Lang en stil
Een beetje rare dag was het wel, want Joop kreeg vandaag alweer een implantaat en die zou om vier uur geplaatst worden. Dan is het natuurlijk handig als je van tevoren al gegeten hebt. Zodoende zaten we om drie uur al aan de warme maaltijd.
Ik had al een rondje door de polder gedaan, dus ja, smaken deed het al best.
Daarna ging ik even mee, het was maar in Zierikzee en zo gebeurd. Er zat een wat eigenaardig echtpaar in de wachtkamer zonder mondkapje en mevrouw raasde aan één stuk door. Ze zaten er al vier uur, want het kon glad worden of gaan sneeuwen, ik begreep het niet erg.
Ik zat wel met een mondkapje en kreeg de kriebelhoest, vreselijk! Echt niet goed die dingen.
De Langeweg weg is best lang, ik keek eens achter me en eens vooruit en denk daar dan de stilte bij, niets te horen, geen auto's, geen ander verkeer, geen wind, niets.
Stilte alom.
De retraite huisjes liggen er rustig bij, de verhuur loopt nog niet erg hard geloof ik. Oh ik zie nu dat je in kunt schrijven. Dat zal vast allemaal goedkomen volgend jaar.
tien reacties
Ik sluit me in dit geval bij Sjoerd aan.
En verder ben ik blij dat ik die lange Langeweg niet hoef af te lopen. Alleen het idee al … pffffff …
Er liepen doktoren en assistentes, ik voelde me niet echt geroepen dat te doen, ze hadden er wel eentje bij zich.
Ik zou mijn mondkapje dan toch even afgedaan hebben, als anderen het ook mogen. En wat Sjoerd oppert stuit me tegen de borst, laat die mensen toch.
Die mondkapjes, een verschrikking en volgens mij helpt het niet echt, maar ik doe braaf mee. Fijn dat je je weer goed, houden zo
Sneeuw krijgen we hopelijk deze winter niet te zien. Laat het maar in Oostenrijk vallen of zo. JE, ik zie ook nog mensen zonder mondkapje. Dwarse mensen.
Ik heb nu gelukkig een flesje dat het beslaan van de bril voorkomt, met mondkapje. Even spuiten, uitwrijven en …. zicht! Niet kunnen ademen én niets kunnen zien is hopeloos.
Ik had er toch iets van gezegd. Iedereen moet zo’n ding op, toch…