Gewoon maar doen wat ik leuk vind, daar gaat het tenslotte om, dan gaat het ook makkelijker en vlotter en als ik dan een hoekje 'over heb' kan ik daar gewoon een sok in doen. Dat vind ik namelijk leuk.
Weeral een 'zo om' dag. Wel even opgeruimd vanmorgen want als de zon schijnt zie je ineens vanalles liggen en dan heb ik geen zin daar de hele dag tegenaan te kijken. Tot ergernis van Joop en Didi natuurlijk, maar goed, wat moet moet even.
Hier scheen de zon nog en van zo'n boom, met die kleur, in de zon, kan ik erg blij worden. Daarin zie ik al het komende voorjaar aankomen. Even later moest ik wel schuilen voor een bui en ik weet ook wel dat het nog lang geen voorjaar is ... maar toch...
Het kerstvlees is besteld, kant en klaar, het hoeft alleen even in de oven. We gaan dit jaar eens niet uit eten, heerlijk!. Geen uren op een stoel jezelf vol zitten proppen met het gevolg dat je geen oog dicht doet omdat je hele huishouding van streek is van al dat rare eten. Joop wil wild en dat kan hij zo krijgen. Hij heeft nu eenmaal de hongerwinter meegemaakt en wil met KRST uitgebreid eten (alle letters zitten ook in zijn naam). Toetjes zijn er ook zat kant en klaar te koop.
Net het avondrondje gedaan met een goed verlichte Didi, dan is ze behalve zichtbaar ook herkenbaar vanuit de verte.
Ik heb niet veel te melden.
Het was best een leuke dag, er was kerstmarkt, daar keken we even, kochten wat lootjes en wonnen wat, want bij de muziek heb je 'altijd prijs'. Ik heb nu op de wc ook een kerstboom. En Joop won zelfs nog een banketstaaf, die is al voor de helft op.
Lekker gekleurd en gewandeld. Een dag is niks.
Wat een knapperd is het geworden hè en nu ook nog geslaagd!
Gefeliciteerd Rabin!
Hij is klaar aan de universiteit en kan nu gaan solliciteren. Er zijn veel gegadigden voor de functie van weg- en waterbouw engineer bij de overheid die hij op het oog heeft. Over drie maanden moet hij daarvoor een toets afleggen. Eerst maar eens vakantie vieren denk ik.
Nu zijn zusje nog!
Niks an vandaag, het was vooral nat.
Ik deed nog maar eens een boodschap of wat met in mijn achterhoofd, dan heb ik dat alvast maar in huis. Vanavond bakte ik pannenkoeken, voor de verandering eens het halve pak, met dank aan Ina, want dat kon ik zelf niet verzinnen en je bent ook veel sneller klaar.
Verder stalde ik mijn poppetjes weer eens uit, ik kwam ze tegen op zolder en vond dat ze wel weer een plekje verdienden. De hele middag heb ik lopen verzinnen waar ze in Scharendijke ook alweer stonden en ik kwam er maar niet op, dat vond ik zo raar! Ik vroeg het aan Joop maar die wist het ook al niet, 'niet belangrijk' was zijn antwoord, maar even later schoot het me opeens te binnen!
Als ik naar boven loop kan ik bovenop de keukenkastjes kijken en langzamerhand zie ik dan een laagje verschijnen ook op de kruikjes die daar staan (soms voel ik even, het is vettig). Ik kan daar best lang naar kijken, tot ik ineens de geest krijg en vind dat het moet gebeuren.
Vanmorgen was het zover en eigenlijk is het zo gebeurd, ook gelijk de blauwe potjes en de kleine wijnflesjes, alle bovenkanten zijn weer fris. Gelijk ook maar twee blauwe flesjes gebroken, die was ik al een tijdje zat. Ze waren vies aan de binnenkant en daar kon ik niet bij zonder rare fratsen. En nu zijn ze gebroken, ik liet iets anders vallen, dat is nog heel. Het brengt geluk zeggen ze.
Vanmiddag een rondje Schraphage met een stukje extra. Even langs de groenteboer voor een pas gerooid spitskooltje en ik kan nu al zeggen dat het heerlijk was.
We kwamen voorbij huize Potter, waar de dames even op hun rug liggen vanwege hevig snoeiwerk denk ik. De bomen die zich eindelijk weer bomen voelen, een huis dat weer zichtbaar is, het knapt behoorlijk op daar.
Hoe dichter bij huis hoe donkerder en kouder het werd.
Ten westen van Noordgouwe lag Huize de Pottere, een 16e-eeuws kasteeltje van Hendrik de Pottere, dat in de loop der tijd werd verbouwd tot een boerderij. Zijn erfgenamen lieten in 1651 een groep van vijf lage weduwenhuisjes bouwen. (bron wiki)
Vorige week bij Janny zag ik hem, eigenlijk later thuis op de foto pas goed, maar toen wist ik ook meteen dat ik niet zonder kon eigenlijk.
Een tafelezel! niet om te gebruiken, maar om de tekening op te zetten als ik niet kleur, die ligt namelijk altijd in de weg. Ik ben er zo blij mee! Want ook om even neer te zetten is het erg handig, even kijken hoe nu verder, dat deed ik altijd tegen mijn beelscherm, met de kalender als ruggensteun en het toetsenbord zodat de boel niet weggleed, een heel gedoe altijd.
Ik zocht natuurlijk naar de goedkoopste, maar ook eentje waar mijn papier op paste.
Op dezelfde site kwam ik de posterhangers tegen. Ook al zo leuk, want die zijn er ook in allerlei maten en soorten ook van mijn papiermaat. Geen lijst met glas, zodat je hem niet tegenover een raam kunt hangen vanwege de weerspiegeling, maar gewoon overal, erg leuk, handig en wisselvriendelijk. Daar ga ik er nog een paar van bestellen.
Het blijft zuur en nattig, tenminste zo voel ik dat.
De groene kliko was aan de beurt vanmorgen, dus het was best een goed plan nog eens even wat blaren te verzamelen na de wind. De nu nog kleine bomen op de dijk zijn aan het uitvallen, dat wordt wat als ze later groot zijn. Ik kijk ernaar uit!
Het was koud maar al doende werd ik toch lekker warm en van het één kwam ook weer het ander. De tegels achter werden glad, je moest echt oppassen met lopen, dus best gevaarlijk. Joop haalde azijn en ik maakte ondertussen het afvoergootje schoon. De azijn mengde ik met heet water en sop en nog een beetje Blue Wonder, als je er maar genoeg in doet werkt het allemaal het best denk ik zo.. En dan maar vegen tot je er bijna bij neervalt. Ik heb nog maar een klein stukje gedaan, wel het ergste stukje, binnenkort als de zon weer eens schijnt nog eens een stukje, enzovoort.
Vanmorgen en vanmiddag lekker gelopen, de boeren rauzen weer door de polder met peeën, suukerpeeën, winterpeeën, alles moet eruit voordat de hemel weer openbreekt.
De kerstman heb ik samen met zijn ballen en wat lampjes opgesloten op zolder.
Kijk het vogelhuisje dat ik gisteren kocht, ik heb nog geen vogel gezien, maar dat kan ook aan het weer liggen natuurlijk. Gisteren waren de mussen nog lekker aan het badderen.
Het was heel gezellig met Ina en vanmorgen na de koffie is ze weer vertrokken. Daarna valt er dan een stilte, dan kruipen we alledrie op onze plek om even bij te komen en omdat het zulk vreselijk rotweer was duurde dat eigenlijk de hele dag. Niet dat Ina zo vermoeiend is, we zijn het gewoon niet gewoon.
Tot twee keer toe heb ik me helemaal ingepakt, maar Didi vond het ook niets dus ik kwam niet ver. Vanmiddag leek het even open te breken, maar ook dat duurde niet lang.
Het wordt natter en natter.
Een nieuw kleurwerkje opgezet, een bestellinkje gedaan, een stukje gebreid en een restje gegeten, morgen weer een dag.
Vroeg op vanmorgen het was nog donker, maar ja wakker is soms ook gewoon wakker. Het was nattig, van die vervelende miezer. Met windje mee is het nog wel te doen, maar met wind tegen word je er toch nog behoorlijk nat van.
Vanmiddag klaarde het op. Ina is er nog en we deden een rondje Schraphage. 'Waarom heet die boerderij zo?' Dat wist ik niet, misschien ooit een polder met die naam of een boer met een krappe heg, veel huizen hebben namen daarvan weet ik ook niet waarom ze zo heten. Oude boerderijen heten vaak naar de vroegere polder waar ze in staan/stonden.
"Dat boompje is dood. Waarom zou dat boompje dood zijn en waarom hebben ze nog geen nieuw boompje geplant? Deze is zeker al twee jaar dood'.
Ze kan er wat van hoor! Na de wandeling keken we eens bij het tuincentrum in Renesse. Nipten aan een gloeiend heet gluhwijntje en keken meer naar de kandizie dan naar de kerstspullen. Toch kwam ik met een leuk vogelvoederhuisje thuis, ik was al een tijdje op zoek naar iets dergelijks zonder poot en nu ben ik toch vergeten een foto te maken! Dat komt morgen, dan heb ik weer tijd voor zulke dingen.
We aten preischotel, ik denk dat het goed gelukt was, want alles is op.
Verder toeterde ik eens onderweg, ik dacht dat ik bekenden zag, maar nee dat was weer een andere bekende, eentje waar ik niet zo snel naar zou toeteren, maar ze zwaaiden wel terug zonder te weten naar wie denk ik.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1985-1992 van 8117 |
Volgende Pagina »
