Heerlijk weer vandaag, dus eindelijk begonnen met wat schilderswerkzaamheden. En ja, dan val je van het één in het ander. "Zal ik dit stuk ineens maar helemaal doen, anders is het geen gezicht", van dat soort.
Gelijk nog maar wat verf besteld, want wat dit jaar blijft liggen moet dan toch volgend jaar weer. Of gewoon af en toe eens wat, op het gemak...
Vooruit, deze foto kan dan wel een beetje, met een beetje bewerking, in zwart wit.
Wat een vrolijk stel zijn we toch, mijn zus en ik. Gelukkig kunnen we er zelf om lachen. We hadden weer een paar gezellige uurtjes samen en maakten een flinke wandeling door de polder.
Joop schoot nog een paar foto's van ons samen maar die zijn niet geschikt voor publicatie, vandaar dat ik koos voor de strorollen die bij de vleesboerderij lagen vanmiddag. Veel mooier dan een paar van die bejaarde besjes.
"Vroeger vond ik dat moe altijd van die dikke vingers had, nu heb ik ze zelf".
Ik reed een stukje met Joop mee vanmiddag, om daarna lekker met windje mee naar huis te lopen. Didi heeft het nog steeds niet op koeien sinds ze schrok van het schrikdraad (ik kan het nu even niet vinden hier). Ze gaat er met een grote boog omheen en het liefst heeft ze dan ook nog dat ik tussenin loop.
Vanmiddag werd het steeds lekkerder weer en heb ik nog wat in de tuin geklust. Aan het eind van de middag deden we een biertje bij de blokhut, in de zon en uit de wind.
Komend weekend zou er Festival aan Zee zijn in Renesse, maar dat gaat niet door vanwege trieste omstandigheden. Toevallig keek ik op de site.
Wij aten rollade, door Joop gewonnen bij de duivenclub, met zelfgekookte appelcompôte van appeltjes van Ina en verse boontjes die in de aanbieding waren. Een voordelig maaltje zodoende.
De muis in de bek van de poes bewoog nog maar dat zou waarschijnlijk niet meer lang duren aan haar blik te zien.
Eind van de middag haalde ik appeltaartmix in de Molenwinkel. Het assortiment is inmiddels behoorlijk uitgebreid met diverse soorten mixen en allerlei andere Molenaars en Zeeuwse heerlijkheden. Het rook er heerlijk naar versgebakken koekjes, want vanavond zou de Dorpsraad komen vergaderen en morgen komen de Vrouwen van Schouwen op bezoek vertelde ze, daar gaat ze graag voor open op haar vrije dag.
Zo langzamerhand piepen hier en daar de herfstkleuren weer tevoorschijn en kleurt de boel weer geel, oranje, bruin en rood. Nog even en de wingerd ligt weer als een rode deken over de schutting.
Wij hadden wat familie bezoekjes vandaag. De broer van Joop kwam langs met zijn vriendin, ze hadden Herman meegenomen, tot groot genoegen van Didi, ze hebben heerlijk lopen rennen. Daarna kwamen Silvia en Martin nog wat spullen uit de hut ophalen. Gelukkig had ik appeltaart gebakken.
Joop heeft vanavond een etentje met zijn taxicollega's. Vorige keer ben ik wel meegeweest, maar deze keer heb ik het af laten weten. Collega's onder elkaar, dat is toch ook weleens leuk zonder dat ik erbij zit.
Ik ga lekker op de bank hangen.
Tenminste houdbaar tot maart 2010 stond er op het pak kant en klare appeltaartmeel dat misschien al twee jaar in de kast stond. Het was nog dicht. Ik maakte het eens open, zag geen wurmpjes en het rook niet muf, dus ik besloot om dat vandaag maar eens te gebruiken. Er lag ook nog een zakje rozijnen dat wel open was, t.h.t. sept.2010. Ik deed ze eens in wat warm water, maar ze zwollen niet meer op en zagen er ook een beetje wit uitgeslagen uit, die heb ik dus maar weggekieperd. Appeltaart zonder rozijnen is ook best lekker. Voor die reepjes bovenop heb ik nooit geduld, die heb ik ook maar weggelaten, er ligt wel wat, maar van reepjes is geen sprake. Hij smaakt prima, al had hij nog wel wat langer in de oven gekund, zei Joop. Ik vind een beetje klef juist wel lekker. Volgende week misschien nog eens oefenen mèt rozijnen, er staat tenslotte nog een pak meel dat houdbaar was tot okt. 2010, ook nog geen wurmpje te bekennen.
Mijn zus maakt echt prachtige, heerlijke appeltaarten en andere baksels en zo ken ik er nog wel een paar, waarom lukt mij dat nou nooit...
Gisteren stond in de krant dat het Koepeltje toch nog een keer opgeknapt gaat worden met een zinken dak dit keer. Hopelijk blijft het dan langer heel. Zoals op de foto zal het zodoende nooit meer worden.
Vanmiddag op een kort wandelingetje drie stevige buien over me heen gehad, ik was tot op mijn onderbroek nat. Geen centimeter gesmolten, ik ben nog prima houdbaar.
Vanmorgen werden we al vroeg gewekt door een stevig onweer, flinke flitsen en knallen dus eerst maar de pc eventjes uit gezet. Na de bui is het eigenlijk heel de dag best wel aardig weer geweest.
Voor schillderwerk was het geen weer, maar we deden wel een rondje door de polder.
Daarna ging ik eens kijken of de appeltjes van Ina al rijp waren, het zou zonde zijn als ze weg liggen te rotten, maar dat was nog niet het geval. Morgen appeltaart misschien...?
Bij de post zat een leuke brief. Twee weckringen van Marlies. De ring die we op de vlasmarkt kochten paste niet en zij had ze bij de Blokker (die hebben we hier niet) zien liggen. Nu kan ik alle drie de flessen omdraaien zonder te morsen en hoef ik ook niet meer te roeren. Best jammer eigenlijk, roeren is leuk en als ik me niet kan bedwingen doe ik het lekker toch. Bedankt Marlies!
Die vlinder doet het en ik deed het even op een kussen in de zon, totdat ik wakker werd van de regen. Ik was blij dat ik niet ergens in de polder liep.
Ik zie ineens overal spinnewebben aan het plafond hangen en meer van dat soort stoffige zaken, niet dat ik er al veel aan deed, maar ik zag ze wel... voorlopig hangen ze goed daar. Eerst nog een paar stukjes schilderwerk buiten, tussen de buien door.
Kijk! Truus wist het al, maar ik zag het vanavond pas. Vlechten komen in de mode! Het is dus zaak mijn haar te gaan laten groeien. Laat ik dat nu net een paar dagen geleden besloten hebben. Of het ooit tot een vlecht komt is nog de vraag, maar een warme (haar)muts komende winter zie ik wel zitten.
