Ze stonden al een paar dagen naar me te lonken, die leuke oranje winterviooltjes en vanmiddag heb ik een paar bakken gehaald bij de overbuurtjes. Ik vind dat leuker dan al die pompoenen, die zien er ook wel kleurig uit, maar ik heb altijd het idee dat ze liggen te rotten, viooltjes groeien tenminste en met een beetje geluk komen ze de winter door. Ik heb ze "gekocht" van het restant van de bon die ik van Iris kreeg als dank voor het logeren. ('t Is op nu Iris wanneer komen jullie weer?)
Verder vandaag vooral druk geweest rond het huis en in de tuin, heerlijk! De kabouters zijn ook in bad geweest, dus die kunnen ook schoon de winter in. Morgen nog zo'n dag geloof ik, dat is ook wel nodig want er is nog genoeg te doen. Als het weer omslaat en de Luzerne gemaaid is moeten we ook nog een keer slingeren. De honing van de vorige keer is op een paar potjes na op.
klik
Het was heerlijk vandaag, we waren allemaal weer redelijk vroeg uit de veren en hebben een heerlijke lange wandeling gemaakt, bij Perry's wat gedronken, achter de dijk wat bramen geplukt en eenmaal thuis nog lekker een tijdje in de tuin gezeten met een hapje en een drankje.
Vrienden van Kees en Truus zijn pas aan een wereldreis met hun boot begonnen, ik ken hem ook nog wel van vroeger, misschien voor sommigen leuk om te volgen. Klik hier voor de link.
Verder deed het radio/cd ding het vanmorgen weer gewoon. Martin zal wel op verkeerde knopjes hebben gedrukt ofzo.
Kees en Truus zijn er en Truus kan blijkbaar goed met vlinders omgaan.
We hebben gebarbequed, Ina en Martin kwamen ook even langs en bleven gezellig hangen. De muziek begaf het dus we moeten denk ik ook nog aan een nieuw muziekapparaat, ik weet eigenlijk niet of we daar nog wel geld voor hebben hoor, pas een auto gekocht en nu dit weer, 't kost weer oales.
klik
Ineens zat hij voor mijn neus vanmiddag, wapperend met zijn vleugels, ik had hem denk ik nat gespoten want ik was bezig om het huis eens even lekker op te frissen. Wat een joekel hè, die betonstenen zijn 10cm dus hij is minstens een cm of zeven. Ik had nog nooit zoiets gezien, dus gelijk een foto gemaakt en een mailtje naar de P. gestuurd met de vraag of hij het wist, ik dacht natuurlijk weer heel iets bijzonders te hebben en hij wist te vertellen dat het de doodshoofdvlinder was, weer wat geleerd. Zulk heerlijk weer nodigt uit om eens wat nuttig onderhoud te doen, ik dacht dat ik de boeiboorden van het huis nog moest schilderen, maar ze waren alleen maar vuil, tegelijkertijd zag ik ook dat een ander stukje weer wel nodig een kwastje kon gebruiken, dus vandaag of morgen verf en kwasten maar eens even tevoorschijn halen en hier en daar een likje geven.
Vanmorgen hebben we een proefrit gemaakt en gelijk maar de knoop doorgehakt. We hebben een nieuwe auto gekocht, een Chevrolet Matiz . We kregen nog behoorlijk terug voor de Fiat en omdat die binnenkort de 100.000 passeert verwachten we toch komende onkosten. De kleur is weer geel en als het meezit hebben we hem volgende week al, inclusief trekhaak! Wow! We zijn er weer blij mee!
klik
Toen ik vanmorgen bij "het Koepeltje" kwam zag ik het al gelijk, de boot van mijn zwager en zus lag aangemeerd. Freek was druk met het schuren van het gangboord en Janny was aan het koken. We spraken af dat ik even zou wachten tot het eten op was, zodat we samen een rondje konden wandelen. Ik heb intussen koffie gedronken bij "de Wijde Wereld". Het was leuk! We hebben heerlijk gewandeld en vreselijk gelachen omdat ze struikelde en plat op de grond lag. We moesten toen gelijk aan ons weekendje Parijs van een jaar of tien geleden denken, toen ze ook viel in de Metro en we nog naar het ziekenhuis moesten voor hechtingen, een hele toestand. Daarna nog even bij mij wat gedronken. Om een uur of vier belde Freek dat de wind behoorlijk toe ging nemen en dat ze eigenlijk verkeerd lagen daar om een rustige nachtrust te hebben. Ik heb Janny toen weer bij de boot gebracht en ze uitgezwaaid. "Aju" heet de boot en ik dacht het bij mezelf, tot de volgende keer maar weer. We hadden voor de gelegenheid allebei ons rode shirt aangedaan vandaag, toeval?
Tante Bet en Oom Paul kregen op latere leeftijd nog een zoon, Wim. Hij heeft het syndroom van Down, vroeger zei je gewoon "mongool". Wim is 51 nu, niemand die ooit gedacht heeft dat hij zo oud zo worden, maar nu overleeft hij zijn ouders. Hij was er ook vanmiddag en het kijken naar Wim vond ik heel aandoenlijk. Telkens wees hij naar de kist en zei: "Mama is dood" en omdat hij blijkbaar wist dat hij stil moest zijn strekte hij dan zijn wijsvinger voor zijn lippen. Ik kon hem goed zien op de plek waar ik zat en ik werd meer ontroerd door Wim dan door het hele gebeuren van de crematie, hij snapte denk ik goed wat er aan de hand was, hij had een grote witte zakdoek waarmee hij af en toe zijn wangen droogwreef en als er muziek kwam zwaaide hij met zijn armen alsof hij de dirigent was en zei: "Mama is dood" en wees weer naar de kist. Hij heeft een goed tehuis, lieve broers en schoonzussen en mensen die voor hem zorgen, maar toch... "Mama is dood......"
We waren bijna te laat, Ina en ik. Gelukkig begon de herdenkingsdienst ook iets later zodat het niet opviel. De N57 was gedeeltelijk afgesloten zodat we om moesten rijden, dat gaf niets want we waren ruim op tijd weggegaan, maar ja, we zaten te beppen en niet goed op te letten, misten een afslag en opeens wisten we niet meer waar we waren, we hebben zodoende heel Walcheren gezien. Joop was er al lang, die was op eigen houtje gegaan, want hij moest eerst in Goes op een afspraak zijn. Wij hebben dus van tevoren geen tijd om handen te schudden gehad en konden gelijk doorlopen. Onder de dienst wel ruimschoots tijd om rond te kijken en mezelf af te vragen wie wie ook weer was en daarna konden we de famile condoleren natuurlijk. We liepen bijna achterin de rij, dus het duurde best lang eer we aan de beurt waren. Toen ik eenmaal mijn kopje kofiie op had en met deze en gene een praatje had gemaakt, kwamen ze al om ons te verzoeken de ruimte te verlaten, dat was wel erg snel. Het crematorium wordt verbouwd op het ogenblik, 's morgens wordt er verbouwd en 's middags aan de lopende band gecremeerd. Jammer! Er was geen tijd om ook nog eens even met de neven, mijn oude klasgenootje (die met één van die neven getrouwd is) en de rest van de familie te kletsen, er was geen tijd voor gezelligheid. Maar de neven en nichtendag hangt nog wel steeds in de achterhoofden, dat heb ik wel begrepen. Het ziet er naar uit dat we elkaar binnenkort weer gaan ontmoeten, Oom Jan (de laatste broer) is ernstig ziek en kon er zodoende ook niet bij zijn, misschien hebben we dan meer tijd om eens echte afspraken te maken en eindelijk eens iets te regelen.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 6833-6840 van 7986 |
Volgende Pagina »
