Nou hè!
Het was zo ongeveer rond deze tijd dacht ik steeds, ik onthoud geen datums en toen ik het eindelijk eens opzocht bleek het precies op deze dag dat Ina overleed, nu alweer drie jaar geleden en geen dag uit mijn gedachten.
Het was een mooie stille morgen met een beetje mist.
Daarna wisselde ik de meeste tekeningen in de kamer, daar ben je best een tijdje zoet mee, want ik wist niet goed welke en dan moet het ook een beetje bij elkaar passen en dan zie ik ook gelijk waarom het soms fout gaat.
Joop was met zijn neef op stap naar Vlissingen en vanmiddag met de scootmobiel.
Na de tekeningen deed ik boodschappen bij de PLUS, waar de klanten voornamelijk bestonden uit oma's met gillende kinderen, of misschien was het er toch maar eentje, of twee....
Eind van de middag eindelijk ook nog tijd voor een klein rondje, ik vond het een rare dag en eigenlijk helemaal niet leuk, waarom dat was weet ik niet.
Soms heb je dat onbehaaglijke, onbestemde gevoel en iedereen roep dan, heerlijk hè, wat is het lekker hè! GENIETEN HE!
Nou bij mij lukte dat vandaag niet zo.
vijf reacties
Mooie foto van dat hek in de mist.
Ja dat ‘genieten’ ook zo’n modewoord waar je verplicht aan mee lijkt te moeten doen/
De Plus altijd leuk winkelen met al die zwijgend schuifelende oudjes, totdat de jeugd er een chocoladewafel, een zak chips en cola als middaglunch komt halen, dan is het gedaan met de rust.
Je kunt jezelf niet elke dag jofel voelen, Ria. Ik heb dat in ieder geval ook, van zulke dagen. Het leven is nu eenmaal niet een groot feest.
Dat zijn net schilderijen, die landschappen van jou.