Het overkomt me niet zo vaak dat het niet lukt, dat alles wat ik type verkeerd lijkt. Alweer gewandeld, alweer over het weer, wat deed ik eigenlijk nog meer. Valt er wel iets te vertellen, ik weet echt niks... en als ik dan ook nog eens geen foto's heb gemaakt houdt het even op.
Vandaag alweer een stuk opgeknapt en na een heerlijke nachtrust lekker gewandeld met prachtige luchten.
Aan het eind van dit dijkje staat een boerderij, daar verkopen ze pompoenen, die liggen buiten en ik had ook weleens iets over een breiworkshop gezien, maar een paar dagen geleden zag ik dat er gewoon een wolwinkel is. Dus daar keek ik gisteren eens binnen en hoewel ik het niet van plan was, want eerst moet mijn onderhanden trui af, kocht ik toch mooie zwarte wol. Een mens moet nu eenmaal een mooie zwarte trui hebben vind ik en die ik nu heb begint een beetje af te takelen. Truien hebben nu eenmaal iets menselijks.
Verder heeft ze ook nog allerlei ander knutsel materiaal.
Dus ik brei. Nog één mouw.
Joop heeft zijn vakantiefoto's ingeplakt er staat alleen nog niets bij en ik vind dat hij dat wel moet doen, zo heeft niemand er iets aan. Hij denkt dat hij onleesbaar schrijft, maar als je een beetje je best doet moet dat toch nog wel lukken denk ik. We hebben ze samen eens bekeken.
We gingen nog eens bij de makelaar langs vanmorgen om wat paraafjes en een handtekening te zetten. Nu is het afwachten hoe het zich verder ontwikkelt. De spanning duurt nu in elk geval niet meer lang, hooguit een week.
De zon ging ervan schijnen, we deden nog een paar boodschappen en laat ik nu ook nog een paar plantjes tegenkomen waarvan ik gisteren bedacht dat ik ze wilde hebben, soms gaat dat zo.
Gezellig samen wandelen omdat ik haar tegenkwam en op de thee bij Heleen. Mijn Tibouchina en wat ik verder nog de winter door wil helpen mag bij haar overwinteren in het pootkot of wel de Orangerie (de zondagse naam), het hok waar vroeger de poters lagen te wachten om gepoot te worden. Fijn! Dan staan ze hier in elk geval niet in de weg.
Daarna nog even naar de kapper voor de puntjes en Joop verwend met bruine bonen, ik vond het een erg leuke dag.
Het was een onrustige nacht. Om twee uur wakker worden en dan daarna alleen af en toe wat wegdommelen, tenminste dat neem ik aan omdat ik niet alle slagen van de klok heb gehoord, voor mijn gevoel lag ik de rest van de nacht gewoon wakker. En maar draaien en keren. Als je niet kunt slapen duren nachten uren langer.
Een paar korte rondjes gedaan vandaag, het was miezerig en kil en de spruiten worden ook alsmaar groter, je zou toch denken dat ze er nu wel af kunnen anders heb je aan drie spruiten genoeg.
Zo groeien spruiten dus, voor degenen die nog niet weten waar de spruitjes vandaan komen.
Ik heb mijn breiwerkje weer opgepakt, want dat moet eerst af voordat ik nieuwe wol ga kopen anders weet ik het wel. Alleen de mouwen nog, moet lukken voor het weekend, alhoewel morgen alweer donderdag.
Ik heb wel nog iets heel leuks in het verschiet, maar dat komt volgende week of zo. Ik verheug me daar erg op. Hè gelukkig toch nog iets spannends en erg leuks!
Het zou tot half drie droog blijven voorspelde ons buiending, dat meestal aardig klopt, maar ja als je dan een eindje uit de buurt gaat zou het best kunnen dat daar wel een buitje hangt.
En dat deed het.
Eerst een regenboog of twee, tot we in de zogenaamde pot met goud liepen en we nu weten wat het betekent! Gewoon dat je nat wordt!
Joop had voor het eerst zijn muts en wanten opgezocht en een winterjas waarvan we niet meer weten wanneer hij ongeveer is aangeschaft, weinig gedragen en best nog waterdicht zo bleek.
Ik liep een stukje benedenlangs, uit de wind en bijna droog.
Als de Makelaar er ook geen doekjes meer om windt dan doen wij dat ook maar niet. Verkocht, dat wel maar aan wie, dat is nog even de vraag. Als koper één niet snel zijn huis verkocht heeft, dan is het voor koper twee en kan het 'onder voorbehoud' weg. Dat is wel luxe natuurlijk, maar toch ook nog best spannend, want het scheelt èn tijd èn geld en dat is alleen maar fijn... dus.
ZONNEMAIRE - Rock 'N Roll Will Never Let You Down, ook niet op oudere leeftijd. Inwoners uit Zonnemaire en omgeving spelen de hoofdrol in de nieuwste videoclip van de The Royal Engineers.
Onder hen de 88-jarige oma van toetsenist-zanger René Geelhoed, Nelly Geelhoed. Nelly gaat niet meer zonder rollator de deur uit, maar samenwerken met haar kleinzoon was iets waar ze zich niet van liet weerhouden, meldt de zanger trots. Ze wordt in de video bijgestaan door: Klaas en Clasien Mandemaker, Janny de Vlieger, Wim den Haan en Dominique Deguelle.
Het is een erg leuk filmpje vind ik met een paar dorpsgenoten en een ver familielid zefs, de oma van de zanger van de band en de schoolmeester en zijn vrouw ook al hoog bejaard. Superleuk!
