Operatie
Zulk mooi weer en wij waren de hele middag in het ziekenhuis!
Maar dat moest even, voor het goede doel zullen we maar denken. Ik ging vooral mee voor het gesprek met de chirug, maar dat was pas nadat we al die andere kamertjes hadden aangedaan, zoals de operatieplanner, de anesthesist en weet ik wat nog meer.
Maandag is de opname, twaalf uur moet hij er zijn en dinsdagmorgen acht uur is de operatie, het heet een Carotis operatie. Ze zetten klemmen op de ader maken daartussenin een snee, poetsen de boel school en plakken hem weer dicht, simpel gezegd. Onderwijl wordt alles nauwlettend in de gaten gehouden. E.e.a gebeurt onder volledige narcose.
Daarna 24 uur op de intensive care en als dan alles nog goed gaat mag hij weer naar huis. De ader is dan wijder dan hij oorspronkelijk was begreep ik en zonder propjes.
Joop zijn conditie is goed, daar heeft hij altijd zoveel mogelijk voor gezorgd, hij kreeg een compliment vanwege zijn voorkomen, want mensen lief wat heb ik weer een hoop ontzettend dikke mensen gezien vanmiddag en het zal niet bij iedereen zo zijn maar een ongezonde levensstijl is daar toch zeker ook vaak debet aan.
De chrirug was erg verbaasd dat wij zo langzamerhand niet warm of koud meer werden van een tia en daarvoor ook 112 niet meer inschakelden want ja als je vingers weer gewoon trommelen en die andere testjes ook weer goed gaan, dan kunnen ze daar ook niets meer aan doen. Joop meldde het wel steeds bij de huisarts. En die heeft maandagmorgen na de oogtia van zondagavond toch wel snel gehandeld en nu gebeurt de operatie al na een week, dat is het beste las ik, binnen veertien dagen. De chrirug sprak ook over een vernauwing van 80% er blijft steeds minder over.
We hopen er het beste van en namen een lekker ijsje op de goede afloop.
Vanmorgen had ik nog wel een rondje gelopen en dat deed ik vanavond weer, lekker relaxed in de wind. Lopen is ontspannender dan fietsen daar ben ik nu wel achter. Gisteren had ik weer een heel eind gefietst en vannacht kon ik weer niet slapen, of ik dan al met al te vermoeid ben... ik weet het niet. Maar mijn knie strubbelt niet meer tegen, dus ik ga weer lekker aan de wandel, voorzichtig aan.
Jullie zijn onderhand ‘oude rotten’, grapje hoor, maar wat goed dat Joop zijn conditie onderhoudt en jij niet minder. Dan zijn de vooruitzichten ook meteen veel gunstiger.