Vermoeiend
Ochtendwandelingetjes zonder Didi zijn nog steeds raar. Gelukkig kwam Jackson eens naar me toe en nam zelfs een koekje aan, met als beloning een vriendenplasje, zo noem ik dat maar, ik weet niet hoe het bij honden onderling heet. Fijn hoor, ook zonder Didi weer vriendjes.
Daarna haalde ik mijn vriendin eens naar beneden voor de blur oefening, ik hing haar aan een draadje en zwiepte haar heen en weer, ze bleef er als altijd vrolijk bij lachen. Daar was ik een tijd zoet mee, want een plekje zoeken om haar te laten bungelen was ook nog niet eenvoudig. Gelukkig leverde het een paar redelijke foto's op.
Vanmiddag weer een flink rondje bijna 12km vandaag, lekker hoor. Niet veel foto's, soms is er ook gewoon niets of je ziet niets...
Weer iemand die me bijna niet herkende zonder hond, je loopt ook anders zeggen ze dan.
Pannekoeken gebakken vanavond en nu best versleten. Avondrondjes doe ik niet, nog niet, want eigenlijk was dat ook best fijn, zomaar even een rondje rond het dorp, maar het hoeft niet en ik ben best moe...
Wat mij betreft ben je geslaagd voor je blur-opdracht.