Omdat Joop best een lang stuk schreef over 1 van de zwaarste dagen uit zijn leven, laat ik het daar vandaag bij. Hij schreef het ook pas op de 25ste, want de 23ste kwam het er niet van.
Gisteren 23-10 was het festival van Depoëlie. Alle bezittingen worden in huis gehaald en aanbeden. Morgen is het festival Tihan. De broer krijgt brood, wijn, fruit, bloemen en een Tika van zijn zus. Zus krijgt geld, een omslagdoek een hesje en bloemen.
Dag 5 uit het dagboekje van Joop 23-10-2014
Wat kan een mens moe zijn. Dit was wel 1 van de zwaarste dagen van mijn leven. Vroeg op met de eerste schemering om 5.30u. 's Nachts om 12 uur was er iemand die dacht 'kom ik ga eens met de trommel langs bij iedereen', rondje dorp en omgeving en weer terug. Daarna nog een serenade in het dorp. Zal wel te maken hebben met het komende festival voor broer en zus, maar daar hoef ik toch niet aan mee te doen..
Eerste deel was afdaling naar de rivier, natuurlijk gevolgd door een flinke stijging naar een stuk landbouwgrond dat we al hadden zien liggen en waar tien jaar geleden wiet op werd verbouwd. Nu alleen maar mais. In het dorp zie je ook bijna geen wiet meer.
Landbouwstuk over gestoken naar de rivier die we moesten hebben om te volgen. En toen begon de ellende. Eerst een oude brug, dan over de rivier via een omgevallen boom, toen door de rivier over stenen die ze erin gooiden en zo nog een paar keer. Onderweg op dezelfde plaats lunch genoten als 10j geleden. En 10 uur was ook nog wel goed. Maar toen een heel stuk door de bedding over stenen, dat brak op en toen de klim naar de pas op 3500mtr. Dat bleef maar duren en ik kwam bijna niet meer vooruit. Zuurstof was minder en de conditie ook in vergelijking met 2004 toen het ook al de zwaarste beklimming was. Maar het is me wel gelukt op mijn 69ste!
Toch weer laat op de campplaats, dus nauwelijks de tijd om de zaak bij daglicht op te zoeken e.d. Morgen zou het een makkelijke dag moeten worden, maar dat dacht ik 10 jaar geleden ook.
Vroeg naar buiten vanmorgen, want de zon scheen alweer.
Vanmiddag samen een rondje Zierikzee voor wat boodschappen en op de terugweg wilde ik weleens even bij kwekerij Zuidbos kijken, ik was er met Marlies laatst ook al maar toen waren ze dicht.
En omdat ik inmiddels alweer een pompoen gekocht had nam ik ook weer een selderijknolletje mee en pastinaak, want ik had geen idee hoe dat smaakt en een selderijwortel...? Pastinaak is wel lekker, nog ouder dan de aardappel vertelde de mevrouw, die andere wortel vind ik niet veel aan, dan is een selderijknolletje lekkerder. Ik maakte er weer soep van, alleen maar groente en een paar groentebouillonblokjes, heerlijk! Joop kreeg een pizza.
Dag 4 uit het dagboekje van Joop:
Rustdag. Was ook hard nodig. Dag begon onbewolkt maar tegen de middag kwamen er toch alweer de eerste wolken. Het weer is nog steeds onstabiel. In het dorp de foto's afgegeven, 1 kind herkenden ze niet direct. Bij 1 vrouw was de foto van haar vader met z'n kleinkind.
Ik hoop dat het weer boven beter is dan vandaag, want vandaag zag het niet goed uit. In de loop van de dag mist en laaghangende bewolking. Ik dacht geen regen.. Er ligt boven wel sneeuw. Deepak moet mijn fleece en regenjas dragen zodat ik het bij de hand heb. Hoop dat ik het kan volbrengen (het moet er is geen alternatief). Tent opgeruimd incl zoveel mogelijk ingepakt. Zal morgen wel mijn thermo ondergoed aan moeten trekken vermoed ik.
De vogeltjes worden al sinds een paar weken flink verwend, Dat is natuurlijk nog lang niet nodig, ik deed het andere jaren ook nooit, maar als ik dan iets ophing als het echt koud werd, kwam er geen vogeltje meer op af.
Ik denk dus dat ze al een beetje gewend moeten zijn om ergens gevoerd te worden, want nu is het druk zat. Ze hebben al een pot pindakaas leeg en een vetblok op. Het is ook leuk om naar te kijken natuurlijk.
Dag 3 uit het dagboekje van Joop:
Vertrek 7.30. Boven op de pas 12.00u. Garja Geon 17.00u.
Weer begonnen met een flinke klim. Gelukkig ook een paar stukken Joop street* erin, maar toch ook behoorlijk zwaar, maar om 13.00u toch eindelijk boven, 1 uur later dan verwacht. Lunch en ook begon het te regenen. Toch doorgegaan, gelukkig want naar beneden is een heel slecht pad en nu 1 grote modderpoel, niet leuk om te doen en geen plat stuk (J.S*) er in lange afdaling, zere bovenbenen. Ik wist dat GG niet om de hoek lag en dat het nog ver was. Dat was ook zo. halverwege nieuwe brug en dan weer een zware klim omhoog. 17.00u bereiitke ik GG. De drager 1.5u later. Tent opgezet in donker eten pas om 19.45, maar morgen een zo nodige rustdag.
*Joop street= vlak, licht naar boven, of licht naar beneden, volgens Deepak.
Alweer een feestelijke zonnige dag met mooie wolkjes, die natuurlijk niet veel goeds voorspellen
maar voorlopig hebben we dit
bloeiende rietpluimen
dit stukje moet nog gebaggerd worden, dus ik ben benieuwd of er volgende week nog iets van overeind staat.
maar dan hebben we gelukkig de foto's nog
want de grote baggerhapper is onderweg en dat moet dan over die mooie rietkraag heen.
Dag 2 uit het dagboekje van Joop:
Vertrek 7.15u bij de brug over de rivier 12.00u, Lulang 16.30 op naar Subang. Tot daar rijdt ook de bus. J.B had honger dus eerst lunch om 9.00.
Aan het eind kwam er een duits echtpaar voorbij die Dhaulagiri wilden doen, maar ze zagen zelf wel in dat dat een onmogeliijke zaak was met sneeuw en lawine bij Dhalagiri BC. Ik heb ze 1 van de 2 oude kaarten gegeven met alternatieven. Ben benieuwd Door nog een behoorlijk stuk omhoog tot Mura dan omlaag een heel stuk langs de rivier. Vlak voor het pad omhoog over de brug naar Lulang. Een behoorlijke klim. De dragers kwamen net op tijd om nog voor donker en de regen de tent op te zetten.
Gisteren kreeg hij een mailtje van het Duitse echtpaar, ze hadden een andere route genomen en inmiddels de kaart weer op de bus gedaan, daar stond nl nog een stempel van Pacifictravel op.
Wat een weertje weer. Ik deed nog maar eens wat in de tuin en Joop was druk met de duiven, ze mochten lekker vliegen vandaag en in bad.
Vanmiddag een rondje door de polder de vaarten worden uitgebaggerd en de bomen worden gekortwiekt. Een pachtig rijtje knotwilgen hier in de Schelpweg.
In de Weelweg zijn ze ook rigoureus maar vakkundig te werk gegaan.
Genieten hoor! Wie weet wat we komende winter nog voor onze kiezen krijgen, dan hebben we dit toch maar gehad.
Ik keek ook nog eens even waar de Weelweg nu eigenlijk Schelpweg wordt, maar daar zijn ze bij maps ook nog niet helemaal uit :)
Joop gaf me zijn dagboekje van de tocht. Eens kijken of ik elke dag een stukje kan ontcijferen, want dat valt nog niet mee.
Dag 1:
Nog wat inkopen gedaan door de dagers en op pad. Bleek meevaller te worden. Over de brug niet linksaf de steile klim op, maar rechtdoor naar een nieuwe weg. Eerst een stuk langs de rivier, dan over een brug en daar was een nieuwe weg, naar Dharapani, wel een heel stuk omhoog maar toch minder zwaar.
Om 16.00u waren we in Dharapani en omdat de dragers ver achter lagen besloot ik hier de tent op te slaan. Als we nu nog doorlopen naar Takum zou het donker zijn als we nog de tent moesten opzetten. Morgen zullen we toch wel in Lulang komen.
Een snipperdag is ook maar niets, die heb ik tenslotte elke dag en webloggen is geen werk, dat is leuk en ik doe het graag.
'Zoiets doe je toch samen, dat is zo mooi om te delen!' en ik word bijna bestraffend aangekeken, zoals wel meer als mensen niet begrijpen waarom ik niet meega naar dat o zo verre Nepal.
Bij ons is het gewoon zo gegroeid. Ik legde het al eerder uit. Joop begon met bergbeklimmen, met touwen en speciale schoentjes enzo en daarna ging hij dat in de praktijk brengen zo hier en daar in Europa, ook met touwen en speciale schoentjes en magnesiumpoeder, niets voor mij. Eerst eens een weekend en later eens een tochtje zo rolde hij van het een in het ander en omdat Nepal al jaren in de planning lag moest dat er ook maar eens van komen. Heel kort gezegd natuurlijk want dat is een proces van jaren geweest, hij is er nu zo'n twintig jaar mee bezig.
Als je jong en verliefd bent realiseer je je niet wat er eventueeel allemaal nog op je pad kan komen. Is het dan ook juist niet de de kracht van de liefde de ander te laten doen wat hij of zij leuk vindt, elkaar daarin vrij te laten, in plaats van te scheiden als je het er misschien niet zo mee eens bent en weer een ander slachtoffer te zoeken met weer andere problemen om ook daar weer onenigheid te vinden, het gaat er toch om dat je er samen iets van maakt.
Joop heeft in de loop der jaren al zoveel hobby's gehad en als hij eenmaal met iets begint wil hij dat ook zo goed mogelijk doen, zo niet de beste zijn. Als ik in al die hobby's mee had moeten gaan.... ik moet er niet aan denken, ik ben niet zo.
Ik brei, wandel, doe wat in de tuin, maak tekeningetjes, weblog, maak foto's, ik heb het druk zat.
'Wat moet ik eigenlijk in Nepal...' zei Mir 'en volgens mij vindt jij daar ook niets aan...".
En daarmee sloeg ze wel de spijker op zijn kop, dus het originele plan gaat niet door, maar Silvia wil wel al jaren dus die gaat volgend jaar mee is het plan.
Sjeudebleu:- Was de tocht wat je ervan had verwacht? – Er was in die tijd in Nepal een enorme sneeuwstorm waar ook veel doden zijn gevallen en mensen die vermist zijn geraakt, heb je daar ook last van gehad? – Wat is het meest indrukwekkende wat je deze reis hebt meegemaakt? – Is er iets wat je een volgende keer anders zou doen? – Leuk dat je Rabin en Rita mee uit eten hebt genomen, hoe gaat het met hen en hun familie? – Omdat je inmiddels zoveel mensen daar kent, je respect en vertrouwen hebt opgebouwd na al die jaren en op de hoogte bent van hun gebruiken en rituelen wordt je in gebieden toegelaten die de gemiddelde toerist nooit te zien zullen zijn heb je ook heel veel kennis over dit mooie vriendelijke volk. Ik mocht dit jaar in de foto albums kijken en was zeer onder de indruk. Zit het in de planning om bv. deze waardevolle kennis te delen met bv. volsmuseum Leiden of zou je een boek over je ervaringen willen schrijven? – Wat heb je het meest gemist van thuis toen je daar was?
Joop: De tocht was wat ik er van verwacht had omdat ik deze tocht als onderdeel in 2004 heb gedaan. Toen ben ik nog verdergegaan naar het basis kamp van de Churen Himal.
De sneeuwstorm was het gevolg van een weersverandering als gevolg van een orkaan die in India aan land kwam. Ik ken de gebieden wel waar de doden zijn gevallen omdat ik daar was in 1998, 2007 en 2008. Ik ben nu niet in die gebieden geweest. Ik heb er wel wat last van gehad omdat het koude weer nu eerder is ingetreden in de hoge gebieden dus s ‘nachts vorst en af en toe een hagelbui.
Het meest indrukwekkende was toen ik na de zwaarste opgang naar een pas van 3500 mtr. over de pas door een weide gebied liep waar nog geen water aanwezig was dus ook geen geluid van beken e.d. Er was daar, ook al omdat ik helemaal alleen vooruit liep, totaal geen geluid. Totale stilte...
Er komt geen andere keer meer tenminste niet op deze manier. Het is ontzettend zwaar en geen tijd om voldoende te herstellen. Ik ga nog wel terug en misschien volgend jaar met Silvia een kleine lodge tocht maken maar dat is niet te vergelijken met deze tocht.
Met Rabin en Rita gaat het goed. Rita is nu 12 jaar en zit in groep 6 van de 12. Rabin zit in zijn laatste specialisatie jaar. Als hij met goede cijfers slaagt gaat hij waarschijnlijk studeren in Kathmandu voor civiel ingenieur. Hun moeder, die vandaag jarig is, zit bij de ouders van Humraj, de vader van Rabin en Rita, om te helpen de oogst binnen te halen.
Voor mij zijn het avonturen waaraan ik al jaren gewend ben. Voor mij is het niet meer zo speciaal als anderen denken. Ik ben gewend om in dit soort gebieden rond te lopen en ik kan makkelijk overal binnen komen omdat ik de gewoontes ken en me aanpas aan de mensen waardoor ik soms door buitenlanders als een inwoner word gezien. Ik heb van al mijn tochten aantekeningen gemaakt ook van de beginperiode van cursussen beklimmingen in Europa en mijn tochten in Nw Guinea en Nepal. Ik ben geen schrijver, maar als iemand zich geroepen voelt...
Ik heb niets gemist van thuis omdat ik ben ingesteld op zo'n tocht. Ik leef daar anders dan thuis maar dat weet ik van te voren. 18:30 uur donker, 20:00 uur naar bed, 06:00 uur opstaan, 07:30 begin van de volgende tocht tot ong. 16:30 uur.
Joke: O ja zeker weten!! Joop nog receptjes opgeslagen? Mijn dank zou groot zijn.
Joop: Voor Joke heb ik geen recepten. Het traditionele eten daar is Dal Bath, Veel rijst met een soepje van linzen en kruiden, stukjes kip met bot en al, wat gekookte groenten en een zeer pittige sausje dat je gebruikt om al dan niet toe te voegen. Thuis eten de mensen nog steeds met de rechter hand.
Térèse: Is het moeilijk om gesprekken te voeren, waarschijnlijk alles in het Engels Joop?
En hoe zijn de mensen daar gekleed?
Joop: Alles tussen mij en de gids gaat in het Engels hoewel ik wel wat Nepaleese woorden ken maar niet genoeg voor een gesprek. En als er een gesprek is tussen de gids en een Nepalees en ik wil weten wat er gezegd is vertelt de gids dat voor mij in het engels.
Brillie: Toch gen last van de overgang? Gna… slaap je overdag nog veel dan?
Joop: Ik ben altijd vrij snel weer aan de andere tijd gewend. Het verschil met de zomertijd is 4,75 uur en nu met de wintertijd dus 5,75 uur.
Hanscke: Je hebt de tent achtergelaten omdat deze lek was. Heb je hinder van de regen ondervonden? Hoe groot was de groep met wie je op pad was of was je alleen?
Dit was niet de eerste keer dat je er was, is het nu anders nu je een beetje weet wat je verwachten kunt? Wat heeft dit keer de meeste indruk op je gemaakt?
Joop: De tent was al een 2de hands tent omdat mijn eerste tent speciaal voor in de bergen in 2003, na tien jaar gebruik, na een sneeuwbui kapot is gescheurd. Deze tent had gestikte naden waarover een tape was geplakt. Deze tape liet nu overal los waardoor hij lekte op een paar plaatsen. Ik had geen zin om al die naden opnieuw te tapen maar in Nepal kunnen ze daar in de komende winter periode nog wel een goede tent van maken. De groep bestond uit een gids die ik al 10 jaar ken en 2 dragers en ik.
Het land verandert heel snel. De eerste keer dat ik er was in 1998 was er bijna geen telefoon buiten de grote plaatsen zoals Kathmandu en Pokhara en internet stond ook in de kinderschoenen. Nu is er tot ver in het land mobile telefoon mogelijk. Ook worden er steeds meer grote wegen aangelegd waarover jeeps en bussen kunnen rijden. Dit veroorzaakt echter wel veel verlies van natuur dus om echt in het oude land wil komen moet je steeds dieper Nepal in om nog niet verstoorde natuur tegen te komen.
John: De enigste vraag die ik nu kan bedenken is, ga je nog een keer?
Joop: Als het goed is ga ik volgend jaar samen met mijn jongste dochter Silvia. Die wil wel eens zien wat haar vader allemaal heeft gedaan en hoe Nepal er uit ziet maar dat zal moeilijk zijn omdat ze niet in de mooiste gebieden kan komen maar ze kan er wat van mee krijgen.
Margo: Hoe zijn de weersomstandigheden tijdens de tocht geweest? Zijn er enge beesten? Wat trekt je aan in die tocht, hoe beleef je het?
Joop: Het weer was beïnvloed door de orkaan in India. Het was kouder dan normaal. Boven de 2500 mtr vroor het 's nachts flink maar daar was ik op ingesteld. Ik ben nooit bang voor beesten. We hebben 1 keer een groot kat achtig dier gezien die aan de overkant van de rivier kort en regelmatig stond te blazen naar ons net als een kat. Het was zo groot als een linx. Ze noemden het een box dear.
Kleding draag je in de bergen in laagjes. Dus b.v. t-shirt , vlies en dan jas. E.v. muts en handschoenen. Via je hoofd verlies je de meeste warmte.
Ik maak deze tochten al 20 jaar dus ik weet wat me te wachten staat en daardoor zijn er eigenlijk geen verrassingen.
Marlies: vroegen de mensen daar niet wat je met al die doeken ging doen en als je ze hebt verteld hoe het zit, wat vonden ze daar dan van? en ja natuurlijk ben ik wel benieuwd naar wat je daar zoal te eten krijgt als ingewijde vreemdeling, en als dat erg anders is dan thuis waarom is dat daar dan wel acceptabel?
Joop: Niemand vraagt wat ik met al die doeken moet doen. Ze zijn al blij dat ik er zoveel koop.
Dit keer heb ik mijn eigen voedsel mee genomen. Adventurte Food. Gedroogd voedsel speciaal voor dit soort omstandigheden in verschillende samenstelling. 200 ml water aan de kook brengen, voedsel in het water gieten, roeren, deksel erop en gas uit, 8 min wachten en klaar is mijn eten. Maar buiten de trekking eet ik vaak Dal Bath. In Kathmandu is een heel goede pizzeria door een Italiaanse vrouw opgezet. In de restaurants kun je vis eten of vlees met wat groente en friet opgediend in een gloeiend hete gietijzeren schotel. Maar de kwaliteit is een stuk minder dan we hier gewend zijn en er is niets anders dus je hebt weinig keus. Maar ik word ook vaak uitgenodigd bij kennissen en dan wordt er meer aandacht aan het eten besteed en dan is het echt lekker eten maar dan als basis dal bath met allerlei lekkere dingen als voorafje enz.
Ria: Alle foto's staan hier.
Vanavond zijn we lekker uit eten geweest met de duivengoeroe. Hij heeft drie weken lang de duiven verzorgd, waarvoor we hem allebei, erg dankbaar zijn.
Zo. Morgen maar eens een snipperdag.
Vandaag ben ik druk in de weer geweest met de foto's en nog niet klaar. Het zijn er niet zo heel erg veel, maar Joop heeft niet echt ergens op gelet geloof ik, veel overbelicht oojk, dus ik bewerk ze wat waar dat mogelijk is.
Rabin en Rita staan er met hun papa wel goed op.
Deze maakte hij elf jaar geleden ook, niets veranderd! Alleen wat slanker geworden.
Deepak, de gids in het midden, met de twee dragers.
Hoe hoger hoe kouder natuurlijk.
Maar ook prachtige foto's
Al hoef ik het zelf allemaal niet in levende lijve te zien.
Morgen meer en ook antwoorden op de vragen.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3713-3720 van 7991 |
Volgende Pagina »
