Spelen
Ik heb mezelf sinds lang weer eens een spel cadeau gedaan.
Het is prachtig!
Met vlinders en zelfs poker, van alles wat.
Ik ben zoet zodoende....
breien en spelen en wandelen en breien en spelen enz.
Ik heb mezelf sinds lang weer eens een spel cadeau gedaan.
Het is prachtig!
Met vlinders en zelfs poker, van alles wat.
Ik ben zoet zodoende....
breien en spelen en wandelen en breien en spelen enz.
We hebben weer een jarige vandaag en zoals altijd meld ik dat, we zijn niet met zoveel dus dan kan het wel. Eénenveertig lentes voor Silvia en komende lente wordt wel een hele nieuwe, een nieuw huis en een nieuwe man. Die man heeft ze al een tijdje, maar het ziet er nu naar uit dat ze toch samen gaan wonen binnenkort. Het valt voor een ras Amsterdammer natuurlijk ook niet mee om naar Nijkerk te verhuizen, zeker niet als zij alles zwart wil en jij wit, dat worden veel grijstinten denk ik, of een trap met om en om een zwarte en een witte tree. We wachten het af en zullen het bij ons eerstkomende bezoek aanschouwen. Rond middernacht hebben we even geproost via de webcam, want zoals zo vaak met haar verjaardag was het geen doen om even heen en weer te rijden.
We hadden heel de dag zowat regen en op de stukken sneeuw die er nu nog liggen is het spiegelglad. Er ligt nog genoeg van dat witte spul, ik kan het nu niet meer zien eigenlijk.
Het eten was heerlijk gisteravond, maar veel natuurlijk hè, een amuse, hammetjes, soepjes, hoofdgerecht en een kaasplankje en alles opgegeten ook nog, want lekker! En dan nog de nodige drankjes natuurlijk. Brandend maagzuur was het gevolg en het gevoel dat de boel niet wilde zakken vannacht.
We maakten een flinke tippel over het strand vandaag, de enige plek waar je ook fatsoenlijk kunt lopen en dat luchtte lekker op. Afijn, we hebben het weer gehad.
Nu moet ik me ook zo langzamerhand eens het hoofd gaan breken waar mijn nieuwe waslijn moet komen, want met het rooien van ons bos is die ook verdwenen en vandaag of morgen moet het dekbedovertrek weer in de was en die hang ik altijd buiten, want dan is het mooi recht, zonder kreukels... dus.
Yara, helemaal in haar nopjes met de van de kerstman gekregen naaimachine en oma met de foto waarop ze haar vest aan heeft. Hij staat haar prachtig! En nu maar wachten op de zelf genaaide jurken, ze kan niet wachten. Ik heb nog wel wat naaispullen in mijn kastje die ik toch nooit meer gebruik.
Vandaag is er toch wel weer een heleboel sneeuw weggesmolten, al is het op sommige binnenwegen nog spiegelglad op de vast gereden sneeuw. Didi en ik glibberden een rondje rond Ellemeet een Joop reed een stukje op de taxi. Straks gaan we een hapje eten bij Salud, dat zal wel smaken denk ik.
Een rustige en vooral zoete eerste kerst.
We hadden al brood met spijs, kregen een vlaai en een Italiaans chocoladebrood en dat moet natuurlijk allemaal op. Daar hebben we geen moeite mee hoor, maar dan hoeven we natuurlijk niet ook nog eens een groot stuk vlees of vis.
Het was prachtig weer vanmiddag dus gingen we met z'n drietjes er lekker op uit, door de polder in de zon en daarna natuurlijk koffie met een flink stuk vlaai, want dat hadden we wel verdiend. Eind van de middag gezellig even borrelen bij Salud en daarna trokken we thuis nog een wijntje open voor bij een vissoepje en een broodje zalm en kaas.
En ondertussen luisteren we natuurlijk zoals elk jaar de Top 2000
Zo langzamerhand zijn we er allemaal wel klaar voor denk ik, ik tenminste wel en omdat ik gisteren al heel de dag dacht dat het donderdag was, krijg ik gewoon nog een dag extra voordat het zover is. Niet dat ik er zo naar uitkijk hoor, maar het kan maar weer gebeurd zijn.
Een gure koude wind, die me de adem ontnam toen ik bovenaan de trap kwam en hoewel we windje mee hadden op het strand zijn we toch niet ver gekomen, brrr, snel terug naar de kachel.
Gisteravond heb ik koffie gezet in mijn nieuwe potje, een straf bakje, daar had ik zin in. Joop vond het niet zo lekker, die is verslaafd aan de Senseo. Ik vond het wel lekker maar snel koud, hoe deden we dat vroeger? Op een laag pitje of op een theelichtje, ik weet het niet meer en is mijn potje dan wel vuurvast?
De foto kreeg ik toegestuurd door een dorpsgenoot, ze liep hier een stuk achter me, ook met haar hond die Didi erg leuk vindt, vandaar dat ze aangelijnd is en achterom loopt te kijken, maar ze waren te ver weg om te blijven wachten. Vandaag zag het er ook nog zo uit, al is er vanmiddag wel een klein beetje weggesmolten, de wegen zijn nog erg glad. We hebben lekker gewandeld en zijn overeind gebleven.
Daarna nog even naar Zierikzee voor de laatste boodschappen en ik deed mezelf ook nog een koffiepotje cadeau van Mien Domus. Af en toe verlang ik weleens naar een ouderwets gezet bakje, met een filter en kokend water, dat kan nu dus weer.
Ook stopte ik nog even bij de Wolboetiek voor een paar verse bolletjes, grijze katoen deze keer voor een voorjaarstrui.