Onze ouders op de plek waar wij gisteren ook stonden, aan mij werd zelfs nog niet eens gedacht. Eerst de oorlog maar eens doorkomen het was 1941
Mijn moeder met Janny en haar schoonzusjes, Kee en Marie.
1948 inmiddels. Janny staat voor mijn vader, zij was daar een jaar of zeven en ik op de arm van mijn moeder, één jaar ongeveer. Wie die andere mensen zijn weet ik niet, het zal wel een nicht zijn van moeders kant, die waren er daar nogal.
Mijn vader was na de oorlog bij de politie gegaan, voordien was hij boerenknecht.
Het was erg leuk om samen met Janny eens door Dreischor te lopen, zij weet nog zoveel meer van die tijd dan ik, ook al moet ze wel diep graven soms.
In dit huis aan de Stoofweg woonden opa en omoe vertelde ze, ergens heel ver ging er iets dagen toen ze het zei, maar dat had ik dus nooit meer gezegd. Omoe van Felius heb ik nooit gekend en na haar dood bleef opa daar alleen wonen.
Tot hij na de ramp hier ging wonen. We hebben ook geen idee voor hoe lang. Later woonde hij in huis bij zijn dochters, eerst bij Kee, later bij Marie.
"heeft jullie opa hier ook gewoond?" vroeg ik aan een paar mensen die ook een foto van het huis maakten met één van hun ervoor. Dat was niet het geval maar ze moesten wel lachen en later kwamen we ze steeds tegen, dat heb je dan.
Wij hebben na de ramp en na terugkeer van onze evacuatie in Rotterdam een tijdje hier op de Ring gewoond bij de familie Doeleman tot ons huis weer bewoonbaar was. In ons huis hebben we toen maar even meer gewoond, we weten dat geen van twee meer zo precies, maar ik heb op Dreischor niet meer op de lagere school gezeten, dus zal ik in september toch op Zonnemaire naar school zijn gegaan.
Hier woonden oom Joost en tante Kee na hun trouwen, dat wist ik ook niet meer, we hebben ook geen idee of hij toen al melkboer was, of dat hij dat later pas is geworden.
Je prakiseert wat af op zo'n dag.
En tussendoor aten en dronken we eens wat, liepen wat rondjes rond de kerk en kwamen bekenden tegen. Al viel dat bij Janny wat tegen, die keek vooral naar de wat oudere mannen, "kijk, weer zo'n ouwe Reisenaer, die zou ik toch moeten kennen!" zei ze dan.
Vanmorgen vroeg belde ze al, ze was er toch! Ook omdat het weer niet zo goed was en de bridgewedstrijden morgen pas begonnen, hadden ze hun vertrek een dag uitgesteld.
En wat een leuke dag hebben we zo samen gehad. Want we deden natuurlijk niet alleen vlas.
We liepen naar de Bogerdweg, want ook dat is heel anders dan met de fiets en we hadden geluk, want de bewoner van ons geboortehuis was thuis. We mochten overal kijken en nu zijn we ook boven geweest, waar we zaten met de ramp. Twee kamertjes die er toen ook al waren en de zolder was nu ook een kamertje en daar was vroeger een trap naar de vliering, waar we sliepen toen die nacht en door het raam boven ons liet onze pa ons in de sloep zakken.
Afijn, veel herinneringen zodoende. Morgen meer.
Muziek was er ook.
Vroege afspraak bij de dokter voor wat onderhoud. Een paar weken geleden waren er wat vlekjes op mijn decolleté (ja dat heb ik) weggebrand, omdat ze niet zo pluis zouden kunnen worden en nu zijn ze weg. Opgeruimd staat netjes. En nog wat ander onderhoud. Soms moet het even.
Daarna gingen we al snel wandelen want wat was het lekker buiten en zo rustig ook. Didi en ik liepen richting de Zoete Kers voor boontjes, want waar die boontjes van tegenwoordig vandaan komen weet ik niet, maar die smaken nergens meer naar en zijn vooral taai. Bij de Zoete Kers hebben ze heerlijke Zeeuwse boontjes en verse krootjes, die kocht ik ook.
Daarna naar de bushalte, dat is best nog een stuk dus ik liep flink door, want ik dacht dat ik maar een kwartier meer had, maar dat bleek ruim twintig minuten te zijn dus we haalden het en konden zelfs nog even uitblazen.
Daarna nog even om wat boodschappen en wat verf, die in de aanbieding is en wat kwasten bij de Praxis, dat scheelt zowat de helft voor mijn vrolijke borrelingen, maar daarover later meer (of niet als het niets wordt).
Morgen vlasdag. Daar zouden Janny en ik nu eindelijk eens samen naar toe gaan. Samen door ons geboortedorp lopen en misschien weleens in ons geboortehuis kijken, maar nee hoor, mevrouw moet weer zo nodig op reis. Van wie ze dat toch heeft.....
Namens Didi Bedankt voor de felicitaties.
We liepen weer langs de zonnebloemen vanmiddag, waar nu de zon op scheen.
We zijn wel drie uur onderweg geweest alles bij elkaar. Praatjes gemaakt onderweg, nog even langs de winkel, nog een praatje en nog een praatje. Potje koken, trui afmaken, al met al kom ik tijd tekort en dat vind ik niet leuk, want het borrelt van de ideeen en die moeten eruit en ik wil mijn restjes buitenverf ook nog opmaken...
Morgen wordt onze grote kleindochter alweer 14.
Ze is op het ogenblik met haar vader op vakantie in Frankrijk, waar ze natuurlijk ontzettend veel foto's maakt, met haar nieuwe camera.
Het lijkt allemaal nog zo kort geleden, maar morgen wordt ze dus alweer vijf.
Didi betekent zusje in het Nepalees, in een andere taal weer 'begrijp je?', ook nog een kledingmerk (ik heb er een korte broek van) en dat allemaal voor het allerliefste beest van de wereld.
Wij houden het samen nog wel een tijdje vol zo.
Ik begon hem toch wel een beetje te knijpen, want met nog een stuk mouw, de mouwkop en een halsbies voor de boeg werd mijn laatste bolletje toch wel heel erg klein.... en was het na een tijdje breien gewoon op, met nog wel iets minder te gaan, maar toch nog steeds niet klaar. Ik dook eens in mijn restjesmand en vond zowaar twee restjes. Ik denk dat het nu lukt, ook al blijft het spannend. En omdat de andere wol al een paar keer gewassen was, deed ik dat met deze ook eerst. Natmaken tenminste en intussen begon ik alvast aan de rode.
We wandelden, maar er was niets leuks of moois, of ik zag het gewoon niet, daarom nog maar een bloemetje uit de tuin. Gewoon voor mezelf, omdat het goed was.
Er was vandaag een mannetje met een gravertje die een geultje groef, waar Joop toen weer een pijpje in legde. Toen dat gebeurd was maakte het mannetje het geultje weer dicht en stampte en trilde nog eens dat het een lieve lust was.
We waren er al met al bijna de hele dag zoet mee, maar nu hebben we wel al onze strontzaken in eigen hand zal ik maar zeggen. Geen aap die er nog naar kraait.
Ik scharrelde zodoende eens hier en dan weer daar. Bleef thuis en viste een hoop zooi uit de vijver, die ook alsmaar leger raakt omdat we niet meer bijvullen. Het waterpeil is erg laag, dus misschien dat we toch binnenkort nog proberen te repareren, we zien wel hoe het loopt. Het weer moet ook een beetje meezitten natuurlijk.
Al met al een rare dag. Niet gewandeld en ik voel mezelf één grote dikke pruim omdat ik er maar van blijf eten...
We werden aan het begin en aan het eind van onze wandeling een beetje nat vandaag, maar daar hadden wij totaal geen moeite mee. De temperatuur was prima en we maakten eens een selfie. Didi heeft een beetje camera angst, ze vindt het niks, dat gedoe met dat ding.
Zonnebloemen met grijs weer, krijgen iets extra zonnigs vind ik.
Ze steken mooi af tegen de grijze lucht
en als je nog niet vrolijk was, dan word je dat nu vanzelf
zukke mooie blommen
op deze regenachtige dag.
Verder lekker aan het breien.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3841-3848 van 8031 |
Volgende Pagina »
