Alles lijkt weer zo goed als bij het oude. Joop ging eens bij de bijtjes op bezoek, morgen komt er nog een nieuw volkje bij, en hij fietste heen en weer naar Brouwershaven.
Ik rommelde wat hier en daar, lekker bezig en af en toe een stukje lopen daar voel ik me het fijnste bij. Niet gefietst want het waaide veel te hard, het moet wel leuk blijven natuurlijk met dat fietsen. Mijn nieuwe zadel heb ik ook nog niet en al vind Joop zo'n zadel onzin want zadelpijn heb je toch in het begin zegt hij, ik neem het lekker toch!
Een karretje voor Didi kan natuurlijk ook nog ;)
Heel vroeg op omdat we om negen uur al aan de beurt waren in Goes. Ik ging mee, we waren allebei zo gaar als wat na een slechte nacht en ik rijd nu eenmaal beter als ik gaar ben.
Joop was gelijk aan de beurt, het zou ruim een half uur duren dus ik ging benenden om een bakje koffie en sneller dan ik dacht kwam hij er alweer aangelopen. De dokter had niets losgelaten dus nu is het wachten tot maandag voor de uitslag.
Op wat boodschappen na niet veel gedaan tot nu toe, het is nog vroeg maar ik ben ook niet veel meer van plan. Ik hou niet van zulke dagen en het is ook nog rotweer.
Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen angsten, niet alleen herseninfarcten kunnen terug komen, ook kanker staat er om bekend en een ander heeft misschien weer depressieve klachten of andere psychische stoornissen, allemaal niet leuk, je kunt ze beter maar geen van allen hebben.
De bloemen in de bak zijn omgewaaid afglopen nacht, de bloei was zodoende van korte duur.
De bijgaande foto's maakte ik gisteravond en die staan nog overeind zag ik net.
We hebben lekker geslapen, alles is 'gewoon' zou je denken, maar toch blijft het vervelende gevoel dat er iets rottigs gebeurd is. Binnen twee dagen zouden ze bellen stond er op het papier en vanmiddagl werd er gebeld, dat is fijn en morgenochtend krijgt hij een Duplex halsslagader onderzoek in Goes. Ze kijken dan of je misschien aderverkalking hebt, wat natuurlijk het risico van een herseninfarct met zich meebrangt. Er moet natuurlijk toch ergens iets gebeurd zijn als je even niets meer ziet, maar of dat aantoonbaar is.
We zullen het zien. Maandag is er dan al de uitslag. Lekker snel allemaal.
Verder maken we ons niet druk. Ik heb gebreid en getekend. Joop keek tv of zat achter zijn pc.
Vanmorgen nog lekker droog, de boeren pakten dat ook nog even mee, maar vanmiddag een natte boel. Al met al toch nog zes kilometer op de teller met nog een kilometer te gaan.
Update:
Als je eenmaal één keer een beroerte of herseninfarct gehad hebt blijft er altijd de angst voor herhaling. Je slikt je leven lang pillen ter voorkoming maar toch is altijd de kans aanwezig. Je bent niet alleen zelf veranderd, maar ook je leven. Hoe vaak we al niet vooral 's nachts 112 gebeld hebben in al die jaren dat het nu geleden is weet ik al niet eens meer, meestal voor niets maar dat risico kan je niet nemen. En nu weer dit, het kan een lichte TIA geweest zijn zegt de dokter, maar dat moet dan een oorzaak hebben, vermoeidheid of stress, zeg het maar...
Eindelijk bloeien de bossen met blaren, gele bloemen die daar vorig jaar ook stonden en uitgezaaid zijn. Ik heb er inmiddels al een boel weggehaald en nog is het een grote groene bos, te groot vind ik eigenlijk voor de bak, kleinere dingen staan in de verdrukking, maar goed het mag natuurlijk even bloeien.
De bakken zijn best mooi op het ogenblik, de paarsblauwe najaarsbloemetjes beginnen ook pas, de grotere paarse bloeien al een tijd.
Bijna dezelfde kleur als de Tibouchina, prachtig! Ik bracht ze mee van Scharendijke.
We waren alweer vroeg op en omdat we maar een kort rondje deden, Didi laat het 's morgens tegenwoordig nogal eens afweten, was het een lange ochtend, eigenlijk een hele lange dag. Ik heb hard gewerkt en vanmiddag wel lekker gewandeld met Didi en een zak rommel opgeraapt ook nog.
Bijna thuis belde Joop, er was iets met zijn linkeroog geweest, hij kon er seconden lang even niets mee zien en omdat er toch al een afspraak stond ging hij naar de dokter. Zicht was terug, maar ja toch even eng en weer maar een afspraak met de neuroloog maken, wel met spoed, ze bellen nog terug... zeggen ze.
Het was weer een beetje rare dag vandaag want Joop moest weer naar de oogarts in Goes en dacht dat hij weer druppeltjes zou krijgen, dus moest ik mee. Wel eerst een lekker ochtendrondje gelopen, de bomen beginnen al te verkleuren het is duidelijk september en dat vind ik best fijn, zeker met zulk weer. Joop fietste ondertussen weer een rondje.
Daar zaten we dan weer, ik verwachtte eigenlijk niet dat hij weer druppels zou krijgen, we wedden om een ijsje en ik won! Er werd gekeken welke sterkte en welke lenzen het beste zouden zijn, dat duurde best lang, we waren er ook veel te vroeg dus dat ijsje daarna smaakte prima! Zeven oktober gebeurt het slechtste oog en dan een paar weken later nummer twee. Dat doen ze in Zierikzee, fijn!
Op de terugweg reden we eens langs de VW garage want onze nieuwe auto komt ook een dezer dagen is de bedoeling, dat was tenminste de verwachting. De verkoper was op vakantie zijn collega kon niet in de kijkcijfers, dus daar schoten we niets mee op, wel hadden we nog bijna een aanrijding bij het wegrijden.... het liep gelukkig goed af.
Eenmaal weer thuis hebben we onder het afdak wat opgeruimd zodat de fietsen daar goed kunnen staan zonder allerlei rommel in de weg, want afdakjes zijn wel fijn maar vaak al snel rommelhokjes.
Joop pakt iedere morgen met plezier zijn fiets en gaat elke dag een stukje verder, geen last van voeten of andere ledematen en dat is natuurlijk fijn. Zo kan hij zijn conditie weer een beetje op peil brengen.
Ik heb gisteren ook vijftien kilometer gefietst voor een paar boodschappen, dat ging ook goed alleen heb ik één probleem... mijn muts valt in slaap. Dus ik pas even. Het zadel dat ik wil hebben is er dinsdag pas weer. Eigenlijk zou ik gewoon liever een stoel hebben, maar het zadel dat ik op het oog heb moet goed zijn zegt Mir, zij heeft er ook zo een.
Verder had ik gehoopt dat het nog een beetje kouder zou zijn vandaag, ik had lekker mijn dichte wandelschoenen aan gedaan en een lange broek, maar dat was best nog warm. Gelukkig was er een verfrissend windje.
Gisteravond eindelijk eens mossels gegeten voor het eerst dit jaar. We hebben lekker op het terras gezeten bij de Ouwe Smisse. Joop houdt niet zo van mossels en om ze voor mezelf alleen te koken vind ik dan ook weer zo wat. Restaurantkoks willen er vaak iets speciaals van maken, gelukkig viel het mee, maar eigenlijk hebben mossels niets nodig, gewoon puur de mossel zonder iets, zo willen de meeste mosselliefhebbers ze ook. Zonder sla, patat en sausjes een pannetje mossels, dat zou het best verkopen.
Vorige week werden we gevraagd voor een benefiet concert voor ongelukkige hondjes in Roemenie, erg leuk natuurlijk maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer het me tegen de bosrt stuitte.
Want hoeveel ongelukkige hondjes (om over de rest van de beestjes nog maar te zwijgen) zouden er wel niet zijn, overal op de hele wereld. En dan is er één Nederlandse mevrouw die het opneemt voor de hondjes in Roemenie en dat zullen dan heus niet alle hondjes uit Roemenie zijn natuurlijk. Prima dat ze het doet.
Geweldig zelfs, maar ik voel me niet geroepen daar iets aan bij te dragen, al zei ik bij het afzeggen van het concert dat ik dat wel zou doen, schuldig als ik me altijd voel en nog steeds, want wat maakt het nu uit en je hoeft geen lootjes te kopen en iets in die bus te doen... maar ja waarom ga je dan...
Dus ik ging niet.
Want wij hebben nog steeds ons eigen goede doel en daar moeten we ook mee uit zien te komen het laatste jaar. Rita doet het super! Ze wordt volwassen, een mooi mens met een goede toekomst samen met haar broer en daar hebben wij voor gezorgd.
Dit is hem dan, mijn 'nieuwe' fiets en ik ben er best blij mee. Wie had ooit gedacht, dat ik nog eens blij zou zijn met een fiets!
Het is een KOGA, ik had er nog nooit van gehoord, maar het moet een uitstekend merk zijn heb ik begrepen. Het is dezelfde als die van Joop maar dan het damesmodel, ze zijn ook van een ouder echtpaar geweest die een e-bike gekocht hebben, zij waren natuurlijk veeel ouder dan wij. Ik heb er wel gelijk een spiegel op laten zetten want ik zie graag wat eraan komt en een fietstas anders kan ik mijn tasje niet kwijt.
Zodoende heb ik mijn kilometers wel gemaakt vandaag. Eerst gelopen met Didi een rondje Kortweg, daarna nog een keer proefgefietst naar Brouwershaven en via de Dijkhuisjes door de Schapeweg terug, en begin van de middag nog maar een rondje Korteweg met Didi, het was tenslotte best lekker wandelweer en Didi had niet gefietst natuurlijk.
Na de thee besloten we de fiets maar op te halen, we wisten dat deze eraan kwam. Ik vond het oefenen best lekker en af en toe eens een boodschap in Zierikzee lijkt me ook wel leuk, geen parkeergedoe, lekker makkelijk en we kunnen zien of we het samen ook leuk vinden, al moet ik natuurlijk voorlopig ook nog lekker blijven wandelen met Didi.
En zodoende fietste ik toen ook nog van Schuddebeurs naar huis.
Onderweg stopte ik even en belde Joop of hij even wilde komen om een foto te maken. Voor mijn tiende verjaardag kreeg ik nl. ook een fiets en toen werd er ook een foto gemaakt, die had ik vanmorgen al opgezocht.
Zoek de verschillen 62 jaar later.
Heleen heeft haar fiets alweer terug, natuurlijk na controle of er eventueel krassen op waren gekomen ;)
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1897-1904 van 7929 |
Volgende Pagina »
