Na de ramp
Om 11.40 had ik een afspraak voor een echo van mijn knobbelvinger in Goes. Ik reed om elf uur weg. De weg naar Goes is nooit overdreven druk, de brug kan open zijn of alle stoplichten tegen, maar ik was ruim op tijd. Het parkeerterrein wel overvol, maar juist dat ene lege plekje vlakbij de ingang was vrij voor mij. Even aanmelden, even wachten voor de foto, zo gepiept, even wachten voor de echo, ook zo gepiept en weg was ik weer. In minder dan anderhalf uur was ik weer thuis...! Mij hoor je niet mopperen op het ADRZ, nooit eigenlijk.
Joop had ondertussen gefietst en na een kopje koffie deden we samen boodschappen, daar was het ook lekker rustig, dat is doordeweeks in de winter altijd wel.
Vanmiddag kwamen studenten aan de deur zeuren om geld voor Save the Childeren in verband met de ramp in Turkije en Syrië. Ik wacht meestal netjes tot ze uitgepraat zijn, maar Joop ergert zich er altijd aan dus die kwam even korte metten maken, ik heb daar een hekel aan en hou er een rotgevoel aan over. Ik was toch wel van plan iets te storten hier of daar maar niet op giro 555, al die miljoenen die maar verdwijnen, ik vertrouw dat nooit.
Toen ik achter mijn pc ging zitten was het eerste wat ik zag een actie van Save the Children
Save the Survivors bekijk het filmpje. Het is allemaal zo triest en verschrikkelijk en je kunt niets doen.
Maar nu ben ik donateur geworden, elke maand wat voor de kinderen, voor hùn leven van na de ramp.
Mijn geweten is gesust, want als je niets doet voelt het ook niet goed.
vijf reacties
Tja, jouw ervaring is niet die van mij met het ADRZ maar ik denk dat het per afdeling enorm kan schelen.
Ik kan het me niet permitteren om van alle goede doelen maar donateur te worden. Maar natuurlijk ik heb ook de beurs getrokken om een bijdrage over te maken t.b.v. de slachtoffers van deze enorme ramp.
Het is een verschrikkelijke ramp en alle aanleiding om een duit in het zakje te doen maar ik wordt helemaal onpasselijk van die misselijkmakende op het sentiment inwerkende reclame om dat te doen. Doorgaans in scene gezette beelden om je week te maken voor welk doel dan ook. Het is beslist niet leuk voor kinderen om dat mee te maken maar daarnaast zijn kinderen ook heel veerkrachtig om ongewone situaties aan te kunnen.
Triest dat het nodig is…