Dan ben je een weekje niet in de buurt en dan ondergaan de paarden aan de dijk ineens een metamorfose....
Gelukkig wist ik dat het ging gebeuren, dus ik ging eens even kijken hoe stil het er nu zou zijn en toen zag ik dit...
Wat moet je anders met zo'n stuk dijk als de paarden er niet meer zijn.
Pittig dagje weer vandaag, maar ik kon tenminste gaan en staan waar ik wilde. Eerst maar alle spullen uit de auto gehaald. Al het losse spul zovvel mogelijk op zijn plek, alles uitgepakt, mijn spijkertjes in de kamer weer aangekleed met al het museumglas. Ik had er 13, 2 verkocht, 1 gebroken, dus nog precies 10 over.
Daarna de resterende lijsten leeggemaakt, de tekeningen weer in de hoezen op de stapels, de lege lijsten naar boven, pffff. Wassen, ophangen, opvouwen tussendoor.
Kijk dit was toch ook wel één van de leukste dingen van een week Kunstschouw, de herkenning soms, of dat nu van mij of van de ander kwam, zo bijzonder. Ook deze weer, haar ken ik niet, maar wel haar zus en zij herkende mijn naam, Ria van Joop noemde hun moeder mij altijd ....
Er was vandaag zelfs een lurker (zo noemde zij zichzelf). We moesten elkaar kennen want we hingen kruk in dezelfde periode in het clubhuis van de watersportvereniging en zij keek af en toe weleens op mijn blog, zei ze. Ik herkende haar niet, maar dat maakt niet uit. Mochten nu ineens meer lurkers de behoefte krijgen zich te melden is dat prima, fijn zelfs.
Verder kregen mijn potloden het even zwaar te verduren toen mijn buurman bezoek kreeg van zijn kleinkinderen en werd dag acht ook nog even lekker gevuld.
Het was weer een lange dag, maar eindelijk werd het bijna vijf uur en begonnen we maar alvast met inpakken, niet zo intensief als het ophangen, maar na zo'n week een vermoeiende klus, gelukkig was Joop er ook, hij kan dan wel niet veel maar wel de kleine dingen in de auto brengen.
Bedantkt iedereen, alle bekenden en onbekenden de naar mijn tekeningen kwamen kijken, alle lovende woorden, het was heerlijk en o zo leuk. Ik heb genoten, maar ik ben nu ook o zo blij dat het voorbij is en ik morgenochtend misschien wel weer 'gewoon' een rondje kan gaan doen.
Dag acht bleef leeg, dus ook maar geen foto, het was saai, stil en warm, de zaal was koel, een verademing voor degnenen die wel kwamen. Morgen de laatste dag en om vijf uur gelijk alles inpakken en wegwezen, ik kijk er naar uit, het heeft lang genoeg geduurd. Met over het algemeen gemiddeld 200 bezoekers per dag (vandaag misschien 60 dat haalt het gemiddelde wel naar beneden) toch een goed gemiddelde.
Met de twee verkopen ben ik wel uit de kosten ( we moeten wel 10% afstaan aan het hotel) en hou dan ook nog wel een extraatje over voor een paar nieuwe lijsten. Het was heel leuk voor een keer, staat leuk op mijn cv zou mijn buurman zeggen, maar een tweede Kunstschouw komt er voor mij niet meer. Ik ga me wel aanmelden bij de Westvoorne kunstwerkroute voor volgend jaar, dat is maar drie dagen.
Marco en ik hebben lol gehad, de andere twee dames deden meer hun eigen ding. Met sommige mensen heb je gewoon geen klik en dat was hier duidelijk wederzijds het geval, het zal wel aan mij hebben gelegen, 'iemand moet toch de schuld hebben' is bij ons een gevleugelde uitspraak ... we verdroegen elkaar en daar bleef het bij.
Ze waren al twee keer langs geweest, ook met vrienden en vanmorgen vroeg waren ze er alweer, maar nu om te kopen. Het was dus beslist geen impuls aankoop en we waren allebei blij. Zulke leuke mensen..
Ik vergat een foto te maken van hun bij de tekeningen, zij deden dat wel van mij, maar ik deed het toen ze het paket op kwamen halen. Ze verhuizen naar Papendrecht.
Ik had het dus plotseling druk, want ze wilden twee witte passe partouts en er was er één met zwart ingelijst, dat werd wisselen, want ik had geen losse bij de hand dus ook een andere uitpakken en daar weer wat nieuws in en de lege plekken opvullen...
Weer heerlijk gefietst vanmorgen en in de ruimte waar we zitten was het heerlijk koel, niets geen last van de warmte, maar de dagen zijn erg lang ook al is er veel aanloop. Er zit iemand te tellen, maar van vandaag weet ik het nog niet, maar ik denk toch zo'n 250 man.
Toen weer naar huis gefietst, wind tegen net gegeten, wasje gedraaid en op gehangen, nu weer dit wat ik natuurlijk toch niet kan laten. Ik ben versleten. Morgen met de auto, nog een extra tekening meenemen.
Nog twee dagen.
"Aaah!! Je binttut wè!" Verwondering bij het binnenkomen, want wie verwacht er nu zoiets van mij, het is vast een andere Ria van Felius. Zo leuk weer! Twee stuks vanmorgen, Carla en Jolanda met man, apart van elkaar, vol bewondering en een praatje hoe het gaat.
Een Belgisch stel en zij maakte een kleurige regel en ook alweer onder de indruk van alles. 'Staat u hier ook om te verkopen', vroeg ze. 'Het zou leuk zijn natuurlijk, maar de gesprekjes en het ontmoeten van de mensen is ook de moeite waard", zei ik. Leuk lief stel.
Zoveel verschillende persoonlijkheden die voorbij komen en wat ze aan hebben en hoe ze doen en hoe wij daar weer met z'n vieren op reageren, ik zei het al eerder, het lijkt wel toneel. (en misschien is het dat ook wel)
M'n scharrel van honderd jaar geleden kwam ook even kijken, ik dacht die komt natuurlijk iets van mij kopen, maar helaas, tegenvaller! '
Daarna nog een halve Zonnemairder, hij kende mijn naam maar wist niet waarvan, dus ik dacht misschien van Beleef Zonnemaire, want daar kwamen er ook nog een paar van langs, die ik natuurlijk ook niet herkende.
Vergankelijk Zonnemaire kende ik wel nauurlijk want dat heb ik ook en hij was de schrijver daarvan, dus dat werd een Zonnemaire praatje en hij komt zeker binnenkort eens meewandelen op zaterdagmorgen! Ook al leuk!
Op naar vrijdag dag 7.
Beginnen met lekker fietsen.
Vanmorgen reed ik verkeerd.... nee niet verkeerd, maar anders dan ik van plan was...
Behoorlijk druk vandaag! En het blijft heel leuk, maar wel een hele lange vermoeiende dag het is lekker om dan even te fietsen, ook al ben je moe, ik knap er van op!
Nog geen tekening verkocht, wel weer veel kaarten en heel veel bewondering, een mens zou er verlegen van worden.
De mevrouw met de aangekleedde bordjes, kopjes en schoteltjes doet het beter, niemand de deur uit zonder een bord of kopje, anders krijgen ze slaag. Deze meneer kon niet kiezen.
Vandaag ook weer veel bekenden, van Zonnemaire, de wandelclub, familie, Numansdorpers die dachten dat ik mijn zus was 
Oja en ik kreeg ook een uitnodiging voor de Kunstwerkroute van Westvoorne voor 2026. Daar ga ik eens een jaartje over nadenken.
Het was weer leuk, maar wel iets rustiger vandaag.
Veel bekenden vandaag. Vanmorgen vroeg als eerste Peter uit Scharendijke, die ik in de veertig jaar dat we daar woonden misschien twee keer tegen ben gekomen, ik moest eerst goed kijken. Ver weg aan het werk keek hij op mijn blog om te zien wat voor weer het was in Scharendijke en las dan tegelijkertijd misschien wat ik aan het doen was.
Daarna nog een achternichtje met haar schoonzzus, ook al leuk! En verder was het weer een komen en gaan van mensen, veel praatjes die soms helemaal niets met de tekeningen te maken hadden. Er wordt weinig verkocht, de complimenten zijn groot, vooral de gang wordt zeer bewonderd.
Ik fietste, maar het was een zware dag, ik was weer erg vroeg wakker fietste heel op mijn gemak, ook terug, makkelijk eten uit de oven, en lekker even in mijn tuintje gescharreld, daar bekomt een mens van.
Op de terugweg waren ze de dijk aan het hooien, een flinke wegversperring.
Vanmiddag nam de bewolking wat toe, we hebben een fijne lokatie hoorde ik van bezoekers, het is lekker koel binnen, lekker ruim ook. Mensen die met hun spullen in de zon staan komt vaak de kunst niet ten goede, zeiden ze, dat is ook wel zo natuurlijk.
Op naar morgen, dag vijf, op de helft.
het zijn telefoonfoto's geen zin mijn fototoestel op te zoeken in de fietstas
Vanmorgen ging ik met de auto omdat ik spullen mee moest nemen voor de gevallen tekening die nog heel was en Paul kwam me gelukkig weer even helpen. Zelf had hij nog goede draadjes en haakjes die pasten, dus de klus was snel geklaard, superfijn.
Verder blijft het een hele belevenis! Het is geweldig leuk, maar ik doe het nooit meer. Ten eerste kan ik het niet alleen allemaal en een hele dag in die donkere zaal is niet fijn. Ik zit veel op mijn stoel en er komen heus veel mensen, alleen rond de middag is het wat stiller, maar na de middag krijg ik buikpijn en dat heeft niets met mijn operatie te maken, maar de buikpijn die ik altijd heb als er ongewone dingen zijn. Als ik een nachtje weg moet bv., of een feestje waar ik me best druk om maak vooraf en dat dan best wel meevalt als het eenmaal zover is, maar de buikpijn is er dan al wel. Ik kan daar niets aan doen.
Dus ik heb besloten ook morgenochtend maar weer gewoon op de fiets te gaan, het is er prachtig weer voor en ik heb de broodnodige beweging, ook al ben ik aan het eind van de dag best moe en met de wetenschap dat als ik thuiskom eerst nog weer de nodige dingen gedaan moeten worden en dan is het fijner als je een uur eerder thuis bent, maar dat is dan maar even zo.
Weer een paar oude (dames) klasgenoten vandaag, echt zo leuk, we stonden te praten, ik dacht ik ken die mensen, maar mijn naam staat op de tekeningen, dus dan zouden ze het toch oook zien, maar daar hadden ze niet op gelet en zoiets verwacht je ook niet van mij natuurlijk
Ik zag het het eerst, wist het bijna zeker en vroeg het ze, jaaa en toen was de herkenning er zeker. Geweldig! En dan gaat het ineens niet meer over de tekeningen, maar over levens en daarin gebeurt er nogal wat.
Een Anja van de wandelclub met een vriendin waren er en Marian , ook een oude klasgenoot waar ik een tijdje geleden op bezoek was
Ik had vandaag ook de goede kleurpotloden meegenomen, dat werkt beter, zo kunnen ze het zelf eens proberen. Dat gebeurt nog weinig maar wel voorzichtig en het is ook handig als kladblok, want wat is een kleurpotlood in het Duits? En dan vraag ik het eens aan de zaal en blei is blijkbaar lood, zo leer je nog eens wat.
Zo was er ook een meneer aan wie ik vroeg wat hij er zoal in zag toen hij mijn tekening stond te bestuderen, 'NIETS' was zijn bondige antwoord, nou dan heeft u weinig fantasie was mijn antwoord en daar was hij het mee eens. We praatten eens wat verder en daar kwam het hij was FAN van LOTTE. Hij kocht alles van Lotte en had zelfs een speldje van haar op zijn jasje zag ik plots.
Dat was leuk, alweer een bijzonder praatje.
Een paar uur later kwam er een stel die de naam van Lotte op mijn 'kladblok' zagen en vroegen "waar kent u haar van?", dus ik vertelde over de meneer van een paar uur daarvoor en dan blijkt Lotte hun overbuurvrouw te zijn.
Sorry dat mijn blogs wat langer zijn en voor jullie misschien best saai, maar ik wil het wel allemaal onthouden en als ik dat niet dezelfde avond doe dan ben ik het kwijt en om te onthouden daar zijn blogs nu eenmaal voor
Ik denk nu zelfs dat ik morgen meer dingen moet noteren want ik vergeet vast iets.
Update:
Ik Google net eens op Hans de Wit van mijn papier, geen idee van wie ik het kreeg, al zijn tekeningen zijn van tevoren doordacht, het tegenovergestelde van die van mij en best somber, vind ik.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 33-40 van 8178 |
Volgende Pagina »
