Alweer prachtig weer vandaag, beter konden we het niet treffen. Na het ontbijt en ochtendritueel, deden we voor de verandering een rondje door de polder.
Daarna maakten we pompoenpuree en kregen een lesje rolstoelgebruik van Dagmar.
Die hadden we net op toen de bus er al was, een kwartier te vroeg. Drie afspraken op dezelfde tijd lukt ook niet natuurlijk, zeker niet als dat op Scharendijke en Bruinisse is. Maar goed ze zijn weer onderweg naar huis en het is weer stil in huis.
Het was nogal laat geworden vannacht, dat ben ik eigenlijk niet meer zo gewend, dus daar moest ik wel even van bijkomen vanmorgen. Gelukkig was ik niet de enige. We ontbeten op het gemakje, deden nog wat boodschapjes en vanmiddag togen we weer richting strand. We waren ook even bij het Koepeltje waar de beroemde film met Didi is gemaakt, voor Dagmar erg herkenbaar natuurlijk. Ze vindt alles prachtig en vertelt honderduit.
We aten een croquetje en Dagmar een vergetarische hap en op het strand pakten we weer een strandrolstoel om bij de zee te komen, deze keer de blauwe die aanmerkelijk beter duwde en stuurde.
Vanavond aten we met z'n viertjes, Miriam ging ook mee, een hapje bij Perry's. Het was erg lekker en gezellig. Het was inmiddels donker toen we thuiskwamen en Marlies steeds zieker werd. Ze heeft een flinke kou te pakken. Nu maar hopen dat het morgen over is.
Nou ze zijn er hoor!
En natuurlijk gingen we eerst naar het strand.
De strandrolstoel had een afwijking naar links. Duwen en trekken valt best tegen.
Maar we kwamen bij het water hoor, het liefst had ze erin gesprongen 
Volop genieten!
Ik laat het bij de foto's, dat heeft al lang genoeg geduurd.
Oja en de hondjes kunnen het uitstekend vinden samen, zolang er geen eten in het spel is tenminste.
Zoals elke morgen toog ik vanmorgen na de koffie naar de duiven om ze te voeren. In de eerste twee hokken was er niets aan de hand, ze vlogen me hongerig tegemoet. In het derde hok zat elke duif stilletjes in een hokje, geen honger, beetje bangig, een kast was omgevallen, ik snapte er niets van. Tot ik bloed zag, ik dacht eerst door de omgevallen kast, maar ik zag geen gewonde duif, ik telde er ook maar negen en volgens mij moesten er toch tien zijn. Het bloedspoor leidde naar het raam dat op een kier stond met een rooster ervoor, dat nu wel erg wijd open stond. Toen ik buiten ging kijken vond ik alleen een kop, de rest was foetsie, opgegeten. Ik heb onze duivengoeroe gebeld en die is even wezen kijken. De ramen zijn nu dicht ik heb alles nagelopen, volgens mij is er nergens een gat, maar ja je weet nooit hoe zulke beesten kruipen. Een steenmarter, fret, otter? Ik heb geen idee.
Als ik nu nog maar kan slapen vannacht, want ik moet wel een beetje uitgerust zijn voor mijn bezoek van morgen natuurlijk. Marlies komt en ze brengt nog iemand mee, of eigenlijk komt Dagmar en Marlies komt mee als begeleiding. We kennen elkaar van de beestjessite, waar we bijna tien jaar geleden alledrie actief waren als insect en ooit een meeting hadden op dit adres (zie foto. vrnl. marlies, ik en dagmar). Dagmar heeft inmiddels een rolstoel nodig, maar we gaan er met z'n drietjes een fijn feestje van maken hoor. De strandstoelen staan klaar.
Paar uur gewandeld vanmorgen, het was heerlijk! Over het strand naar het Watergat en door Renesse weer terug. Onderweg een harinkje gehapt en een ijsje gegeten, wat wil een mens nog meer.
Heel veel spreeuwen in de duinen, er zijn veel besjes blijkbaar en dat is een gekwetter van jewelste.
Joop maakt het goed. Hij is vandaag op de school van Rabin geweest:
Tsja, ik heb geen vakantie natuurlijk, ik heb heel de dag hard gewerkt en daarna ook nog eens een flink stuk gewandeld. Eind van de middag zat ik er helemaal van te gloeien en had ik toch wel eens zin in een fatsoendelijke hap eten, want alleen soep en stokbrood gaat ook snel vervelen hoor. Dus ging ik naar Salud voor een hapje en een drankje om even op adem te komen. Dankjewel Joop, het was erg lekker. Mijn kleren konden daarna gelijk in de was, want ik zat behoorlijk te 'vuulderen'.
Joop heeft vanmorgen toch voor de zekerheid nog maar een paar foto's laten maken in het ziekenhuis. Geen bijzonderheden te vinden gelukkig. Niet tillen de komende weken, dus hij komt zonder bagage terug... ;)
Ik zat alweer vroeg aan de koffie vanmorgen en eigenlijk wilde ik het morgen pas doen, maar ja, wat moet moet en het kan maar weer gebeurd zijn, dus stapte ik in de auto richting Vlissingen voor reparatie van de tandjes. Ik kon er niet op wachten, maar gelukkig heb ik een noodgeval voor de bovenkant, zodat het niet helemaal zo'n lege bedoening is. Vanmorgen reed ik nog in de zon, maar toen ik ze eind van de middag op ging halen was het noodweer, ik was blij dat ik weer thuis was.
Bij Joop waren de weersomstandigheden wel beter, maar hij kwam toch niet heelhuids thuis. Toen ik vanmorgen na mijn eerste rit thuis kwam was er een mailtje, dat ik niet moest schrikken.... nou dat deed ik natuurlijk wel.
Niet schrikken ik ben aangereden.
Ik dacht vanmorgen : Kom ik neem de fiets van Humraj en ik ga Pokhara eens op de fiets vekennen dan zie toch meer dan altijd met de benenwagen. Dat ging prima. Na een uurtje verkennen besloot ik de Lodge weer op te zoeken dus fietste ik richting van het meer. De weg liep af nar beneden dus maakte ik flink vaart. Er wordt hier links gereden en dat deed ik ook. Dus in een rechte lijn aan de linker kant van de weg met een gangetje van ong. 35 km kwam er van rechts plots een scooter de weg over zo voor mijn voorwiel. Ik had hem niet zien aankomen. En daar vloog ik door de lucht en kwamop mijn rechterzijde op het wegdek. Zere knie, heup, geschaafde onderarm en zere schouder. Die schouder daarvan heb ik nu het meest last. Voorwiel verbogen en bij de scooter lakschade en een gebroken spiegel. En dan begint het feest. De halve straat stroomde toe, politie er bij en iedereen begint zich er mee te bemoeien. Gelukkig heb ik in Nepal
altijd een SIM kaart van dit land dus kon ik Humraj bellen en hij kwam gelijk om te helpen. Wiel laten maken bij de fietsenmaker 10 mtr van het poliebureau dat weer 100 mtr van de plaats van de aanrijding was gelegen. Onderweg naar het politie bureau kwam ik na 20 mtr langs een medische winkel en die hebben mij nog na gekeken. Alles OK. Alles zal wel stijf worden. Maar het is goed afgelopen. Dat was dan mijn bijdrage voor vandaag. Nu jullie.
Gelukkig is het zo op het eerste gezicht goed afgelopen, al weet je natuurlijk nooit wat er nog achteraan komt, knieen en schouders, dat kan best even duren (zei de optimist).
En nu maar niet meer fietsen daar hè!
Het is een beetje mistroostige dag vandaag. Ik was al vroeg op na weinig slaap en zodoende was ik ook weer redelijk vroeg aan de wandel. Dat was maar goed ook want het werd steeds donkerder.
Inmiddels regent het af en toe en het is koud. Ik heb de verwarming aangedaan, glaasje wijn erbij en net de aflevering van Boer zoekt Vrouw van vorige week bekeken, die had ik nog niet gezien. Straks de volgende en nu Carlo en Irene, met een breiwerkje erbij. Ik ben blij dat ik de deur niet uithoef, er is alweer een stukje van een tand gebroken, het wordt zodoende maar een rafelig geheel, daar ga ik komende week maar weer eens iets aan doen.
Joop is inmiddels in Pokhara aangekomen.
