De foto is van gisteren, maar het weer was wel ongeveer hetzelfde, ik liep daar ook niet vandaag.
Ik heb besloten om maandagochtend maar als poetsochtend te houden, gewoon lekker alles stof en tandpastavrij... voor de hele week. Planten die dat nodig hebben krijgen te drinken en dan tussendoor nog even met de veegdoek voor het hondenhaar en de rest waar we mee gemorst hebben en dan af en toe eens iets extra zoals de badkamer of de ramen. Ik zeg met opzet ochtend, want je bent hier snel rond hoor, heerlijk!
Of zei ik dat al eens eerder en was het toen vrijdag, dat zou best kunnen in zulke dingen ben ik niet erg vasthoudend al probeer ik het nu wel, want dat betekent dat de rest van de week open ligt voor leuke andere dingen, behalve koken natuurlijk dat moet elke dag en af en toe eens een wasje en boodschappen dat lukt ook niet één keer in de week, maar goed zo één werkochtend scheelt al een hoop.
Vandaag werd Freek tachtig, tegenwoordig heet dat 'op leeftijd', voor 'op hoge leeftijd' moet je toch minstens negentig zijn en hoog bejaard begint zo omstreeks je vijfennegentigste denk ik. We hebben er vorige week samen al op geproost.
Het is ook op deze dag dat Joop zijn vader overleed, nu al 39 jaar geleden in 1979 op 62 jarige leeftijd, Joop is nu dus al 10 jaar ouder dan zijn vader ooit geworden is.
De foto is van 1969 tien jaar voor zijn overlijden, hij zit daar in de tuin bij het zomerhuis dat ze in die tijd hadden op Scharendijke. Toch een beetje vaderdag, ze zijn er gewoon altijd ook al zijn ze er niet meer, die vaders.
Op dit filmpje kan je duidelijk zien hoe het oog meebeweegt en hoe ze knippert, dus ik denk dat ze er nog genoeg mee ziet. Al is het dan misschien niet meer dan donker en licht, voor mij toch een reden een operatie om het een stukje dicht te maken af te zeggen. Voorlopig toch in elk geval, we kunnen altijd nog zien. Ik denk dat ze er nog minder door gaat zien en het zal ook nog gewoon vuil worden ook al is het gat kleiner.
Plus dat het toch een operatie is met de nodige ongemakken. Goed schoonhouden ook al vindt ze dat niet leuk, dat moet zeker.
We waren vandaag eens bij de dierenarts om te vragen wat hij van dat rare oog vindt. Het is namelijk een heel vervelend diepliggend ding waar steedsvuil bij komt en dat dan weer gaat ontsteken. Ik moet het dan wel een paar keer per dag schoonmaken en dat vindt ze natuurlijk geen pretje.
Een oog weghalen waar velen dan zo makkelijk over praten blijkt toch heel belastend voor een hond te zijn, ze ziet er namelijk ook nog wel licht en donker mee.
Hij stelde voor het oog dicht te maken tot net na de wimper, ze kan er dan nog wel door 'kijken' maar het wordt niet zo snel vies en ik kan het ook nog gewoon schoonhouden en met dat ik dit type begin ik toch weer te twijfelen want het gat waar licht door komt wordt toch kleiner en het zal toch vuil blijven worden, ik weet het nog niet.... ik weet het echt nog niet.
De afspraak voor dinsdag staat, maar ik twijfel nu ineens heel erg, omdat ik haar rustig naar buiten zie kijken en een voorbijgaande auto achterop zie kijken. Ik heb er niet aan gedacht maar meestal vraag ik dan wat zou jij doen...
We waren sinds lang weer eens op het strand vandaag. Het was er best druk eigenlijk, tenminste het eerste stuk, als je dan iets verder loopt is het een stuk rustiger. Er lag veel wier.
Een 'bijen of wespenwier'...
Een 'hond met bal in zijn bek wier'...
En Didi vond het leuk, al moest ik haar wel even aansporen om een beetje gek te doen.
Ik had de auto op de Brouwersdam gezet, maar we moesten toch even door de tunneltjes naar het Koepeltje, ze wist het nog precies. Even zwemmen daar net als vroeger...
Op de terugweg een lekker softijsje en op Brouw harinkjes gehaald, ze waren heerlijk!
Tijdens het honduitlaten kom je hier het halve dorp tegen en af en toe maak je eens een praatje, loopt samen een stukje op, of zwaait alleen maar vanuit de verte, dat ligt er ook een beetje aan hoe goed de honden het samen kunnen vinden.
De eerste waarmee ik hier een rondje Korte weg deed loopt allang geen rondje Korte weg meer gewoon omdat zijn hond daar geen zin meer in heeft en die van mij nu ook even niet. De honden mogen elkaar graag dus we maakten even een praatje vanmorgen, nu ja het was meer nieuwschierigheid van mij... hij heeft namelijk sinds kort een behoorlijk luxe auto, dat je denkt 'hoe komt het'.
Het kwam er op neer dat hij een beetje gek werd achter zijn pc en nu een nieuwe uitdaging heeft als 'handelsreiziger' zei hij. Ik vond dat wel zo apart, want wie is er nu tegenwoordig nog handelsreiziger, dan ben je toch op zijn minst commis-voyageur of zo.
Graag luxe en goedkoop (electrisch) autorijden en leuk werk hebben gaat blijkbaar goed samen.
Waarom vertel ik dit nu allemaal eigenlijk, want dit is zeker geen roddelkrant, maar deze man doet iets wat hij blijkbaar goed kan, vriendelijk, makkelijke prater en hij ziet wel hoe lang het duurt, lukt het niet dan levert hij de auto gewoon weer in en gaat weer tanken met zijn ouwe op zoek naar iets nieuws.
Dat zouden meer mensen moeten doen, gewoon aan de gang gaan zonder moeilijke toestanden! Er is geen betere therapie dan gewoon aan het werk te gaan. Regelmaat. Opstaan. Op pad!
Doe datgene wat je kunt en wacht niet op wonderen die toch nooit gebeuren.
Het gonst door het dorp, iedereen vraagt het, je bent zowat de laatste... zei hij.
De foto's zijn van gisteren natuurlijk, ik kreeg ze toegestuurd door Freek.
Gisteren hadden Janny en ik het er nog over, zij droomt vaak en duidelijk en weet ze dan ook nog wel na te vertellen. Mijn zus is een moordlustig type.
Ik droom niet zo heel vaak, maar 'toevallig' had ik hem afgelopen nacht weer, mijn om de paar maanden terugkerende angstdroom. Ik sta dan met een paar schoteltjes in mijn handen voor een gesloten deur. Ik weet dat er achter die deur iets engs is, iets waarvoor ik bang ben maar ik moèt er door. Uiteindelijk doe ik de deur open en gooi al gillend als een gek met mijn schoteltjes naar dat 'engs' waarvan ik nog steeds niet weet wat het is. Gillen lukt eerst niet, tot het eindelijk wel lukt en Joop ook wakker is.
En dat is het dan. Geen lang verhaal, alleen een deur, een paar schoteltjes en een hoop angst.
Eén dezer dagen wordt Freek tachtig en dat vierden we vandaag alvast een beetje samen. We wandelden en kletsten wat bij want het was alweer een tijdje geleden dat we elkaar zagen. Joop was naar Nepal en zij naar Kroatie, ja mijn familie reist wat af hoor.
En vanavond waren we in Zierikzee, daar waar Freek zijn jeugd doorbracht en een inmiddels onherkenbaar geworden geeelte van Zierikzee. Janny voor het straatje waar ze bijna gingen wonen geloof ik.
Zijn ouderlijk huis aan de Julianastraat, waar ik ooit tussen de middag mijn boterhammen op at en Janny bij haar tweede bezoek in de witlofpit viel. Zo gaat dat, je ziet iets en dan komen de herinneringen, daar gaat ook de film over.
We aten heerlijk bij 'de Kaoie', Freek was de BOB en bracht ons ook weer netjes thuis, luxe!
Wij namen zodoende koffie met wat lekkers erin en hij een sorbet die ook erg lekker smaakte, maar toch niet kon tippen aan de sorbets van Frans Hogerheijde.
Het was alweer erg gezellig, die houden we erin Freek volgend jaar weer!
Wij zullen in elk geval geen koude voeten hebben komende winter, Heleen is alweer klaar met haar breiwerk. Mocht je nu ook graag van zulke sloffen hebben dan breit ze ze graag voor je, wel even de wol aanleveren.
Vanmiddag ontdekte ik toen ik over Zeelanderij liep een wilde orchidee, ik dacht een nieuwtje voor ze te hebben maar ze wisten het al. Natuurlijk zijn ze er superblij mee, net als ik met mijn eerste. Er zijn er al veel hier, ook bij het haventje van Borrendamme.
Maandag gehouden vandaag, lekker het huis aan de kant gedaan, stof en haar verzameld en een klein rondje want best warm, ook al stond er lekker windje.
