Eigenlijk wilde ik gaan fietsen vanmorgen, maar het was somber en koud en later ging het steeds harder waaien, dus ik gaf het fietsen maar op en maakte een fijne wandeling. Er was bijna niemand in de polder en de vogeltjes floten alarm als ik in de buurt kwam. De vlieren beginnen nu ook al te bloeien.
Vanmiddag reden we nog eens naar Goes, het autorijden bevalt me nu ook stukken beter, ik had het eerder moeten doen, zoals zovelen zeggen. Nog een paar boodschappen op de terug weg en de dag zat er alweer bijna op.
Koken en nog gauw een was in de machine, de zon schijnt nog en morgenmiddag alweer regen, zodat het morgenochtend gelijk aan de lijn kan, of misschien straks nog, lakens moeten glad blijven.
De lift is een uitkomst, morgen komen ze de kussens verwisselen in de goede kleur en er valt ook steeds een onderdeel naar beneden als hij de bocht om gaat, dat is ook niet de bedoeling.
Terwijl ik een heerlijk ochtendrondje deed was ondertussen de trapliftenmonteur gearriveerd en al volop aan het werk. Fijn! Een uurtje of vier dacht hij, maar al met al was hij toch pas om een uur of twee klaar.
Ik poetste ondertussen het huis want dat was na het wassen en schilderen van de boeiborden vuil geworden en ja ik zie nu alles, echt erg. De groene aanslag aan de voorgevel ook weggepoetst. Nu de achtergevel en de zijkant van de garage nog maar dat is niet zo vies geworden, daar komt ook de zon, als hij schijnt... vanmorgen wel in elk geval.
Er zat een fazant tussen de phacelia, zo mooi! Even later zou mijn fototoestel gaan haperen, het ging niet meer dicht en nog steeds niet, een error van jewelste. Gelukkig heb ik er een reserve, vorig jaar geruild met mijn nichtje voor een tekening.
Zo ziet dat liften er uit, het is nog even wennen en de kleur van de stoel is niet goed, ik had zandkleur besteld dit is wit en alles is al zo wit. Lelijk hè, maar alles went zeggen ze en ik kan ernaast goed naar boven en Joop heeft er gemak van.
Kunst en ook veel tuinen bij Beleef Zonnemaire afgelopen zaterdag.
Ooit had ik ook best een Beleeftuin, met vooral veel gras, maar ook met leuke hoekjes. Ik vind het weleens leuk om nog een keer te laten zien.
Ik ben nog niet helemaal uitbeleeft zoals jullie merken, want ik vergat ook nog te vertellen dat meneer Voorzaat op bezoek kwam. "Hoog bezoek" zei ik en hij glimlachte eens, hij keek eens en zei niet zoveel en ik was ook eigenlijk wel wat beduusd, dus het gesprekje was kort. Er komt een expositie vertelde hij, ik ben alleen vergeten waar, kortom het draaide meer om hem, dan waar hij naar kwam kijken. Maar ja misschien ook wel mijn eigen schuld.
Vandaag weer met een tekening begonnen, ook dat is anders met mijn nieuwe ogen, heel anders en best even wennen. Anders lag ik bijna bovenop mijn papier en nu moet ik wat afstand houden, dus ook mijn houding moet anders zijn, dat zal zeker wel beter zijn, maar wel wennen, ook dat komt goed.
Helemaal op de valreep nog twee ingelijste tekening verkocht gisteren, ze zaten alleen achter museumglas dus dat moest ik even verwisselen voor gewoon en vanmorgen kwam ze ze ophalen, best jammer want ik vond ze zelf ook mooi en ik had ze pas gemaakt, maar goed, niet teveel sentiment, ik kan nu weer nieuwe hoezen kopen, die zijn bijna op en ik ben ook nog wat anders van plan.
Er kwam daarna nog iemand iets uitzoeken, maar die kon niet beslissen, een bekende, misschien komt ze nog terug...
Niet in slaap kunnen komen gisteravond, nog vol adrenaline van de dag en wijn op de late avond is ook niet goed, maar na tweeen is het toch blijkbaar gelukt en om zeven uur weer wakker. Vanmiddag even een dutje gedaan, best lekker.
Verder de kamer weer een beetje op orde gebracht en stof gezogen enzo, andere dingen opgehangen op de lege plekken... het is niet zo dat het dan plots allemaal voorbij is.
Dat was met het dagje weer wel, erg leuk! Ik heb weer genoten.
Veel mensen die toch ook even bij de portretten kwamen kijken waarvan ik er een deel binnen en buiten had gehangen, een groot succes en de meest bekende dorpelingen werden wel direct herkend. Het blijven tekeningen van mijn hand natuurlijk en het zijn nu eenmaal geen foto's.
Voor twaalf uur keek ik even bij een paar waar ik wel even wilde kijken want de rest van de middag ben je dan wel thuis.
Digna had haar dubbelleven in foto's uitgebeeld, ze was er nog druk mee toen ik even ging kijken. Haar leven hier op Zonnemaire met haar mooie groente/bloemen tuin en haar leven in Amsterdam als filmmaakster en natuurlijk had ze ook haar gouden kalf meegebracht. Zij opende even later de tentoonstelling van de dorpelingen in de kerk.
Ook keek ik even in de tuin van Inge die ook een paar tekeningen van mij had opgehangen, erg leuk!
Het was verder weer een erg gezellige middag, zoals altijd vind ik het dan jammer dat ik niet met iedereen even een praatje kan maken en mensen soms zomaar weglopen, jammer.
Vanavond aten we met Suus en Bert (die vandaag ook jarig was) een hapje bij de Smisse, ook al erg gezellig.
De trapliftenman kwam niet opdagen. Joop belde eens en er was iets tussen gekomen, allemaal prima maar bel dan even in plaats van de mensen te laten wachten.
Gelukkig kwam de schilder wel en kon hij het karwei afmaken, de zon scheen zelfs dus het droogde lekker.
Daarna ging ik nog in de tuin aan de slag met de meegebrachte plantjes van afgelopen week, alles zit weer in potten, de boel aangeveegd, ook dat is toonbaar voor morgen
Alle foto's van de gezichten van Zonnemaire hangen inmiddels in de kerk, een kerk vol gezichten van veel mensen die er anders nooit zitten, zo werkt dat gewoon in Zonnemaire. Er is zelfs een boek van gemaakt met de verhalen die de mensen van de foto's vetelden. De mensen van de foto's krijgen zo'n boek anderen kunnen het kopen.
Mijn gezichten hangen ook al voor een deel in huis en ik plaatste er eens een paar op facebook, leuke reacties en ze worden herkend, heel fijn! Best spannend!
Welke gezichten zie ik morgen allemaal verschijnen?
Regen regen regen en alweer geen schilder, het is te treurig voor woorden. Afwachten of er morgen nog iets kan, jammer hoor.
Druk met allerlei dingen wat deed ik ook alweer, iets met lijsten (alweer) het is niet gauw naar mijn zin. Tekeningen uitzoeken om bij Inge in de tuin te hangen, overkapt of in de schuur, want een buitje is ook zaterdag niet uitgesloten en tussen de buien door toch nog een rondje! Het is prachtig buiten.
De eigenaresse van de Brocantewinkel aan de Oostweg kwam ook een tekening uitzoeken om daar te hangen, hij kreeg een mooi plekje dat nog verder gezellig wordt gemaakt. Zo raken mijn tekeningen aardig over het dorp verspreid. Zo leuk!!
De traplift ligt in de garage, morgen plaatsen. Spannend!
Ik ben er weer versleten van. Nog geen plant in een potje gedaan, hopelijk morgen beter weer.
De natuur lijkt één grote explosie op het ogenlbik. Jammer dat het vandaag weer van dat donkere weer was en zowat de hele dag regende. Alweer geen schilder, hij heeft er zelf ook de pest in maar niemand die er iets aan kan veranderen natuurlijk. Ooit komt het af.
Vanmorgen begon ik eens met het verhangen en verwisselen van nog wat tekeningen, ik geloof dat ik het nu wel zo'n beetje op orde heb. Gelukkig dacht ik tot half de middag dat het al donderdag was en toen had ik plots een dag over, zo fijn!
Ik was ook in het tuincentrum voor wat vaste plantjes, daar ga ik morgen mee aan de gang, de geraniums gaan in de kliko, ik ben ze zat, geen eenjarig spul meer voor mij, nu ja misschien ééntje dan, of twee...
Morgenochtend wordt de traplift geleverd die ze vrijdag gaan installeren of ophangen, hoe je het noemen wilt, daar liep ik ook mee natuurlijk want dan kan ik ook weinig doen, het zal een rust zijn als dat ook allemaal uit mijn hoofd kan. Het is een beetje veel ineens.
Mijn ogen doen het nog prima gelukkig, rustig aan doen gaat niet, dat is mijn lijf ook niet gewend denk ik dan, dus het zal wel meevallen met de schade, ik zie nog geen verandering, alles is 'zo helder als een belletje'. (Dit spreekwoord bestaat niet volgens Google, toch zeiden wij het vroeger en ook nu nog regelmatig thuis.)
.
