Om en nabij...
'Ik zou de gang gewoon vergeten', zei iemand vorige week al. Daar was ik het toen nog niet zo mee eens, zo'n lange gang, daar kan veel in.... maar in gedachten begon ik toen al wat in te krimpen, het laatste stukje misschien...
Inmiddels denk ik dat ik hem gelijk ga geven, vooral na gisteren. Na de gang hebben ze mij dan wel gezien en kijken alleen nog naar de andere drie deelnemers.
Ik ga er niet teveel ophangen, onder de spotjes en links en rechts nog eentje... en dan twee tafels met iets oudere en nieuwere om te bladeren, mensen bladeren graag, dat zag ik gisteren weer.
Dan hoeven we ook niet veel te sjouwen aan lijsten en kan ik alleen bij de tafels blijven zonder ook in de gang aanwezig te hoeven zijn, minder vermoeiend en daar kan ik dan het verhaal vertellen over Jaap en mij, over hoe het begon met de tekening van mijn opa...
Ze hangen allemaal op mijn kamertje. Sommigen zullen het raar vinden, maar ik vind het fijn. Af en toe draai ik me om en kijk ze aan met de vraag van de dag, niet elke dag gelukkig maar wel deze dag....
Joop was gaan fietsen vanmorgen een rondje Bruinisse en af en toe keek ik eens waar hij was, hij zou het op het gemak doen dus ik maakte me geen zorgen, lunchpakket was mee. Een uur of drie was hij weer thuis met de mededeling 'ik ging weer ondersteboven' of zoiets... bloedveegvlekken maar ik zag geen wond.
Gelukkig had hij zijn helm op, gisteren deed hij dat ook al, hij moet gemerkt hebben toch minder stabiel te zijn dan met de laagbijdegrondse bike (en ook op de uitdrukkelijke wens van Sil).
Zijn vingers waren verbonden bij Aquadelta en een flinke bobbel op zijn been. Verkeershobbels met paaltjes bij Bruinisse, er zijn er daar een hele rij die hij allemaal op één na gepasseerd was maar de laatste nekte hem. Als één wiel wordt opgetilld ga je om....
Datgene doen waar je het gelukkigst van wordt. Het houdt je bezig en blij.