Een winderige vrijdag. Eerst even naar de kerk vanmorgen, er waren een paar plekken leeg door de verkoop van vorige week en die heb ik even opgevuld voor de Kerst, want dat staat toch leuker. Hopelijk wordt het een volle kerk. Ik ga er niet zitten morgen, de mensen hebben met deze dagen wel wat anders te doen en zo niet dan komen ze me maar even halen.
Daarna een rondje door de polder en verder gekleurd. Winter is wel te doen, maar als het de hele tijd regent en je bijna niet naar buiten kunt is het minder en nee dat maakt nog niet dat ik naar Spanje of wat voor ver oord dan ook zou willen, het is en blijft Zonnemaire in voor en tegenspoed.
Joop belde eens naar het Erasmus om te vragen hoe lang het ongeveer ging duren eer hij aan de beurt was, dat kon wel een maand of vier vijf duren was het antwoord, tenzij er spoed was daarvoor moest hij dan bij de neuroloog in Goes zijn.
Hij belde omdat hij deze week erg veel pijn heeft. De neurloog belde terug met het advies eerst een second opinium in Goes te doen bij een arts die meer ervaring heeft met dit soort gevallen en hij krijgt zwaardere medicijnen. Morgen bloedprikken en wachten op de afspraak. Naar Goes kan ik ook zelf rijden.
Pia was kort maar krachtig zo rond de middag op zijn hevigst, net toen ik even naar Zierikzee reed en rond een uur of drie zuchtte ze nog even na.
De Helleboris bloeit, vorig jaar gekocht en later in de bak gezet, maar er is er nog maar eentje die het goed doet, de ander bloeit wel, maar meer van armoe. Wel mooi hoor, ik kijk er elke ochtend met plezier naar, ik zie ze liever dan kerstballen.
Vandaag was de kortste dag en het maantje groeit alweer, het wordt weer lichter!
Wat een drama's op de weg vandaag, er kwamen wel een stuk of vijf ongelukken voorbij, alleen al in de buurt, met zelfs één dode. Het valt me toch op dat er de laatste tijd heel veel ongelukken gebeuren en er vaak auto's in de sloot terecht komen, maar ook andere rare ongelukken, in heel het land trouwens.
Die dode betrof trouwens een oudere man van 75, je zal het bericht maar weer thuiskrijgen... veel sterkte voor de betrokkenen, mocht iemand het lezen.
Vanmorgen spikkelde het al een beetje maar met mijn gele regenjas aan was een rondje goed te doen, gelukkig maar want de rest van de dag was één grote hoosbui.
De gemalen hadden al flink voorgepompt want er stond nog weinig water in de sloten. Ik weet totaal niet of dat zo is, maar het lijkt me logisch.
Verder veel zitten kleuren, het resultaat staat hier en hij hangt al, want ik vind hem zelf wel vrolijk, dat was dan ook het enige.
Vorige week zocht ik foto's voor iemand en kwam daarbij foto's van mijn vader tegen die ik eigenlijk vergeten was, ze zaten in het boek van mijn zus. Deze is nog van voor of net na de ramp op de Dreischor.
Hier met al drie strepen op Zonnemaire, nog steeds met fiets ik denk 1957 of zoiets
Wat was hij blij met zijn eerste brommer, een helm was nog niet nodig.
En dit lijkt toch een andere brommer? Ik weet het niet zeker.
Later gingen ze met een busje op dienst, dan kwamen ze af en toe koffie drinken.
Ik heb nogal eens aan moeten horen, je vader dit en je vader dat, vaak ging het dan om bekeuringen die ze gekregen hadden, onterecht natuurlijk, of kwajongens streken, maar hij deed gewoon zijn werk.
Het was een rotdag, koud, zuur, niks an, vandaar dat ik mijn vader er maar bij haal.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, dit is Sil met haar nieuwe vriend Jan Willem. Het is al een tijdje aan, dus het werd een keer tijd dat we eens kennis maakten. Gelijk al meeeten want ze wonen niet naast de deur, dat maakte het voor mij extra spannend natuurlijk. Ik koos voor draadjesvlees, met rode kool en appelmoes en ijs toe en Joop had op de valreep nog een appeltaart gebakken.
Mir kwam ook kennismaken, dus we hadden een soort van vervroegde Kerstmeeting, met eindelijk weer een man erbij, leuk voor Joop ook want er zijn veel raakvlakken. We hebben gezellig zitten kletsen, genoeg te vertellen natuurlijk, zo'n eerste keer. We wensen ze veel geluk samen.
Verder was het een prachtige dag! Heerlijk gewandeld en gewassen ook nog, want ze kwamen pas eind van de middag. Nu even bijkomen van de drukte.
Machiel en ik kennen elkaar van de 3FM chat waar we in die tijd, zo rond de eeuwwisseling regelmatig zaten (hij verbleef daar als Wezli en ik was Tulpje). Regelmatig betekende dus dagelijks van 's morgens tot 's avonds, alleen een chatbox zonder foto's of andere flauwekul. Een soort Facebook maar dan nog erger omdat het maar een klein clupje was wat daar dagelijks uithing. In 2002 hadden we ook al eens een meeting, daar was hij toen niet bij, maar in 2006 kwam hij een keer naar Scharendijke, want ik had een door hem gemaakt kruikje gewonnen. Hij maakt prachtige beelden, in die tijd begon hij nog maar net.
En vanmiddag dus naar Zonnemaire, heel gezellig en herkenbaar want niets veranderd natuurlijk, geen van beiden ... We gingen samen naar de kerk en bekeken de tekeningen nog eens uitgebreid, maar ik begrijp dat hij eigenlijk thuis de keus al gemaakt had...
Hij nam er twee mee naar Arnhem een mooi slot van mijn expositie.
Na de kerst haal ik de tekeningen weer terug naar huis, wie weet komt er binnenkort eens een andere plek waar ik ze mag hangen en in mei is er weer een Beleef Zonnemaire.
Zoals het er nu naar uit ziet wordt onze kerst een week vervroegd, heerlijk! Het kan maar achter de rug zijn. Dat hield wel in dat ik nog wat boodschappen moest doen en wat te eten verzinnen, want morgen is het ook weer kerk en dan komt er van bijkomende zaken niet zoveel, ook al is het maar twee uurtjes. Als je wat ouder wordt is één ding op een dag extra te doen genoeg, voor mij tenminste. Daar komt nog bij dat de dagen niets voorstellen.
De tekening is nu af, hij is wat zoet vind ik en ik ben nu ook wel klaar met het gefriemel, dat moet weer eens anders, al weet ik nog niet hoe. Bij mij werkt toch altijd het beste dat ik maar gewoon moet beginnen, wel met het idee van 'niet teveel gefriemel meer' in mijn achterhoofd.
En dit liedje zit nu al weken in heel mijn lijf, dat moet er maar eens uit:
