Joop heeft alle vakantiefoto's weer netjes af laten drukken, ze liggen klaar om ingeplakt te worden in weer een nieuw album, het Poon Hill album. De reis die hij eigenlijk ooit als eerste wilde maken. Het is zeker niet zijn laatste maar zo zwaar als deze zullen ze nooit meer zijn.
Zo heb je nog eens wat om in terug te bladeren, wat hij ook regelmatig doet.
Zoek de verschillen.
Na een paar uurtjes heen en weer lopen
een heerlijk dennen-snippers-naalden laagje, wat zeker nu, na een middagje regen, heerlijk ruikt!
Vanmiddag gezellige visite. Jammer van de regen, maar we deden toch nog een klein rondje rond het dorp, want de blikken van Didi spraken boekdelen.
Eerst maar de tuin in voor het verzamelen van wat blad. Erg opschieten doet dat niet want achter je rug valt er alweer een nieuwe lading naar beneden, maar als het goed is ligt er nu toch beduidend minder dan vanmorgen.
Er zijn niet veel paddenstoelen dit jaar. Zo hier en daar een bosje, maar misschien komt het nog. Er zijn er eigenlijk het hele jaar door wel.
Vanmiddag een kort rondje en daarna even naar de kapper. Kijk ook eens in haar gallery.
Verder niets. Breiwerk ligt er ook nog net zo.
Het is mooi overal, zeker met het windstille weer.
Er wordt net een kar met houtsnippers bezorgd, leuk klusje voor morgen.
Dennesnippers, die ruiken lekker!
Vanmiddag ging ik eerst een paar minuutjes met de bus mee en stapte bij 'de Schelphoek' uit.
Soms heeft een mens net even wat anders nodig om de gedachten te verzetten en in de lucht zat het hem niet vandaag, die was grijs.
Het was laag water en ik vroeg me af wat de lange donkere rechte strepen in de verte waren, dus liep ik er naar toe.
Klappers. Wat een verrassing. Ik had ze nog nooit zo recht gezien, maar dat ligt vast weer aan mij.
Er zat blijkbaar ook volop levendigs in, weer eens iets anders dan muizen in de berm.
De waterkant blijft prachtig.
Hoopjes in alle soorten en maten.
Dus ik kwam met lekker veel foto's thuis, waar ik toen ook weer een tijdje zoet mee was.
'Honden aan de lijn' stond er, dat deed ik braaf want ik was benieuwd wat ze gemaakt hadden aan de andere kant van de dijk, maar daar mocht Didi niet komen. Er was een nieuwe picknickplek met een uitkijkpost.
Zodoende gingen we weer aan de andere kant van de dijk verder, op weg naar huis.
UPDATE:
De rechte stroken klappers zijn een proef tegen de zandhonger, zo kreeg ik een reactie, ze proberen zo de zandplaten in ere te houden.
Het ligt dus toch niet aan mij, ja wel een beetje natuurlijk omdat ik niet goed opgelet heb.
Stil en grijs en ook een beetje kort omdat we pas laat wakker werden.
Gelukkig stond er niemand op ons te wachten.
Ik winkelde wat thuis en bestelde een paar dingen.
En daarna een rondje door de polder, nu weer zonder Joop want er was voetbal.
Toen wij een tijdje geleden in Limburg waren kreeg ik van Kees een stekje mee met twee knoppen. Eentje viel er na een tijdje af, maar de grootste hield het vol. Het heeft even geduurd, maar nu hij eenmaal binnen staat gaat hij prachtig open.
En zo werd mijn probleem met het appje dat ik niet kon sluiten ook weer opgelost.
Het was heerlijk om te wandelen.
Wandelen voor het goede doel gaat wel als er maar niets gebeurt, want als je even wilt bellen gaat dat niet zonder de boel af te breken en daarna weer opnieuw te starten en dat gaat meestal niet midden in de polder, zonder wifi.
Ik was mijn fototoestel vergeten, dat overkomt me eigenlijk nooit, maar ik belde toch Joop even of hij het wilde brengen, je weet maar nooit wat je tegenkomt natuurlijk.
Niets vandaag. Dat kan gebeuren maar dat weet je ook niet van tevoren, geen enkele foto gemaakt in de grijze polder. Dus eind van de middag na een uurtje in de tuin nog vlug een paar besjes geschoten.
Die zien er tenminste best vrolijk uit.
Verder is ons otootje ook weer goedkeurd, twee nieuwe bandjes, een kogellager en wat euro's armer en we kunnen weer een jaar door.
Nu toch eens kijken of ik mijn breiwerk weer op kan pakken, dat ligt nu ook alweer een paar weken onaangeroerd op tafel, enkel de mouwen nog, zo gepiept zou je denken op naalden 8. Wie weet komend weekend.
Soms is het maar beter ze niet te laten zien
en er zeker niet over te schrijven
maar ik heb ze wel hoor
ik zit er vol mee
al lijkt dat misschien niet zo
