Zen

De bovenste messchelpen die ik vandaag geraapt heb, heb ik er nog maar even uitgehaald, die stinken nog en ze staan op de slaapkamer, dus dat is niet fijn.

Best wel Zen hè, ik word er nu al rustig van...

Rust

Fris vandaag. Ik ben ook een beetje moe, vandaar dat ik lekker rustig aan deed.

Joop heeft weer eens een nieuwe telefoon en natuurlijk lukt niet alles ineens.

Na het avondeten liep ik nog even wat heen en weer door de kamer.

"Ria..." klonk het vanuit zijn kamer

"Ja?"

Er kwam wat gemompel, dus ik liep er naar toe,

"wat is er?"

nog meer gemompel, iets met 'spraak' 

"wat zeg je?"

"JE KUNT DE TELEFOON OOK INSTELLEN OP SPRAAKOPROEP EN DAN MOET IK JE NAAM ZEGGEN!" 

"O"

"ga nou maar naar je kamer!"

Verder alles goed hoor, ik heb nog geen tuigje aan ;)

Evenwicht

We waren een paar uur op het strand bij de vuurtoren vanmiddag, het was prachtig weer. Ik heb schelpen gezocht, al was Didi het daar niet altijd mee eens, want dat schiet niet op natuurlijk. Ze had dan ook al gauw het mooie oranje zakje te pakken waar ik ze in deed, veel leuker om mee te spelen dan om schelpen in te doen vond ze. Toch heb ik er nog een boel verzameld, vooral donkere. Ik heb al een vaas met lichte, daar komt er nu eentje met donkere naast dus, voor het evenwicht zullen we maar zeggen

De lapjes zijn goedgekeurd door men.Zwart, duurt wel een dag of tien voor ze erin zitten.

Vlekje

Ik heb toch wel een beetje last van voorjaarskriebels en doe elke dag wel iets buiten de 'gewone' dingen om. Vandaag de klerenkast opgeruimd en een grote zak vol naar de klerenbak gebracht, dat ruimt lekker op en hopelijk is het nog draagbaar voor iemand anders, ergens. 

De borduurwerkjes naar Zierikzee gebracht, maar die kon ik ook gelijk weer mee terug nemen, er zat een vlekje op. Meneer Zwart ziet zoiets gelijk en ik toen ook, dat wordt nog een keertje wassen en strijken dus.

Op de foto de stronk die op de foto van gisteren staat in betere tijden, ongeveer 4 jaar geleden.

Uitgestreken

Wat een kleuren al hè en droog en een lekker temperatuurtje.

Omdat het op het strand hoog water was besloot ik eens door Renesse terug te lopen en je komt daar toch meer haringen tegen dan op het strand gek genoeg.

Ik heb vandaag ook al mijn jaarlijkse strijksessie achter de rug. Elk jaar strijk ik minstens één keer om te controleren of mijn strijkijzer het nog doet en dat viel dit jaar vroeg, dat kan gebeuren natuurlijk en in principe ben ik er nu weer een heel jaar vanaf. 

De reden van mijn strijkwerk waren drie borduurwerkjes die ik bij het opruimen van een kastje weer eens tegen kwam. Ik heb ze jaren geleden al eens gemaakt en in zo'n laatje liggen ze ook maar te liggen. Ik heb besloten ze in te laten lijsten net als al mijn andere borduurwerken, netjes achter ontspiegeld glas in een bijpassend lijstje. Het is een soort drieluik van twee meeuwen en een paar standlopertjes, heel eenvoudig en daarom juist toch wel mooi. Dus meneer Zwart, ik kom eraan hoor, want waarom al die andere wel en deze niet. En ik weet ook al waar ik ze ga hangen.

Vis en zo

't Is weer grijs en nat. De mooie zonnige dag van gisteren was speciaal voor de zondag blijkbaar. Ik sprak vanmiddag een strandtenthouder die het wel erg opmerkelijk vond dat 's winters vaak de zondag zonnig is en 's zomers bijna nooit. Ik zal er eens op letten.

Vanmiddag even naar Zierikzee voor vis, want wat ze tegenwoordig met de kabeljauw uitspoken weet ik niet maar er zitten vaak harde donkere stukken in  en 't smaakt ook anders. 't Is vast een andere vis die ze voor kabeljauw denken te kunnen verkopen. De enige die er nog een beetje mee door kan is die van AH. Die van de visboer op Renesse was de laatste tijd ook niet om te eten.

Er lag alleen geen filet, wel 'kabeljauwhaasje' en dat blijkt nu de gewone kabeljauwfilet van vroeger te zijn, wel een keurig mootje net als een varkenshaasje, 't moet toch niet gekker worden.

Voor die zwanen stopte ik even en maakte vlug een foto door het raampje van de auto, geen zin om uit te stappen. Binnenkort eens die kant op wandelen, misschien zitten ze er dan nog ;)

Lekkerrr!

Omdat Joop vroeg op pad moest voerde ik de duiven vanmorgen en die op hun beurt weer hun jongen. 

Vanmiddag deed ik een flinke tippel in een heerlijk zonnetje, dat was genieten en er waren meer mensen onderweg, op het strand was het ook behoorlijk druk.

Gisteravond deden we even gezellig met Ina en Martin een borreltje bij Salud. Zodoende kon ik eindelijk mijn cadeautje eens overhandigen, het viel in goede aarde geloof ik.

Gouwe Ouwe

Wij hadden maar een kleine familie vroeger thuis, mijn vader had twee zussen, een tweeling en mijn moeder één broer. Op de foto links de tweelingzussen Marie en Kee, dan oma van Felius-de Bil, die ik nooit gekend heb, daarnaast mijn vader, dan een paar onbekenden voor mij, mevr. van der Doe Hoogerhuis, Jo van der Doe en Adrie Nuijens staat er achter op de foto, het zal wel.

Aan mijn tantes heb ik alleen maar leuke herinneringen, ze hebben altijd op Dreischor gewoond. Tante Kee (links) haar man was melkboer en ging de deur langs met zijn melkwagen, later hadden ze een winkel in de Ooststraat, ze hadden het altijd druk, daar kwam ik niet zo vaak, ook al hadden ze een dochter iets ouder dan mij, we zagen elkaar alleen op verjaardagen. Vaker kwam ik bij tante Marie en zo gauw ik er alleen met de fiets op uit mocht fietste ik op zaterdag naar Dreischor en speelde met mijn neefs Kees en Koos. Tante Marie was altijd vrolijk, zo leek het tenminste. Op het eind van de middag fietsten mijn neefjes en ik weer terug naar Zonnemaire en keken bij ons tv.

Tante Marie werd maar 55, ze had een drankprobleem en is daar ook aan overleden, u ziet, het zit in de familie. Tante Kee werd 68, zij kreeg kanker.

16 januari was hun geboortedag, ze zouden 94 geworden zijn, dat is erg oud, maar er zijn best veel mensen die het wèl worden tegenwoordig.

Het is nu al zo lang dat ze er niet meer zijn, mijn neven en nichten zie ik nooit meer, ik weet wel ongeveer waar ze wonen, maar ach, ze zoeken mij toch ook niet op, het is wel best zo.

Waarom nu dit verhaal.

"Wie noemt zijn kind nu Kee" zei Joop

"Nou mijn oma en opa," zei ik "... en morgen zou ze jarig zijn."

Update:

Voor het complete plaatje.Tante Marie was getrouwd met Frans Dooge, hij werd maar een paar jaar ouder. Ze liggen apart begraven, geen idee waarom. Ik weet ook niet wat hij precies deed, wel weet ik dat hij vaak ziekelijk was, open benen had, waarschijnlijk had hij suikerziekte.