In de tuin begint nu alles ook te verkleuren, nog even en de wingerd is weer bloedrood, jammer dat het zo kort duurt, maar een foto volgt zeker. Nu zijn het nog maar enkele takjes.
Het is nog niet eens een jaar geleden, maar over een paar nachtjes is het alweer zover. Dit keer gaan ze met z'n drieën en wordt het meer een familiereisje, het zal voor Joop heel anders zijn, maar ook weleens leuk misschien.
Zwager Martin en dochter Silvia vergezellen hem deze reis. Geen tentjes maar hutten, wel dragers en een gids. Dit is de route.
Storm komt gezellig bij mij logeren. Ik keek nog eens even bij vorig jaar en nu ik er zo bij nadenk is dat ook de laatste keer geweest dat ik Levi heb gezien, voor Joop nog langer geleden dus, want die was toen niet thuis.
Yara is dit jaar nog wel een paar keer geweest. Met de strao en in de grote vakantie.
Het is niet anders. Ik vind het weleens jammer, had graag een meer betrokken oma geweest, daar is het nu niet van gekomen, daarvoor zie ik ze gewoon te weinig. Nu ik wel mobiel bereikbaar ben komt het er ook niet van. Ik krijg wel antwoord als ik eens iets vraag of stuur, maar als ik niets doe gebeurt er verder ook niets. Er wodt niet spontaan geroepen "oma, wat ik nu beleefd heb!!!" zulke dingen.
Ik was mijn tijd te ver vooruit, want ik heb het wel geprobeerd hoor toen ze nog in de luiers liepen. Ik was denk ik (bijna) de eerste oma die contact via de webcam zocht, maar dat was te lastig, dan werkte hij weer niet, of er was geen tijd...
Vandaag heerlijk gewandeld en ook nog wat in de tuin gescharreld.
De bloemen raken een beetje op, al bloeit er zo hier en daar nog wel wat natuurlijk.
De vrolijke noten van deze dag, want het was best somber.
Ik kocht ook mijn eerste bolchrysant, dat kan nu weer, die horen bij herfstig weer, eerder komen ze er bij mij niet in.
Lekker gewandeld vanmiddag. Ik heb gemerkt dat wanneer je wat later in de middag gaat de meeste fietsers al voorbij zijn, best prettig. Of er moeten al minder fietsers zijn dat kan ook natuurlijk.
Deze kwam onderweg met een duikvlucht ineens op me afvliegen, best eng, jammer dat ik niet filmde.
Vanmorgen eerst de ramen rondom gezeemd, van binnen en van buiten want mijn zwager zou komen en die kijkt altijd of mijn ramen wel schoon zijn natuurlijk.
Toen Janny mijn breiwerkje zag werd ze toch wel jaloers en gaat ze het ook nog eens proberen. Ik heb ook jaren niet gebreid omdat ik dacht dat ik het niet meer kon vanwege mijn schouder en zij heeft hetzelfde met haar pols. Het kan best zijn dat ze daar nu geen last meer van heeft. Eerst zo'n trui als ik brei voor zichzelf en daarna eentje voor Freek, want die wil ook best een zelfgebreide trui...
Als ze daar nu nog maar tijd voor heeft, want ze heeft het al zo druk. Schilderen, bridgen, kleinkinderen, wandelen, zwemmen, de volgorde is misschien anders, maar ze is er wel druk mee!
We hebben lekker een stukje gewandeld, het was heerlijk weer!
Mijn schoenen zijn mee naar Numansdorp voor nieuwe rechte hakken, daar zit een goede schoenmaker.
Zoals ik al zei de aanhouder wint! De foto's komen weer netjes daar waar ze horen en nu weet ik het zeker.
Van mijn mond heb ik geen last meer gehad, vanmorgen voorzichtig even gekeken en het zag er al prima uit.
Ik heb de garagedeur geschilderd en nog een kozijn wat bijgewerkt en daarna de blikken goed dichtgeslagen. Volgend jaar ga ik er wat schilderwerk betreft weer tegenaan en als het mogelijk is lekker vroeg in het voorjaar beginnen, zodat ik het op mijn gemak kan doen.
Nou daar zaten we dan om kwart voor elf in de oude zeevaartschool in Vlissingen waar sinds kort Zeelandcare gevestigd is. Alles keurig netjes en nieuw.
Je hoopt natuurlijk dat het meevalt, maar dat doet het dan toch niet omdat er precies gebeurt waar je bang voor was. Eerst een foto en dan die ellendige spuiten, drie stuks, een prik of vijf misschien wel zes per spuit, ik was verdoofd tot en met mijn ogen. En dan daarna voel je niets meer natuurlijk, dat zou er nog bij moeten komen.
Alles was nieuw zelfs de assistentes en ze konden niets vinden, kwijt vanwege de verhuizing.
De ontstane ruimte vanwege het weggesneden vlees moest opgevuld worden, zodat het goed aangedrukt wordt, anders zit er zo weer nieuw wild vlees en is alles voor niets geweest, maar waarmee?
'Dat hebben we toch niet weggegooid', 'nee je moet die andere hebben het zit in een doosje' , 'ook niet te vinden..? nou dan die eerste maar, kijk even of het nog wel goed is', 'nu nog een klein schaaltje'', 'hebben we alleen die grote? nee die zijn veel te groot' 'ook niet? die mòeten er zijn hoor... nou dan maar een grote'
Ondertussen stikte ik zowat omdat ze op mijn toch al ontzettend dikke neus stond te leunen, 'oh sorry hoor mevrouw'
Rond een uur of drie kon ik weer fluiten, de stier kwam erop af. De pijn valt mee want ik ben vanmorgen al begonnen met een paar paracetamolletjes en dat hou ik gewoon maar even vol.
Het verliep niet allemaal even soepel met de lantaarn, maar hij brandt weer.
De kap kwam gisteren al, maar toen bleek dat er weer een andere lamp in moest. Die kwam vandaag, dus je zou denken zo gepiept, lampje erin en branden maar. Maar nee, Joop had gisteren het zekeringetje dat in de paal moet even op zijn gereedschapskist gelegd en vanmorgen had hij de kist opgepakt om even wat te doen, en hoppa, weg zekeringetje, want daar had hij even niet meer aan gedacht.
Toen hebben we ons een tijdje wezenloos gezocht, heel het gazon afgestruind, nergens meer te vinden. Het is nu wel opgelost, of tenminste niet, maar we hebben wel licht.
Ach ja, we waren weer een poosje zoet.
Mijn foto's waarvan ik dacht dat ze het deden, doen het nu weer niet. Ik word er een beetje moedeloos van, maar de aanhouder wint zullen we maar denken. Joop zoekt intussen mee, maar die ziet ook de oplossing niet. Wie het denkt te weten mag het zeggen hoor.
Negentien jaar geleden inmiddels, dat ik er aan begon met als eerste de onderkaak. Ik vertelde er al eens eerder over. Daarna volgde een jaar later de bovenkaak (zie foto), of misschien zelfs twee jaar later, dat weet ik echt niet meer. Het dossier is inmiddels kwijt in het ziekenhuis, dat vind ik toch wel raar. Alles was blijkbaar nog niet zo geautomatiseerd dat het bewaard bleef, of misschien ligt het nog wel ergens in een kast, maar ja ga daar maar eens naar zoeken.
De tandarts vroeg de laatste keer aan mij hoe lang het geleden was, ik weet dan wel dat ik er in 1996 mee begon, maar daarna ben ik de volgorde wel een beetje kwijt hoor, ik had toen ook nog geen weblog.
En nu staat er er weer een rits afspraken gepland, te beginnen a.s. woensdag. Ik krijg nieuwe gouden knopjes, die van mij zijn uit de tijd, want ook dat gaat snel. Ze zijn vrij groot, die ik nu krijg zijn kleiner en daarna nieuwe tandjes met weer een ingebouwd pantser, in deze zit alweer een scheur.
Om dat allemaal voor elkaar te krijgen moet als eerste mijn tandvlees weer 'bij'gesneden worden, zie bovenste foto, dat groeit nu over de implantaten heen, ze doen dat met een soort appelboortje....
Nieuwe tanden, passen, meten, happen, ik vind het prima, maar als ik ergens tegenop zie is het wel die eerste stap. Tranen met tuiten heb ik gehuild, nu dus zo'n achtien jaar geleden, toen de tandarts me vertelde dat er nog een tandvleescorrectie moest gebeuren en wel nu gelijk, ik was er nu toch.... verschrikkelijk, daar heb ik echt een trauma aan overgehouden.
Het was een ieniemienie druppeltje dat ik toen net niet meer kon hebben... met die achterlijke lange verdovingsspuiten in je verhemelte en onder je neus. Nog twee nachtjes en Joop gaat mee...
Weer een stel reigers dat klaargestoomd wordt om zelf in hun onderhoud te voorzien, of misschien is dat helemaal niet zo, maar ziet het er toevallig zo uit. Mijn fantasie slaat soms op hol.
Eindelijk heb ik het nu ook weer voor elkaar dat mijn foto's dagelijks zelf een nieuw mapje aanmaken, dat wilde na het installeren van Windows 10 niet meer lukken. Het was niet zo heel erg, ik deed het met de hand dat ging ook natuurlijk, maar ja je weet dat het anders kan. Het was een kwestie van een cdtje opnieuw installeren, de instellingen aanpassen, et voila!
Ja ik weet dat jullie dat allemaal gelijk zien en doen natuurlijk, maar bij dames op leeftijd is dat allemaal niet zo vanzelfsprekend, die hebben daar even tijd voor nodig.
Dit zijn mooie ronde eikels, ik dacht dat die veel langwerpiger waren met zo'n hoedje op, of zijn het misschien geen eikels? Het is een zaailing in de slootkant en vast weer iets heel bijzonders ;)
