Zon! Hij scheen al vroeg en Joop ging op stap, dus ik deed de radio eens aan en fladderde door het huis met sponzen, doekjes, stofzuiger, dweilding.... heerlijk!
Ondertussen stonden de luikjes open en stookte ik heerlijke Nepalese wierookstokjes
Daarna nam ik de bus naar Zierikzee, stapte uit op het station en begon aan de terugreis.
Niet over de dijk dit keer, maar ik kruiste hem wel op weg naar de Donkereweg.
Zo wandelde ik richting Brouwershaven waar ik een harinkje kocht en vis voor morgen.
Mijn vest is inmiddels ook klaar, heerlijk warm, het is eigenlijk meer een jasje, maar ik ben er blij mee.
Even geen breiwerk.
Gisteravond was ik even bij mijn schoonzus. Ik ging naar huis, zei dat ik mijn weblog nog moest 'doen' en vroeg wat ik er eens op zou zetten.. 'ons liedje' zei ze. Vandaar!
We moesten vanmorgen alweer in het ziekenhuis zijn, Joop bij de trombosedienst en ik voor nacontrole van de tandjes. En een bende dat het is in dat ziekenhuis, er wordt al volop gesloopt vanwege de ingrijpende verbouwing.
De tandarts gaat morgen verhuizen, dus daar hoef ik niet meer te zijn. Ik moet nog wel een keer terug naar de maker, want er is nog iets niet goed. Ik leg het maar niet uit, maar het komt goed zegt de tandarts.
De tocht in Nepal op grote hoogte was duidelijk weer van invloed op Joop zijn INR waarde die bij terugkomst veel te hoog was. Die is nu weer goed. Zo... en nu voorlopig geen ziekenhuis meer aan de binnenkant graag.
De herfst kleurt het hele landschap prachtig, erg mooi om doorheen te rijden ook al scheen er vandaag geen zon. We waren weer lekker op tijd thuis, dus vanmiddag nog een fijne wandeling.
De hortensia op de Didi foto die ik een jaar of vier geleden kreeg heeft daarna nooit meer gebloeid, maar dit jaar weet hij niet van ophouden, hij begint nu weer gewoon opnieuw. Net als sommige rozen ook niet van ophouden weten, dat vind ik er wel erg leuk aan. Of ze hebben prachtige oranje rozenbottels. Ik vond nooit zoveel aan rozen, maar begin ze toch steeds leuker te vinden, op de stekels na dan...
Ze hebben de koekjes laten vallen bij de PLUS, allemaal stuk, dat is lastig, want wat is dan één koekje, je pakt er dan zomaar per ongeluk twee, of misschien wel drie, ongewild.
Volop herfst ook hier natuurlijk en omdat het zo lekker was ging ik vanmorgen maar vroeg op stap want gisteren was het er niet van gekomen.
Een heel veld bijenbloemen in de polder, dat ziet er toch wel heel leuk uit, het is een mooie groenbemester
Vanmiddag even naar Zierikzee voor een nieuw batterijtje voor mijn horloge en nog wat andere boodschappen.
En wie zit daar op zijn knietjes lekker in de zon te voegen....
Gezellig ook natuurlijk zo midden in Zierikzee, aanspraak genoeg en zeg nou zelf die ouwerwetse snijvoegen van Wim zien er toch veel mooier uit dan dat grijze voegsel van de buren.
Het is al een heel oud mutsje, niet de eerste en niet de laatste maar op de een of andere manier wil het niet meer lukken. Het is net als met truien, schoenen en liefdes, ouwe zitten gewoon het lekkerst.
Lopen gaat al goed, fluiten ook, maar praten is nog even wennen, pianospelen ga ik ook nog eens proberen misschien gaat dat er ook mee.
Natuurlijk voelt het allemaal vreemd, ondertanden staan iets meer naar voren en het zal ook nog wel pijn gaan doen zo hier en daar. Woensdag even terug voor controle.
Joop ging mee voor de gezelligheid en opdat ik op de terugweg gewoon steeds in het spiegeltje kon kijken zonder het verkeer in gevaar te brengen.
'Probeer maar eens' zei de tandarts, 'goed drukken en een beetje zoeken...' nou ik drukte me suf maar kreeg het er niet in hoor. Tot we tot de ontdekking kwamen dat de nieuwe knopjes er nog op moesten, zo zou het natuurlijk nooit lukken. Die knopjes waren nergens te vinden, die lagen nog op het lab, dus die kwamen ze even brengen. Het was degene die het gebit gemaakt had, hij bleef er verder gezellig bij zodat hij kon zien hoe het stond. Hij was trots op het resultaat. Dat is fijn, want ik ben het ook best.
Eenmaal thuis kwam Miriam even langs en ik stapte lachend naar buiten.
"Heb je een nieuwe broek?" vroeg ze.....
Wat een feestje! Zulk weer als de klok teruggaat maakt het toch een stuk aangenamer, een extra lange zonnige zondag.
Een beetje in de tuin scharrelen, koffie drinken in de heerlijk geurende dennenhoek en een flinke wandeling, wat wil een mens nog meer. Joop verzorgde uitgebreid de duiven.
Als de temperatuur zo blijft gaan alle knoppen nog wel open, voorlopig heb ik in elk geval nog een mooie bloeier te staan.
Veel lieveheersbeestjes bij de blokhut, die genoten ook van het zonnetje.
En morgen is het dan eindelijk zo ver... ik heb er de kriebels van.
We deden lekker op het gemakje vanmorgen. Ik at van de heerlijke zelfgemaakte vijgenjam van Marlies en Marlies van de Zeeuwse leverworst van de PLUS. Echt een aanrader, ik heb hem zelf ook pas ontdekt.
Daarna liepen we een rondje voor het goede doel, waarvan onze opbrengst jammer genoeg verloren ging.
We moesten een beetje aanpoten want Marlies had een afspraak bij de kapper en omdat mijn horloge zich al aan het aanpassen was aan de nieuwe tijd, kon ik daar niets van op aan. Je merkt dan pas hoe vaak je er eigenlijk op kijkt, terwijl ik het niet eens had omgedaan. Eerst maar een nieuw batterijtje...
Daarna maakten we samen een grote pan pompoensoep, waarin een pompoen.... een knolselderij, een zoete aardappel, een ui, twee winterpenen, 4 bouillonblokjes, wat groen van de knolselderij en twee liter water ging, dit voor mezelf om te onthouden, want hij was erg lekker. Nu nog eens een keer een pureerding kopen, of een goede stamper. Ik heb wel een stamper maar daar zit geen handvat aan, daar gebruik ik altijd de pannenlap voor, dat gaat ook hoor maar handig is anders natuurlijk.
Inmiddels was Dirk gearriveerd die zijn vriendinnetje op kwam halen.
We aten van de soep en daarna vertrokken ze weer. Dag dag, tot de volgende keer!
Het is een hele wereldreis om van Purmerend in Scharendijke te komen, maar om een uur of half drie was ze er dan toch eindelijk.
We gingen nog fijn even naar het strand met de hondjes die het inmiddels ook best kunnen vinden, zolang we maar niet teveel op een kluitje zitten, want dan moet er wel duidelijk gemaakt worden wie er nu eigenlijk bij wie hoort.
Vanavond aten we gezellig samen mossels want Joop had een etentje bij de duivenclub, kwam dat even goed uit!
Het was weer lekker even bijpraten na een jaar.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3361-3368 van 7989 |
Volgende Pagina »
