Didi is een moeilijke eter, zei ik altijd.
Tot ik vorige maand met een zak verkeerde brokjes thuis kwam, ik had hem al opengeknipt toen ik het zag. Speciale brokjes voor een gevoelige huid die ze helemaal niet heeft. En omdat je nooit zomaar van het ene op het andere voer over moet stappen mengde ik ze met het restant van de vorige die ik nog had. Voor de zekerheid keek ik even na of de hoeveelheid per dag hetzelfde was.
Die was hetzelfde, maar toen ik de weegschaal er ook nog maar eens bijpakte bleek dat ik ze eigenlijk altijd veel te veel gaf, vandaar dat ze het niet op kon, of zelfs helemaal liet staan. En ik maar zeuren, 'kom, eet je brokjes eens op, zo word je nooit een gevaarlijke grote hond'. Ik begon nog net niet over de arme hondjes in Afrika.
En nu eet ze keurig elke keer had bak leeg, ze heeft er zelfs zin in. Behalve vanavond. Ze ging vanmiddag weer achter een haas aan over de ongelijke zompige klei rennen deed haar poot weer geen goed en honger heeft ze daardoor blijkbaar ook niet.
En nu maar afwachten wat Hare Majesteit ons zo meteen te melden heeft. Zoals het er nu uitziet zal dat haar aftreden wel zijn. Er wordt al volop teruggeblikt, met de nodige bijbehorende beelden waarbij ik het nu al soms bijna niet droog hou.
Ik vind haar een bikkel!
UPDATE:
Ze stopt er inderdaad mee, 30 april neemt Alex het stokje over en gaat ze relaxen op Drakenstein.
De zon wilde wel, maar het duurde even voordat hij er echt doorheen brak, ik had zelfs nog wat regen onderweg.
Toen hij er eenmaal was deed ik een rondje door de tuin, er viel nog niet veel te zien natuurlijk, maar wel waar de vogeltjes toch nog wat voer konden vinden, zoals onder de boomstam, tussen de vetplantjes. Net als bij de achterdeur, daar groeit ook van dat spul en door de warmte van het huis dooit het daar toch steeds een beetje. Dat is nu weer lekker uitgedund en ik zie overal nieuwe stekjes liggen.
Of de cyclamen de vorst overleefd hebben weet ik nog niet, ze zien er best papperig uit, maar het zou zomaar nog eens goed uit kunnen pakken. Ik heb er wel een foto van, maar ik kijk toch liever naar de al boven de grond staande bolletjes.
De meeste sneeuw is weg na de regen van vanmorgen en de zon van vanmiddag.
Niet ver geweest vandaag. Vooral veel zitten lezen in de speciale Ramp uitgave van de PZC.
Daarbij kwam ik ook het volgende tegen:
rampenfonds
Voor een verloren gegane stofzuiger staat een bedrag van f 135,-. Wat blijkt: mensen die nooit zo’n apparaat bezaten, geven dit wel op als schade. Dat bij het Rampenfonds het geld moest rollen, blijkt wel uit het feit, dat een gemeenschapshuis in Sluiskil een orgel cadeau krijgt. Het dorp heeft nooit meer water gezien dan in het Kanaal van Terneuzen naar Gent. Niet verwonderlijk is dan de veel gehoorde doch wrange kreet:
Geef ons heden ons dagelijks brood en elk jaar een watersnood.
Dit alle slachtoffers ten spijt.
Het is daarom dat we collectes voor rampen met achterdocht tegemoet treden met de opgedane ervaringen, dat in de meeste gevallen de opbrengst niet op de juiste plaats terechtkomt.
Dit alles in het verhaal van een 14 jarig meisje, iets ouder dan Yara nu dus.
Dat brengt me gelijk op het laatste nieuws van de kleinkinders:
Yara maakt kennis met haar middelbare school : ) — bij Groenhorst Nijkerk MBO.
Ze gaat niet echt de praktijkkant volgen maar doet, als ze het eerste jaar goed doorkomt ( 2 jaar in 1 ) , in 5 jaar haar MBO waarmee ze dan een HBO opleiding kan gaan volgen : ) ....en ze heeft er zin in!!
Ik knip en plak maar even uit het grote feestboek van Silvia.
"Even" met Levi naar de Orthodontist in Rotterdam. Het was gezellig met Papa Cor in de auto we hadden flink wat bij te kletsen want we zien elkaar niet elke dag....en Levi was een beetje Stilletjes achterin en zag wat Witjes rond zn Neusje,...wij wisten ook niet precies wat er moest gebeuren maar we wisten toch wel zeker dat het geen pijn zou doen,...
Binnenkort gaan ze een Wortel van een kiesje Transplanteren naar de leegte bij zijn voortand,...dat gebeurt wanneer de wortel "Rijp" is en dat zou volgens Levi zomaar eens vandaag kunnen zijn!!
Gelukkig stonden we na een half uur Gepruts met ringen om zn kiezen en gekleurde Elastiekjes weer buiten en kon Levi weer Lachen : D .
Al een tijdje liep ik te denken of ik de drie foto's op de wc niet eens weg moest doen en plaats laten maken voor iets vrolijkers. Onder andere die van het huis van Miriam met de donkere schaduw erop wilde ik weghalen. Vooral ook omdat het niet echt een fijn huis is. Het is er nu voor het grootste deel koud en vochtig, met twee gaskachels krijg je niet alles warm en droog.
Ik hoef niet langer te twijfelen, ze vielen gisteravond vanzelf naar beneden. We zaten in de kamer en hoorden het gebeuren. Ik dacht dat er in de slaapkamer weer eens een plakspiegel naar beneden kwam, dat is wel vaker gebeurd, maar nee het waren de foto's.
Zo lossen dingen zich soms vanzelf op.
Tijd voor iets nieuws, het voorjaar komt eraan!
Zowel voor aan de wand als andere woonruimte.
Mocht iemand iets weten of zelf woonruimte te huur hebben, Miriam houdt zich van harte aanbevolen.
Op dit stuk was ik de tweede wandelaar sinds de sneeuw. Verder vooral veel hazen- eenden- ganzen en weet ik veel wat voor sporen allemaal, met een laagje sneeuw zie je pas hoe levendig het eigenlijk is in de polder.
Deze kar staat er al een paar maanden, met wapperende slierten als teken voor de ganzen dat ze weg moeten wezen en van de wintertarwe af moeten blijven.
Deze meerkoetjes maakten zich snel uit de voeten, een grappig gezicht met hun rechte pootjes.
Verder valt er weinig te melden.
Joop hoest zich te pletter en maakt daarbij allerlei andere niet echt smakelijke geluiden, gelukkig valt het 's nachts mee en kunnen we wat dat betreft goed slapen.
Er was weinig verandering vandaag.
Ik heb weer een lekker rondje gedaan.
In de mooie witte wereld.
Gelukkig zijn de wegen redelijk begaanbaar.
En ziet alles er gewoon nog erg mooi uit, want nog nauwelijks dooi.
Enige verschil met gisteren was dat ik andersom liep.
En een stukje verder.
Een heerlijke dag vandaag.
Vanmorgen een beetje nevel, maar de zon kwam al snel door.
Nou .... en zo mag het van mij nog wel een tijdje blijven hoor.
Als dat gele ding maar aan de hemel staat.
Glibber de glibber op de binnenwegen, ik kom niet zover. Gelukkig was de wind gaan liggen vandaag, dus het voelde al veel minder koud en dat wàs het ook, dat ging dubbelop. Vanmiddag dooide het zelfs even.
Achter de kachelhoutjes zat een mooi vogelnestje verborgen, goed voor een foto voordat het op de grond valt. En deze bomen houden gewoon veel van elkaar.
Vergroeid voor het leven, voordat ze samen gerooid worden.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4417-4424 van 8040 |
Volgende Pagina »
