We werden al vroeg gewekt vanmorgen, want de auto moest naar Kort, zodat hij er binnenkort weer uitziet om door een ringetje te halen. We hebben nu een joekel van een Golf.
Toen ik beneden kwam was Joop al weg, dat zijn toch rare momenten hoor, geen hond, geen man, verschrikkelijk. Best wel veel huilmomenten op een dag. Het gaat er niet eens om wat er gebeurt, maar ook wat er in je gedachten omgaat natuurlijk.
Vandaag is mijn zus jarig, dus bij de koffie beeldbelden we even. Ze had het nog nooit gedaan, dat was even wennen maar wel heel leuk dat je elkaar dan toch even kunt zien in deze rare dagen. Ik mag het eigenlijk niet zeggen maar ze wordt al 79, dus dan is het helemaal niet gek als je zo gauw het opneemknopje niet kunt vinden.
Ik vind het zelf ook heel leuk dus daarna deed ik het ook nog even met Sil, die zit daar ook maar helemaal alleen in dat verre Nijkerk, dat was ook al leuk, al was het alleen maar om elkaar even te zien, de boodschap doet er niet zo toe, even een beetje kletsen en ik zag Storm die lekker buiten lag en ook een oud beestje wordt, zo gaat dat nu eenmaal.
Vanmiddag vroeg op stap voor een wandeling. Joop ging fietsen, hij merkt dat dat beter is voor zijn voeten, het is toch een oude jarenlange blessure waarvan je niet wilt dat hij weer de kop op steekt.
Ik wandelde en ga nu wat verder om wat kilometers te maken, die ik anders ook wel maakte maar dan verdeeld over drie keer.
Af en toe roep ik Didi even, er is toch niemand in de buurt. 'Kom!' roep ik dan en dan zeg ik weer dat ze zo braaf is en een lieve hond, de dingen die ik altijd zei en dan huil ik weer een deuntje. Dat zal allemaal wel slijten, maar ik heb dat nu gewoon even nodig, net doen of ze er nog is. Vooral ook omdat ze daar in zo'n akelig crematorium ligt, ik zal erg blij zijn als ze weer thuis is, dat voelde bij Simba ook zo goed weet ik nog.
Heleen kwam ook nog even afsheid van Didi nemen vanmorgen, we hebben wat bloemetjes bij haar gelegd en daarna kwamen ze haar ophalen van het crematorium. Ik heb de urn van Simba laten zien en Didi krijgt nu net zoiets, zo kunnen ze nog een tijdje in de kamer staan tot we het tijd vinden ze eens uit te strooien.
Daarna gelijk alle spullen opgeruimd, bakken weg, kussens weg, riemen, borstels, alles naar de garage uit het zicht anders blijf je er maar naar kijken.
Daarna ben ik een rondje door de polder gaan doen, ik kon nu lekker doorlopen want het was toch maar een gedreutel de laatste tijd natuurlijk. Joop en ik zullen nu ook wel weer eens vaker samen gaan, maar ik had nu echt nog de behoefte even alleen te gaan.
Ik heb haar af en toe eens geroepen en achter me gekeken of ze zogenaamd nog kwam, maar geen Didi meer, gezegd dat ze braaf was en lief en gehuild natuurlijk. Het zal nog wel een tijdje moeilijk blijven, zeker omdat er nu niets meer is. Toen Simba doodging hadden we Didi nog.
Voorlopig geen hond, eens kijken hoe dat na 24 jaar bevalt.
De Didi pagina is weer terug. Die had ik weggehaald toen de foto's bij photobucket weg waren. Nu zijn ze er weer en heb ik het een beetje aangepast. Ik denk dat ik de filmpjes er ook nog eens bij ga zetten, als ik me eens verveel.
Bovenstaand filmpje maakte ik vorige week nog, even later zou ik de ontmoeting met Jackson filmen.
Eind van de week kunnen we haar ophalen.
Iedereen heel erg bedankt voor het medeleven en de lieve woorden.
Het ging heel snel en eigenlijk hoopte ik daar op.
Gisteravond nog een heel rondje rond het dorp, voor mij met het gevoel dat het weleens de laatste keer kon zijn daarom deed ik het ook . Vanmorgen nog naar het voetbalveld voor een poep (ja hoor) en een plas, maar daarna had ze geen zin meer in de kip, dat was vreemd.
Het ging snel bergafwaarts, wat een gehijg, dat doen honden ook als ze pijn hebben heb ik begrepen. Ze zocht de koelte op en ik ben de hele dag bij haar geweest, naast haar gezeten, lieve dingen gezegd, gezegd dat het goed was en rond vijf uur viel ze in een diepe slaap, ik zag haar langzaam wegzakken.
Het is goed zoals het gegaan is, dat haar verder lijden bespaard is gebleven, maar wat mis ik haar nu al vreselijk.
We hebben haar in de koele garage gelegd en dan zal ze komende week gecremeerd worden, daarover moeten we nog contact hebben, het zijn ook rare dagen.
Didi 14-08-2009 12-04-2020
Wat een pijn en wat een verdriet weer.
UPDATE:
Morgenchtend om negen uur wordt ze opgehaald. Ze is zo mooi nog hoe ze erbij ligt, ik ben echt heel blij om hoe het ging.
Dit is een beetje de lentestand, zodat we half zon half schaduw kunnen zitten, de zon vind ik nu alweer te warm. Binnenkort verhuist dan de groene tafel met stoelen richting parasol en de planten richting huis
Didi ligt de meeste tijd volop in de schaduw. Ze eet niet, behalve als ik kip door haar brokjes doe, die vist ze er dan tussenuit met hooguit af en toe per ongeluk een paar brokjes. Het kookwater van de kip vindt ze heerlijk.
We hebben niet gewandeld, zijn vier keer naar het voetbalveld gelopen (100mtr) wat haar best veel moeite kost, terwijl we gisteravond nog een rondje Korteweg deden. Geen verbetering, eerder achteruitgang.
De tulpen gaan bloeien, die waren vorig jaar prachtig en ik denk dat ze dat nu weer wel worden!
Vanavond even gebeeldbeld met Ina, ze mag wel bezoek, één persoon per dag, dat verwachtte ik eigenlijk niet.
Geen vooruitgang maar ook geen achteruitgang, ik zag een gewone Ien op het schermpje.
Ik doe dat eigenlijk nooit, dat beeldbellen, maar gisteren deed ik het ook even met Miriam, je hoeft niet te typen en je ziet diegene even, het praat makkelijker. Ik heb me voorgenomen het vaker te doen... getypte woorden kunnen vaak verkeerd over komen, zeker bij mij ik kan best kortaf overkomen terwijl ik dat helemaal niet zo bedoel, en dat zie je dan wèl aan iemands gezicht.
Het leven kabbelt voort en zolang er leven is is er hoop zeggen ze.
Het is vooral raar, dat blijf ik maar vinden, hoewel de dagen er voor ons nauwelijks anders uitzien.
Geen zin in niets, hoewel gisteravond toch de kleurtjes weer gepakt, maar om nu te zeggen dat het vlot, nee.
Korte wandelingetjes met Didi. Ze had er zin in vanmiddag, tot ze bij het bankje aan het begin van de Korteweg bleef staan. Toen ik net zat belde Janny en hebben we gezellig even zitten kletsen. Daarna dezelfde weg weer teruggewandeld.
Joop fietste en deed eens wat bij de bijen, die gaan nu met dat warme weer ook weer volop aan de gang.
Van mij mogen ze komend weekend het dorp afsluiten voor doorgaand verkeer, ik hoor de motoren nu alweer ronken.
We doen het rustig aan, we moeten wel. Weer geen eten vanmorgen, wel een rondje Prince waar Jackson haar opwachtte, zo leuk altjd die twee. Hij is er nu vaker omdat zijn baasje ook thuis is denk ik.
We doen nu maar een rondje meer en voor de rest ligt ze lekker in de schaduw. Vanmiddag wandelden we helemaal tot de camping, heen terug toch gauw een kilometer en we zagen poeletjes en een konijn waar ze toch nog achteraan ging.
Even afwachten hoe het verder gaat, ze heeft vanavond wel weer gegeten, lekker eitje erdoor toen ging het wel.
Straks misschien nog een rondje Prince of anders even naar het voetbalveld, ik laat de keus gewoon aan haar, zolang ze tenminste niet naar het dorp wil, want daar heb ik geen zin in.
Ik deed niet veell, wat deed ik eigenlijk, ik zoog stof en zat verder ook lekker buiten, in of uit de zon en had af en toe contact met deze of gene, geen puf verder.
Afgelopen nacht was het moeilijk in slaap komen, maar rond een uur of vier moet het gelukt zijn. Vreselijk! En maar draaien en keren, ik was er vanmorgen toen ik opstond draaierig van en eigenlijk de hele dag niet in mijn goede doen.
Ondat ik geen boodschappen meer on line besteld had moest dat toch nog een keer gebeuren natuurlijk, dus dat deden we vanmorgen gelijk maar. Joop reed vanwege mijn draaierige toestand en het was gelukkig nog niet druk, brood en verse dingen genoeg. We komen de Paasdagen wel weer door.
Didi eet slecht, vanmorgen nog wel haar bak leeg maar vanavond weer niets, misschien straks nog. Onder het wandelen moet ze af en toe kuchen en daarbij verliest ze soms haar evenwicht, ze kijkt dan naar me alsof ze wil zeggen 'wat overkomt me nu' en krabbelt dan gelijk weer overeind.
Verder ligt Ina alweer dagen in het ziekenhuis en mag voorlopig ook nog niet naar huis, dat is een tegenvaller, bijwerkingen van de chemo. Normaal wil je al niet in het ziekenhuis liggen maar nu al helemaal niet natuurlijk, al is ze daar altijd beter onder de pannen dan alleen thuis. Het is niet anders.
Al met al best dingen om wakker van te liggen, het zal heus niet alleen de supermaan zijn geweest.
Wel weer heerlijk weer vandaag. Vanmiddag weer even naar de molen gelopen om te rollen en even in het gras te liggen. Joop fietste eens naar Sirjansland, in één keer zonder te stoppen.
UPDATE:
Ina heeft geen bijwerkingen van de chemo, maar een illius, een darmafsluiting die veroorzaakt wordt doordat de tumor groeit en de dunne darm dichtdrukt.
We kwamen niet zover vandaag. Het wordt alweer te warm en Didi is ook niet lekker. Eigenlijk gaat het gewoon bergafwaarts met haar. Vanmiddag hebben we lekker even op het gras in de schaduw achter de molen gelegen. Ze bleef staan alsof ze wilde zeggen hier wil ik even zijn, lekker op het gras! We zien wel hoe het gaat misschien knapt ze ook weer wat op, maar ja bijna elf is best oud.
Er bloeien tulpen bij de molen, mooi gezicht weer.
Vanmiddag ben ik lekker in de 'tuin' bezig geweest, wat dingen verpot en de stokrozen aan de buurvrouw gegeven, ik zag mezelf alweer de hele zomer met de gieter in de weer, vooral bij de stokrozen en ik heb nog genoeg ander spul over hoor.
Joop haalde de piep uit de scootmobiel, die nog steeds te koop is, want we kunnen hem natuurlijk wel ergens neerzetten maar daar wordt zo'n ding ook niet beter van en mocht er ooit weer eentje nodig zijn, waar we maar niet van uitgaan, dan zijn er weer genoeg te koop.
Eindelijk was ik zover, boodschappen online bestellen en thuis laten bezorgen, ik verheugde me er al op en had een hele kar vol geladen bij de PLUS. Kom ik bij het punt van afleveren, wanneer de wens eventueel was, was de eerstvolgende mogelijke datum ergens volgende week. Nou dan gaat het maar weer over. Jammer. Tegenvaller. PLUS? Ik vind het meer MIN.
