Voortkabbelen
Gisteravond toen we samen met Thérèse en Hans even gingen proosten bij de zonsondergang nam ik me voor toch weer eens wat meer naar het strand te gaan.
Didi vindt het er hartstikke leuk, zoals alle honden natuurlijk, alleen ging het even niet toen haar kniebanden zwak waren en daarna was er weer de zomerdrukte.
Tegenwoordig rent en speelt ze weer dat het een lieve lust is en als het soms even teveel is geweest, waardoor ze weer wat mankt met het opstaan, doen we even wat rustig aan, of geef ik haar een pijnstiller.
Dus ging ik vanmiddag met de bus naar Renesse. 'Goh, ga je met de bus' zei de chauffeur, 'ik zwaai altijd naar je!' Er zwaaien nogal veel mensen altijd, ik weet ook niet altijd wie het zijn en ben ook vaak te laat met terugzwaaien, maar vooral blijven zwaaien hoor, ik vind het leuk!
Gelukkig bleef het grotendeels droog.
En wat doe je voor het eerst weer op zo'n rustig strand? Juist, de kabbelende golfjes fotograferen.
Zwaaien naar de golven gaat ook, je moet ze alleen niet boos maken…