Het is nog niet zover maar binnenkort hebben we natuurlijk weer een prachtige witte wereld, dat hoort zo in december. Net als een huis vol lichtjes. De kerstboom in de kamer heb ik jaren geleden al afgeschaft, maar ritsen met lampjes hang ik wel overal en dan moet het natuurlijk van dat heerlijke vriesweer zijn met een wit laagje overal en een snorrende kachel.....
Nog een paar maanden en dan zit het erop voor mij, niet meer solliciteren en geen uitkering meer. Ik dacht er deze week ineens aan dat ik mijn vakantie nog op moet nemen van afgelopen jaar, dat betekent voor mij alleen maar een maand niet te hoeven solliciteren en meestal neem ik die ook aan het eind van het jaar op, handig omdat je dan je werkbriefje vroeger in moet sturen en van te voren aan moet geven wat er aan de hand kan zijn, vakantie is dan het makkelijkst. Juni 2007 is het allemaal afgelopen gelukkig. Dat betekent wel minder inkomen en voor een half jaar zal dat ook wel even moeilijk zijn, maar gelukkig hebben we vroeger een goeie pensioenverzekering afgesloten. Dat heeft een hoop geld gekost, maar dan heb je ook wat zullen we maar denken en tegen die tijd zullen we het ook hopelijk nog beleven. Mijn CV, niet indrukwekkend, maar ik heb het er best druk mee gehad, vooral de laatste paar jaar naar Krimpen en Rotterdam vielen me zwaar. Jammer dat Bezooijen failliet ging en wij zodoende op straat kwamen te staan. Joop vond daarna nog ander werk maar dat heeft wegens zijn CVA's niet lang mogen duren, hij was daar nog maar een paar maanden in dienst toen het gebeurde en we hebben nooit een bloemetje of maar enig teken van medeleven gehad. Natuurlijk is het niet leuk als je pas een dure kracht aangenomen hebt en die valt dan uit, maar Joop was het ook liever niet overkomen. Schofterig is nog te zacht uitgedrukt. Ze hebben hem netjes al die tijd uitbetaald, dat moest wel natuurlijk en nu zit hij in de WAO. Het kan soms raar lopen in een mensenleven. Toevallig kwam ik gisteren nog een oude buurman tegen bij het schoonmaken van een lapje grond hier in het dorp, hij woonde naast ons samen met zijn moeder in plan West in Zierikzee, we waren de eerste bewoners, hij was nog druk met zijn studie aan de universiteit. Studie afgemaakt en nooit aan de bak gekomen heeft hij jaren bij het Asielzoekerscentrum in Burgh Haamstede gewerkt, dat is opgeheven en nu werkt hij als afgestudeerde bij de Zuidhoek. Hij zag er goed uit, beter dan vroeger en zo te zien had hij het goed naar zijn zin, maar toch zag ik iets van schaamte, dit was niet wat hij voor ogen had, vroeger....
Vanmorgen heb ik mijn verzameling "kleine flesjes" weer eens afgestoft. Ze staan altijd bovenop het "drankkastje", maar nu kon ik ze mooi eens op de foto zetten. Ik koop er al jaren niet meer, af en toe komt er nog eens eentje bij, maar het moeten er ook weer niet teveel worden natuurlijk. Allemaal met schroefdopjes en misschien niet eens meer lekker, maar het staat altijd wel leuk zo bovenop de kast. Ik noem het altijd mijn noodrantsoen, want je weet natuurlijk maar nooit wanneer de nood nog eens aan de man komt.
Wat was het weer heerlijk vandaag. Ik heb in mijn trui gewandeld, de dekbedhoes is lekker door de wind gedroogd en ik ben net terug van een verjaardagswijntje bij Elly, ze wordt vandaag 61.
Toen de kinderen nog klein waren kreeg ik het eens van mijn moeder. Het staat gewoon tussen de andere boeken op de boekenplanken en als ik zoals vanavond niet weet wat ik weer eens bij elkaar zal liegen doe ik een rondje door het huis of ik nog iets leuks zie. Over Henriette Blaauw is niet veel te vinden, ze maakte ooit een prentenboek over Eddy en Freddy vond ik hier (ergens halverwege de pagina). In het boekje staat verder dat het geïllustreerd is door Frans van Noorden, maar de reden dat ik het nooit leuk vond het voor te lezen was omdat er geen plaatjes in staan, hier zal dus de kaft wel bedoeld worden. Er staat nergens een jaartal in, dus ik heb geen idee hoe oud het is, al denk ik dat het al van mijn moeder geweest is toen zij klein was.
INHOUD.
Sneeuwwitje
De gelaarsde Kat
Ezelsvel
Asschepoetster....
Uitgegeven door de bekende Gebr.Kluitman uit Alkmaar.
Het valt van ellende bijna uit elkaar, de blaadjes zijn gerafeld, maar toch is dit boekje mij heel dierbaar.
,,Spiegeltje, spiegeltje aan den wand,
Wie is de mooiste in 't heele land?"
,,Sneeuwwitje sluimert, o, zoo zacht,
De dwergjes houden trouw de wacht,
Zij is, geloof me nu maar vrij,
Veel schooner, koningin, dan gij!"
De blaren hebben venijnige stekels wat niet altijd even prettig is als je in de tuin bezig bent, maar verder vind ik ze het hele jaar door mooi, de Mahonia. Ze staan volop in bloei nu en omdat het vandaag heerlijk zacht was vlogen ook de bijen af en aan (het wordt steeds gekker).
Verder komt er niet veel uit mijn handen, de rugpijn is naar mijn (rechter)heup gezakt en opstaan van mijn stoel en op dreef komen is geen kattepis, ik voel me soms net een oud wijf.
Ik heb ook foto albums waar niets op staat en waarvan ik dus ook niet weet wat erin zit. Af en toe, zoals vanavond, blader ik dan eens even, want ik wist dat ze er moesten zijn, jeugdfoto's van Simba, et voila! Ook kwam ik nog een oude van mij met Samson tegen, de reu die we naar het asiel hebben gebracht, heel triest, maar achteraf de beste oplossing. Kerst 2000 was het en heel toevallig heb ik vanavond dezelfde broek aan, het ziet er niet uit en hij is een stuk dunner dan toen en met heel veel slijtplekjes, maar hij zit nog steeds even lekker. Ik hoop dat Samson, die na een paar dagen al een nieuw baasje had, ook nog steeds zo lekker in zijn vel zit als toen... het was een schat van een beest, niet te vertrouwen met bezoek en zeker niet met de kleinkinderen...
Ik dacht morgen pas, maar toen ik net nog eens even op de kalender keek bleek dat het eergisteren al was, dat maakt niet uit want op die dag heb ik ook een filmpje gemaakt. Het is ook allemaal niet belangrijk, veel belangrijker is dat we samen nog veel wandelingen kunnen maken en zoals het er nu uitziet gaat dat nog wel een tijjdje lukken. Wel heb ik vanmiddag een wrat, die ze al een hele tijd heeft afgebonden, hij schuurt steeds open en dan is het een vies gezicht. Ik hoop dat ik het strak genoeg heb gedaan en dat hij er over een week of wat vanzelf afvalt. We hebben een flinke tippel gedaan vanmiddag. Cor is vandaag ook jarig en omdat ik dat niet ongemerkt voorbij wilde laten gaan had ik een flesje wijn voor hem gekocht, dat heb ik bij hem gebracht. Hij was jammer genoeg niet thuis, dus ik heb het bij de deur gezet. Simba was daar nog nooit geweest, maar ze stond te "kwispelen" voor de deur...
