Gewekt door het onweer vanmorgen. Het was een lekker buitje maar niet dat je zegt wat een noodweer. Daarna klaarde het snel weer op, wat een hitte! Gelukkig hoefde er niets, op een beetje heen en weer lopen na dan...
We waren eigenlijk in afwachting van het voorspelde noodweer, maar dat wilde niet erg komen, het bleef warm en broeierig en dan ga je ook niet wandelen, ik tenminste niet.
En nu rommelt het een beetje, af en toe vallen er wat druppels en lekker afgekoeld inmiddels.
Wat een heisa over dat weer van vandaag, dus ik doe maar vrolijk mee.
Noodweer zou het weer worden, misschien komt het nog, maar dan nog erg overdreven allemaal. Het wordt steeds gekker met dat weer en al die weermannen en vrouwen. Dat kost ook nogal wat allemaal bedenk ik me nu. Kunnen we niet gewoon met één weerdeskundige, die mag dan best wat meer kosten, maar gewoon eentje die weet wat hij zegt en geen onrust stookt als het niet nodig is. Vrioeger hadden we nooit noodweer, ja het was er soms wel en dan zeiden we dat ook : "wat een noodweer was dat hè", maar dan was het al voorbij, zonder dat we ons zenuwachtig hadden gemaakt.
"Je kunt nergens lopen of het zweet breekt je uit, heb jij daar geen last van?"
"Ja hoor, daarom blijf ik ook zitten."
't Was vandaag beter maar niet al teveel te bewegen en een beetje in de schaduw te blijven. Toch realiseerden we nog een soort van meterputje voor de hut, maaiden het gras en toen bleek dat de pomp van de vijver niet meer wilde pompen werd die ook nog gerepareerd.
Geen dag dat je zegt we deden niets, maar heet was het zeker.
" Wat gaan we morgen doen"?
"Gewoon net als anders, een beetje heen en weer lopen".
Update:
De plannen zijn gewijzigd, we gaan de pruimen krenten, anders breken de takken af. De kruiwagen staat al klaar.
Vanmorgen vroeg is de familie al vertrokken en Joop en ik dreutelden wat heen en weer, beetje opruimen beetje achter de duiven aan en ik rooide nog een Lijsterbes. Die komen op de gekste plekken op en deze was al meters hoog, maar stond niet op een goede plek, weg ermee dus.
Het was niet het beloofde mooie weer, maar een beetje klammige grijze dag, pas rond een uur of vijf kwam het zonnetje eindelijk door, maar om nu te zeggen, wat is het lekker, nee.
Deze Aalscholver was er op zijn gemak voor gaan zitten, het deed hem niets toen ik even stopte voor wat foto's en ook een paar fietsers namen hun kans waar.
Morgen weer lekker aan de gang, gras maaien, dat groeit als een tierelier met dit weer. Maar eerst nog een wijntje bij het kacheltje.
We staan er zelf helemaal paf van, wat een werk is er verzet vandaag. Overal plafonds, gesaust en wel en ook het zeil met daaronder hardboardplaten ligt er strak bij. Het was verschrikkelijk weer natuurlijk, het plensde tot halfverwege de middag, maar desondanks hebben de kinderen zich prima vermaakt.
Ik kookte een heerlijk maal al zeg ik het zelf, voor ieder wat wils en het ging erin als koek.
Vanavond slapen ze onder de perenboom, dat is weer eens wat anders.
We hebben het even druk met van alles en nog wat zoals je ziet.
Misschien morgen wat meer logbaars of anders overmorgen.
"Pap is over een half uurtje hier, belde hij net, misschien wil hij eerst nog soep voor we gaan rijden."
"Ik denk het niet hoor."
Sinds kort zit de Zeelandbrug op Twitter en er kwam de volgende tweet voorbij.
Dat deed me denken aan de laatste keer dat wij met de pont Zierikzee-Katseveer naar de overkant voeren. De brug was bijna klaar en zou 15 december 1965 geopend worden (dat heb ik even opgezocht natuurlijk). We konden niet wachten tot we er op de brommer overheen konden zoeven, dat zou een hoop tijd schelen en ook voor Joop niet altijd gebonden zijn aan vaste boottijden. Voor ons toch een reden eens een paar foto's de maken.
"Voor 't laatst met de pont, najaar 1965" staat erbij. We hadden al twee jaar verkering. Joop woonde in Middelburg en ik in Zonnemaire, voor ons gevoel mijlenver uit elkaar. De brug bracht ons wat dichter bij elkaar. Hoe vaak hij op zondagavond de laatste boot 'miste', zodat we nog een nachtje langer bij elkaar konden zijn, zal ik maar niet vertellen. Ik was op de foto net achttien. Het jaar daarop zouden we trouwen.
"Vandaag even een paar nieuwe batterijen kopen... geen prikkeldraad".
"Nee, dat hebben we nog".
Gisteren was ze dicht, dus ging ik vandaag nog eens kijken of het nieuwe herfst-winter breiboek er al was en laat dat nou net gisteren binnengekomen zijn. Nieuwe wol had ze ook al, dat had ik de vorige keer al gezien, maar ik was nog niet van plan om te beginnen eigenlijk... Maar ja, ik zag gelijk wel een leuk modelletje en laat dat nou precies van de wol gemaakt zijn die ik leuk vond. Ik hoef toch niet gelijk te gaan breien, dan heb ik het maar vast voor als ik zin krijg.
Leuke bijkomstigheid was dat mijn klantenkaart vol was en dat ik alles voor niets kreeg en zelfs nog wat over heb voor de volgende ronde.
We klusten nog wat aan de hut en ik poetste eens wat opgeslagen spullen op, het inruimen kan zo langzamerhand beginnen, al moeten nog wel eerst de gipsplaten tegen het plafond, wat komend weekend met wat hulp gaat gebeuren. Het keukenblokje dat we afgelopen voorjaar uit Nijkerk meebrachten staat inmiddels op zijn plek.
"Er zitten mieren in de stroop...
Ze hoeven er niet allemaal uit hoor, die enkele eet ik wel op..."
De Weelweg heeft een nieuw laagje gekregen. De pek was nog zacht en de steentjes lagen nog los. Dat deed me aan vroeger denken, toen kauwden wij erop. Niet op de steentjes, maar op de pek natuurlijk. Ik heb geen idee of we het van de straat pulkten of van de mannen kregen, maar het kauwde lekker weg en proefde zoals het ruikt :)
We kauwden ook op waxinelichtjes. Daar neem je dan een hap van en dan moet je goed doorkauwen, want eerst wordt het erg kruimelig, dat duurt even, maar zo langzamerhand wordt het dan een grote witte dot, die eigenlijk nergens naar smaakt en vrij stevig is. Je moet wel blijven kauwen anders is hij zo weer hard.
Dan hadden we ook nog tarwe. De tarwe moet wel zo goed als rijp zijn en daar doe je dan de vliesjes zoveel mogelijk af. Je hebt echt wel een hele hand vol nodig, dus zorg dat je het eerste half uur niet hoeft te praten. En dan maar weer kauwen tot het een beetje aan elkaar blijft hangen.
Tegenwoordig hebben we een harinkje, daar hoef je zowat niet op de kauwen en hij glijdt heerlijk naar binnen.
Het was heerlijk vandaag. Ik maakte veel foto's en voor de liefhebbers staan er hier een paar.
"Kom nou eens even helpen, anders sla ik die hele tent in elkaar!!!"
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4993-5000 van 8034 |
Volgende Pagina »
