Er heeft geloof ik nog nooit zoveel ongedierte in de pruimen gezeten als dit jaar, allemaal meeeters, vooral wespen.
en voor je het weet heb je er dan eentje beet zoals ik vanavond, ik geloof niet dat hij goed door kon prikken, maar hij prikte wel...
De taart is al op, het was maar een dunnetje, eens kijken wat ik er morgen mee kan doen, want het zijn er nu wel veel om op te eten, dan krijg ik zo'n pruimenbuik.
Dagen was ik het al van plan, maar als dat bakje pruimen eenmaal op het aanrecht staat, verdwijnen ze gewoon in de loop van de dag vanzelf. Nu had ik gisteren zowat niets geplukt en vandaag dus wat meer rijpe...
Eindelijk taart! Het is ook een lekker recept, met niet al teveel koek.
Bij het plukken had ik er een paar op de grond gegooid en zo te zien zijn de konijnen er ook dol op, ze kregen er zelfs ruzie om, "ga weg, het is mijn pruim!" en ze renden een rondje achter elkaar aan.
En eindelijk heb ik sinds gisteren ook weer een breiwerkje, heerlijk! De avonden worden langer, dus zeker bij minder weer vroeger binnen op de bank en dan lig ik al snel languit, me te vervelen. Daar heb ik nu een breinaald voor gestoken en dat helpt hoor.
Mijn tv staat ook weer eens aan en ik kijk naar Albert zonder bril, lang haar en een buikje, wat een ouwe man ineens!
Vanmorgen eerst mijn meegebrachte planten van gisteren geplant. Al met al toch nog een heel tijdje zoet geweest in de tuin.
Daarna even naar Zierikzee voor wat boodschappen en een stads wandelingetje voor de broodnodige variatie.
Wij hebben net een stapel pallets naar de milieustraat gebracht, maar van zoiets krijgt een mens toch weer inspiratie, wat leuk!
Daarna door naar de polder van Oosterland, ik dacht een onverwacht bezoekje te brengen , maar er was niemand thuis, jammer maar dat kan gebeuren als je zomaar op de bonnefooi gaat natuurlijk.
Toen heb ik op de terugweg maar een tussenstop in Ouwerkerk gemaakt. Ook gezellig!
'Een boom in de polder is als een baken op zee', riep ik ooit al eens en daar moet ik bij deze steeds aan denken.
Joop was hem een half uur eerder gepasseerd, ik zag hem steeds in de verte lopen vanmiddag, geen idee of hij ook ooit weleens naar die boom kijkt...
Hij zal misschien die boom wel zien, maar er verder niets bij denken, het is gewoon een boom.
Terwijl ik er misschien al honderd foto's van heb, met verschillende luchten erachter, van veraf en van dichtbij, de kruin en de stam, niet dat ik die boom nu zo mooi vindt, dat is hij helemaal niet, hij is ook best nog klein, maar het is de plek waar hij staat die hem bijzonder maakt.
Het bleef in elk geval droog tot we thuis waren en al snel daarna barstte de hemel weer open.
Daarna keek ik nog even bij het tuincentrum en bracht een paar restanten mee waarvan één Bergamotplant (de laatste). Prachtig rood en hij ruikt lekker! Verder nog een paar Sedum planten. Je ziet vaak die lichtere die nu beginnen te bloeien, dit is de 'purple' variant.
Sinds gisteren is mijn privé kunstcollectie uitgebreid met een echte Miriam Kristelijn. Het heeft even geduurd want afstand doen van eigen werk is zwaar, maar gisteren was het zover.
Het heet 'Felius' naar mij dus en het is een kronkel, of een krul, hoe je het noemen wilt, opgevuld met kleuren. Ik geloof dat ik ze dat vroeger liet doen, als ze niet wisten wat te tekenen, zoiets is het.
Erg fel van kleur, het was dus even prakiseren waar het moest hangen, maar de gang kan dat hebben, het staat zelfs erg leuk tussen de oude portetten van mijn grootouders. Opa en oma Prince hangen rechts boven een foto van Yara en achter het kastje hangen opa en oma van Felius. Links de geborduurde wijnkaart van Frankrijk. Ja het is een vrolijke boel bij ons in de gang, er staat nog net geen paard.
Vanmorgen gaf ik het huis eens een flinke beurt en ontkalkte voor het eerst het nieuwe koffiezetapparaat met speciaal daarvoor aangeschaft ontkalkingsmiddel en volgens de regels van het boekje, aan mij zal het nu niet meer liggen, alles volgens de regels.
Daarna begon het te hozen en moest ik wachten tot het eindelijk wat droger werd voor een rondje, het was toen al halfverwege de middag. Onderweg kwam ik het VW busje tegen met een ware tekst.
Ik noem ze altijd slootasters en toen ik googelde kwam ik tot de ontdekking dat ik blijkbaar de enige ben. Het zullen wel gewone asters zijn die in de sloot groeien.
Het was behoorlijk heet vandaag, maar gelukkig maakte de wind het draagzaam en wandelden we nog wat.
Inmiddels regent het alweer een tijdje, best verfrissend.
Mijn wandelschoenen zijn ook aan nieuwe hakken toe, na bijna een jaar zie ik net, valt eigenlijk best mee dus.
Eerst zouden we naar de laatste havendag gaan in Zierikzee, het is tenslotte het feest waaop we verkering kregen. Vroeger was het gewoon 1 dag mosselfeest, tegenwoordig zijn het drie Havendagen.
Maar het was warm en dan al die mensen die daar al drie dagen lopen te slenteren en te drinken, we hadden er eigenlijk niet zoveel zin in en besloten gewoon op het dorp een stuitje op het terras te gaan zitten, veel gezelliger.
En ik at mossels natuurlijk, ze waren goed! Joop nam iets anders, ook goed.
En daarna nam ik nog een chocoladetaartje... dat is lekker! Echt dat je zegt, daarvan neem ik er nog eentje, niet dat je dat dan doet natuurlijk, maar het zou kunnen...
En toen gingen we na een paar uurtjes weer naar huis, op de scooter en daarvan maakte ik een filmpje. Het is niet overal even scherp, want mijn toestel kon onze snelheid haast niet bijbenen, maar dat mag de pret niet drukken.
Kiek!
Mooi hè. Ik vind het altijd zulke knappe kunstwerkjes. Deze was wel van een heel klein vogeltje.
Dit is minder fraai.
Ik weet niet waar ze tegenwoordig die zolen mee plakken, maar bij mij zijn ze er in een mum van tijd af en nu is het houten gedeelte ook al bijna 'op'. Die ene hak houdt het nog al aardig vol.
Joop heeft er ook last van, die heeft er bijtijds schroeven in gedraaid.
Volgende week maar weer eens nieuwe halen, het is ook niet dat ze niets kosten...
