Wat was het stil vanmorgen toen ik nog even lag te doezelen. Ik vroeg me af wat voor dag het was, het was toch maandag? Of was het nu zondag? Op zondag kan het ook zo stil zijn, geen auto of wat dan ook te horen en dat was nu ook zo.
Maar nee, het was herfstvakantie schoot me te binnen. Anders rijden de moeders of vaders al af en aan om de kinderen op tijd in Zierikzee, of waar dan ook nog een school te vinden is, te brengen. Er rijden wel schoolbussen, maar niet iedereen doet daar aan mee, of het kan niet, dat weet ik niet.
Toen we hier pas woonden hoorde ik kinderen op weg naar school, maar die staat inmiddels leeg.
Lekker zitten kleuren vandaag en gewandeld natuurlijk. Vanwege de herfstvakantie aten we een kindermenuutje. Gebakken aardappeltjes van zelf geschilde, voorgekookte, vers bij de boer gekochte aardappels. Zelfgemaakte appelmoes en een heerlijk gekruid kipfileetje. Jummie!
De foto's zijn echt, even voor de duidelijkheid, de kleuren zijn echt zo.
Droog en minstens tien graden warmer, vanmorgen al.
De zon was nog bezig boven water te komen, dat lukte wel af en toe, maar toch vaak ook niet vandaag.
Ik weet niet meer waar dit is, want een zebrapad is er echt niet op de dijk, morgenochtend eens op letten.
En nu regent het alweer.
Gekleurd, gebreid, gewandeld, appelcake gebakken en appelmoes gemaakt van de Brabantse Bellefleurs. Joop keek nog eens bij de bijtjes, die het goed maken.
Bloemkool met een slavink. Ja hoor elke dag een stukje vlees, of kip, af en toe vis, of een roerbaksel met gehakt en heel af en toe iets met eieren. Wij vinden dat lekker.
Ik word een beetje opstandig van dat boerengedoe en gun de boeren ook hun brood dus ik eet vlees!
Het is herfst in de tuin, inclusief miezerregentje wat wel maakt dat alles er lekker fris bij staat.
Af en toe ruim ik eens wat op en binnenkort zal er wel een paar keer geveegd moeten worden omdat de boom van de buurvrouw zijn blad en zaad laat vallen. Dan ga ik ook de potten een beetje bij elkaar in groepjes zetten zodat er makkelijk een hoes overheen kan als het gaat vriezen.
De rotan stoeltjes blijven gewoon staan. Voig jaar zette ik ze nog onder het afdakje, maar daar staan nu de fietsen. Rotan roest niet, dat kan wel wat hebben. Ze zijn best al wat jaartjes oud. Bovendien zijn ze nog gewoon te koop.
Herlijk gewandeld vanmiddag! Ik had alleen een regenjas aangedaan, het miezerde een beetje maar om daar nu een regenbroek voor aan te doen... en omdat het zo lekker was buiten, windstil, overal stil want geen jakkerende tractoren, liepen we er lekker op los en deden een groot (6km) rondje. Ik vergat mijn capuchon op te zetten, mijn benen en hoofd waren nat, de rest bleef droog. Ik heb een heerlijke regenjas!
Verder ben ik moe, heb hoofdpijn, net niet erg genoeg dat je zegt, ik ga aan de pillen, beetje neerslachtig ook.
Dat komt vast door de volle maan, iedereen heeft daar last van dan en het blad valt ook nog, dat werkt het ook in de hand, najaar, kortere dagen... noem maar op, een mens heeft wat te verduren...
Honderd vellen mooi papier, zesenzeventig potloden plus wat ik nog heb, daar kom ik de winter wel mee door.
Af en toe een trui voor de afwisseling, een wandeling op zijn tijd, een mens kan het slechter hebben.
De verkoop ligt een beetje stil, maar mocht je interesse hebben... hier staan ze allemaal, de opbrangst is nog steeds voor Rita!
Een vijftigjarige bruiloft vandaag in de Veerhoek. Ik dacht er een beetje laat aan want om elf uur moest ik bij de dokter zijn, maar ik had nog een uur dus dat moest lukken, want daar hoort toch een bloemetje bij.
En dat lukte! Daarna snel naar de dokter voor de operatie, ook dat verliep voorspoedig. Het priegeltje wordt op kweek gezet maar dat duurt nog even alles bij elkaar want dat wordt maar 1 keer per week opgehaald.
Vanmiddag na de wandeling thee met taart bij het gouden bruidspaar samen met Joop en Didi.
Dat was even gezellig herinneringen ophalen, foto's van de bruiloft bekeken in net zo'n boekje als wij hebben met ongeveer dezelfde foto's. Geen foto's van het bruidspaar nu en verder ook geen foto's gemaakt, maar bij thuiskomst was er dit verliefde tortelstel op de schutting, dat kan toch geen toeval zijn.
Het zou een hele dag regenen, maar dat viel reuze mee, zelfs de was was zo goed als droog toen er eind van de middag een (hoos)buitje kwam.
We verbraken vanmiddag het 'rondjekorteweg record' omdat er best veel buien aankwamen en ik om half twee bij de kapper zou zijn. Iets meer dan een half uur terwijl ik er anders met gemak drie kwartier over doe.
Mijn haar is weer een paar centimeter korter, ik twijfelde even over een pony maar dat vond Joop geen goed idee en de kapster ook niet. Dat is fijn! Iedereen is blijkbaar zo langzamerhand aan mijn zo goed als blote voorhoofd met wapperende losse slierten gewend.
Na de kapper even om banaantjes, maar dat werd toch nog een tas vol, plus PLUS peperbollen, de lekkerste. Het proefschoteltje was leeg dus ik moest wel een zak meenemen. Dat worden weer stinkende winden vanavond.
Mijn caran 'd Ache kleurtjes begonnen aardig op te raken en van de Fabel Castell had ik nog genoeg dus pakte ik die weer eens, want daar zijn ook veel meer kleuren van en die heb ik ook allemaal, maar dat viel behoorlijk tegen nu ik eenmaal gewend ben aan de Luminance, dus ik heb vandaag maar de knoop doorgehakt en een cadeautje voor mezelf besteld... moet kunnen!
Het is wat vlekkerig en is op de manier waarop ik er mee bezig ben minder geschikt, al heb ik er ook al genoeg tekeningen mee gemaakt. En nee ik hoef geen aquarelpotloden!
En toch laat ik hem maar weer zien ook al ben ik minder tevreden, waarom niet. Mijn blog, mijn ding.
Lekker gewandeld ook en bij Heleen op de thee! Feest!
Het is ook weer truienweer. Heerlijk!
Staaroperaties gebeuren nog gewoon in het oude Zweedse Rode Kruis ziekenhuis in Zierikzee, zoals nog wel een paar dingen. Het heet tegenwoordig Zorgboulevard Victoria, ach ja, zo ouderwets kan natuurlijk niet meer.
Didi en ik wandelden ondertussen een rondje. Ik dacht een rondje Kaasjeswater te doen maar ik nam blijkbaar de verkeerde ingang waardoor ik er bijna gelijk weer uit was. Nu ja zo mooi was het daar ook weer niet en ik bekeek daarna eens wat nieuwbouw in de buurt.
Op tijd weer terug want anderhalf uur zou het vast niet duren als ik de verhalen moest geloven en na nog net geen uur kwam hij alweer aangelopen.
Op de terugweg zei hij nog niet veel, er zat nog zalf in hij zag nog weinig, maar eenmaal thuis in zijn stoel ging er een wereld voor hem open... 'Het is ongelooflijk! Ze hebben het licht aangedaan', zei hij. Nou dat klonk in elk geval goed. Op het ogenblik is het nog wel vervelend, het traant en is ook best een beetje pijnlijk. Hoe kan het ook anders, ze zitten toch in je oog te peuteren. Over drie weken het andere oog. Vannacht nog even dat kapje ophouden voor het geval ik hem per ongeluk een klap op zijn oog geef...
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1897-1904 van 7967 |
Volgende Pagina »
