We zaagden vandaag de afgelopen voorjaar gerooide bomen in mootjes, die lagen nog steeds op een hoopje te wachten.
en nu liggen ze op een hoopje in het houthok te drogen. De dikke stukken liggen er nog die moeten nog gekloofd worden, dat doen we morgen.
En verder deden we ook nog een hoop andere dingen, ik vooral in de tuin en Joop met de duiven. Zo uitgeteld als dit waterhoen zijn we niet hoor, dat komt niet meer goed. Ik heb hem netjes in de berm gelegd, zodat ze hem niet tot gort reden, arm beest, hopelijk zitten er nu niet ergens jonkies zonder eten.
Vandaag heb ik de verdorde overblijfsels van de verplantte kamperfoelie bij de douche weggehaald. Ik had geen zin de hele zomer tegen die dorre boel aan te kijken met de hoop of hij het nog zou redden. De stenen kreeg ik er niet meer in, maar dat kreeg Joop later nog netjes voor elkaar. Alles weer bij het oude. Experiment mislukt!
Vanmorgen lag er een pakje in de brievenbus met een paar stekjes van Marlies, Daslook en een Vijg, ik hoop dat die het wèl redden.
Vanmiddag weer een rondje in mijn eentje gedaan waardoor ik weer wat meer oog voor de bermen had. Toen ik thuiskwam stond de grasmaaier klaar, na een korte uitleg van Joop moest ik het toch maar weer zelf doen. Hij is wel wat zwaarder dan de oude en er zit zelfs een rem op, als dat maar goed gaat.
Gisteravond belde Janny of het goed was dat ze vandaag weer eens langskwam en natuurlijk was dat goed.
We hadden prachtig weer voor een lange wandeling door de polder en deze keer ook weer eens een foto gemaakt, net als met Marlies een paar dagen geleden, met de zelfontspanner. Het was erg gezellig, ik heb er weer van genoten.
In de tussentijd was Joop druk met de grasmaaier. Ik mocht afgelopen vrijdag niet maaien, hij zou hem eerst nakijken, want hij vertoonde toch wel wat rare kuren. Van het één kwam het ander en nu hebben we na vele jaren trouwe dienst een 'nieuwe', mèt trekhaak nogal, wat wil een mens nog meer. Hij is er nog niet, dat gebeurt morgen of overmorgen, want er moet weer wel snel gemaaid kunnen worden natuurlijk.
Ik denk niet dat ik de eerste keer in aanmerking kom voor die klus...
We deden een rondje Walcheren met de Spitfire vanmorgen/middag.
Didi moet er nog steeds erg aan wennen. Eerst wil ze er niet in, maar als we dan eenmaal rijden vindt ze het weer wel ok. en snuift alle vreemde geurtjes op.
Eigenlijk moeten we het ook wat vaker doen, zodat ze er wat meer aan gewend raakt.
Veel foto's gemaakt en daar laat ik het dan ook bij vandaag.
En dat deden we. Marlies is gezellig een dagje geweest. Als kappersdochter ben je natuurlijk erg kieskeurig in het uitzoeken van je kapper en dat is in dit geval Miriam.
Natuurlijk heb ik een foto van voor en na de behandeling.
Ze komt dan met de trein naar Goes waar ik haar dan ophaal, maar onderweg naar Goes hoorde ik het al, de trein was in Kruiningen gestopt vanwege een ongeval. Toch eerst maar naar Goes gereden om te kijken of er snel een bus kwam maar dat was niet het geval, dus ik naar Kruiningen, het station ligt daar ergens midden in de polder, dus dat had ik niet zo snel gevonden, ik ben niet zo'n held op onbekende wegen, maar alles kwam goed en al snel zaten we aan de koffie met een bolus van de Stadsbakkerij, die ik op de heenweg gehaald had.
Omdat we hadden besloten asperges te eten, gingen we die daarna eerst halen bij de aspergeboer op Noordwelle en daarna een stukje zalm voor erbij, bij de visboer op Renesse, waar we ook een harinkje hapten.
We wandelden ook nog een rondje door de polder en en en.... het was een volle maar erg leuke dag en volgens mij vergeet ik de helft te vertellen. Oh ja de auto wilde ook nog niet starten, ik had het klepje van de kofferbak open laten staan en dan is het zo gebeurd met de koopman, maar sterke Marlies had hem gelukkig zo weer aangeduwd.
Half acht waren we weer in Goes waar de terugreis begon, rond middernacht is ze dan weer thuis, met een stekje en zaadjes (die zitten in je broekzak Marlies) een zak aardappels en groene asperges, uit het zonnige Zeeuwse land.
Ik deed de binnenkant van de ramen en nog wat andere stoffige zaken. Daarna nog wat boodschappen en daarbij kwam ik de vrolijk versierde molen tegen. Gelijk maar een filmpje gemaakt.
Vanmiddag was ik bij de kapper, dat was hoognodig, ik zag zowat niks meer.
Soms komt het ineens. Dan heb je er weleens aan lopen denken, maar plots moet het gebeuren. Dat was vanmorgen bij mij het geval. Ik heb het huis gewassen. Gewoon met de tuinslang en de borstel waar je ook de auto mee kunt doen, maar daarmee ga ik meestal naar de autowasserette. Dat kan jammer genoeg niet met een huis. Na de wind van de laatste dagen was alles dubbel zo stoffig natuurlijk en de ramen moesten toch, dus toen ben ik gelijk maar begonnen. Neem nooit een houten huis als je liever op je stoel zit, want het is best veel werk. Natuurlijk kan ik het gewoon laten zitten, maar dan is het wel dubbel zoveel werk als je moet gaan schilderen. Dus de jaren dat ik niet schilder was ik het altijd een keer en nu glimt de verf je weer tegemoet. Een paar kozijnen moeten wel zag ik, maar dat komt wel als de blokhut geschilderd moet worden, dan gaat het in één moeite. Het water stond in mijn laarzen en ik was tot op mijn hemd nat, als ik dat aan had gehad.
Vanmiddag deden we een rondje en omdat ik vond dat ik wel een softijsje verdiend had liep ik op de terugweg langs 'Het Koepeltje'. Ik kocht er eentje van €1.50 en toen ik hem aangereikt kreeg liep het ijs al uit het onderste puntje van het wafeltje. Ik moest ook hard likken om het smeltende ijs voor te blijven. Dat was geen goed ijsje en ik besloot er in het dorp nog eentje te kopen. Bij Take Away kocht ik er eentje van €1.30 iets minder geld en hij was ook iets kleiner denk ik. Maar het ijs was nogal een verschil hoor, een lekker stevig, romig ijsje in een knapperig wafeltje. Ik weet wel waar ik voortaan mijn softijsje koop.
Op de foto wolfsmelk dat in de tuin staat. Onderweg kwam ik nog andere tegen, geen foto van, komt wel weer een keer.
