een paar bladzijden vergeten te drukken, hij is ook superdun.
En als het wel goed is, kunnen ze dat toch ook wel even melden, iets van:
Er is gisteren niemand overleden.
Update:
Er zijn er wel dood, het stond alleen in de Sportbijlage en daar kijk ik nooit in
Wat een verschrikkelijke dag vandaag.
Dat ligt ook wel aan mezelf natuurlijk, want ik heb ook niets ondernomen om het leuk te maken.
Nu was het weer daar ook niet naar, heel de dag regen.
Vanmorgen snel een rondje rond het dorp gedaan en de rest van de dag achter de pc, spelletjes!
Patat gebakken en vanavond maar vroeg naar bed denk ik.
Morgen een nieuwe dag, met nieuwe kansen.
Ziezo!
Het meeste heb ik binnen.
Bier en wijn staan op de voorstoel anders kon Simba niet meer zitten.
Het was nog aardig rustig overal, geen lange rijen bij de kassa's, dus ik kon lekker opschieten.
Na het lossen en opruimen van de boodschappen wilde ik een rondje gaan doen, het was best lekker weer, maar toen Simba gepoept had wilde ze terug........denk ik.
Misschien ik ook wel, we hebben elkaar eens aangekeken en zijn omgedraaid.
Bijna thuis kreeg ze ook nog eens iets aan haar poot, ze ging ineens mank lopen, aanstelster.
Het was nog maar half drie, dus ik twijfelde wat ik zou doen, ik ben tenslotte ook nog niet bij oom Han geweest na mijn belofte van vorige week, maar ik had ook wel zin om ff bij Elly langs te gaan, die had ik ook al een paar weken niet gezien.
Er zat een kerstkaart van oom Han bij de post en ik heb hem er ook eentje gestuurd, dus we denken aan elkaar, ik vond dat ik beter even een bakje bij Elly kon gaan doen.
Daar heb ik dus de rest van de middag gezeten, beetje bijgekletst, zonder de mannen erbij, want meestal zien we elkaar met z'n vieren.
Tweede kerst gaan we bij hun een hapje eten, Joop moet dan wel rijden, maar is toch wel ff gezellig.
Soms....... twijfel ik.......een beetje.......heel soms.....
Mijn log is erg privé, ik zie er eigenlijk weinig zo.
Ik ben open over alles en schroom ook niet om foto's van familie en bekenden te plaatsen, die weten daar natuurlijk van en ik heb ook nog nooit bezwaren gehoord, de meesten vinden het leuk.
Ik zou ook eigenlijk niet weten hoe ik het anders moet doen.
Het is voor mij een dagboek, met foto's.
Ik vind het leuk, de reakties leuk.
Maar als ik dan soms zie, dat anderen niet openlijk durven te praten omdat ze bang zijn dat de buren het lezen, of geen foto's van kinderen durven te plaatsen, dan denk ik op mijn beurt weer, is het niet goed wat ik doe.......?
Kinderen zijn toch het mooiste wat er is en de buren zullen mij een rotzorg zijn
Vroeger had ik een buurman, die zei altijd: "als je twijfelt moet je het niet doen".
Ik twijfel niet, ik ga gewoon door in 2005!
Wat heerlijk die zon, schitterend weer!
Maar owowowow wat een stof en die ramen......
Ik laat het zo en ga lekker naar buiten
Groene zeep
Soms liggen er toch de vreemdste dingen op het strand.
Vanmiddag een pot groene zeep, ingewijden weten dat ik daar altijd mijn tanden mee poets, ze worden er superschoon van en rook-en wijnaanslag verdwijnen als sneeuw voor de zon, wel goed naspoelen natuurlijk
Grenzeloos
Vandaag een kaartje in de bus uit Marokko van Rinus en Annelies van der Klooster.
Ze wonen in hun omgebouwde bus "Grenzeloos" en trekken daar 's winters mee naar warmere oorden, 's zomers zijn ze dan weer op Schouwen te vinden.
Ik ken ze allebei al vanaf de middelbare school en afgelopen zomer kwamen we ze tegen bij de Mosselrit van de Spitfireclub, ze hadden er ook eentje aangeschaft.
Kijk, dat vind ik dan wel leuke kerstpost, een zonnig plaatje uit Marokko.
Ik had gisteravond geen zin om te koken, Joop moest al vroeg rijden en kwam tussendoor even eten, die heb ik een diepvriespizza voorgeschoteld.
Zelf heb ik lopen snaaien, hompje kaas, plakjes worst, muizenschuimpjes (het strooigoed wordt voor een krats weggedaan) en als toetje een zakje studentenhaver....
Werd ik toch midden in de nacht wakker met vreselijke krampen.
Alles moest er als een speer uit, keertje of wat heen en weer gelopen naar het toilet, dat luchte aardig op, maar ik was ook klaarwakker natuurlijk.
Joop kwam in de tussentijd ook thuis, die zat nog lekker met een borrel voor de tv, het was inmiddels een uurtje of vijf.
Gelukkig heb ik naderhand nog een tukje kunnen doen en had ik vanmorgen nergens last meer van.
Ik hoef voorlopig geen studentenhaver meer, of zou het aan de muizen gelegen hebben....
Kerstkaarten
Ze zijn weer geschreven.
Morgen op de bus.
Ik heb het alleen gehouden bij familie en vrienden, waarvan ik weet dat er bij mij ook eentje in de bus rolt.
Dat zijn er veertien tot nu toe, ik heb dus nog zeven postzegels over en nog acht kaarten.
Reserve genoeg voor onverwachte kaarten waarop ik vind dat ik dan ook weer moet reageren.
En als het erbij blijft heb ik er misschien alweer genoeg voor volgend jaar.
Toen we gisteravond een pizzaatje wilden gaan eten, was de pizzeria gesloten, dus kwamen we toch weer in de Surf Inn terecht, ook niets op tegen hoor.
Joop heeft spareribs gesmikkeld en ik tongetjes.
Marjory heeft gezellig met ons meegegeten.
Het was een hele drukte in het dorp, er was kerstmarkt in de supermarkt.
Er viel vanalles te smullen en er waren verlotingen, zelfs leren jassen waren er te koop.
Ik heb vandaag alsvast het gourmetvlees maar besteld, voor de verandering ook eens een beetje vis erbij, lijkt me ook wel lekker.
Verder lekker gewandeld, af en toe scheen zelfs de zon!
Gisteravond waren er ook mensen in de Surf Inn die ergens halfverwege mijn rondje wonen.
Ze vertelde dat ze me gimist had gisteren, dat klopte want ik was de deur niet uit geweest.
Ik zie haar nooit, maar zij mij bijna iedere dag dus, zo zie je maar, word je nog in de gaten gehouden ook.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 7593-7600 van 7965 |
Volgende Pagina »
