Geen rode vlekken vanmorgen. Ik heb wel een vaag vermoeden wat het kon zijn, nl. een flesje voor meer volume voor je haar, wat ik nooit gebruik en er al jaren staat. Gistermorgen vond ik ineens dat ik meer volume nodig had, dus daarom... en het schuimde ook al niet zo goed meer... maar zeker weten doe ik dat niet natuurlijk, want misschien kwam het ook wel van de Midalgan, maar daar smeer ik vaker mee.
Daarom ben ik vanmorgen gelijk maar naar de kapper gegaan voor een totale metamorfose. Het wordt tenslotte voorjaar binnenkort en ik was het zat, dat gewapper rond mijn kop. En dit is het geworden.
Vanmiddag liepen we een rondje, maar dat was toch wel frisjes. Inmiddels sneeuwt het weer volop en ronkt de kachel. De winter is nog niet voorbij.
Gedoucht en wel maakte ik me gereed om even naar Zierikzee te gaan vanmorgen toen ik plots ineens helemaal onder de branderige rooie vlekken liep, ik schrok ervan en hoe het kwam was me al helemaal een raadsel. Gelukkig trok het snel weer weg en kon ik mijn afspraak met de dokter ook weer afzeggen. Eerst maar eens afwachten hoe het morgen en overmorgen is.
In Zierikzee wordt hard gewerkt om het Havenplein bestraat te krijgen. Geen boom meer te bekennen. Dat wordt bakken komende zomer of vechten voor een plekje onder de parasol. Gelukkig mogen die op het Havenpark een stukje verderop wel blijven staan.
Didi en ik deden een rondje door de stad, waar geen openbaar toilet meer te bekennen is en prachtige panden leeg staan, maar we krijgen wel een superstrak bestraat Havenplein.
Het is wel een overdosis aan tekeningetjes ineens, maar dat is wat ik doe deze dagen. Buiten valt er niet veel meer te zien dan een natte boel en ik heb ook niet veel zin om een lange wandeling te maken en eigenlijk ben ik ook nog steeds wat voorzichtig, het is een langdurig verhaal inmiddels.
Zodoende komt er van foto's maken ook niet veel.
Tekeningetjes maak ik mijn hele leven al, soms met tussenpozen van jaren, maar als de gang er eenmaal weer in zit komt er weer een serie. Er hangt een deel in de keuken, het staat vrolijk en ik vind het leuk om naar eigengemaakte frutsels te kijken.
Er was een periode dat ik aquarellen maakte, ik koos dat ook vooral omdat het snel kan. Schilderen kost meer tijd en gaat langzamer, dat is niets voor mij. Mijn zus schildert en gaat waarschijnlijk een foto van mij als voorbeeld gebruiken voor een schilderij voor mij, leuk!
Miriam heeft het schildervirus inmiddels ook te pakken. Ze maakt en bewerkt zelf foto's die ze dan als voorbeeld gebruikt.
En zo doet iedereen zijn eigen ding.
Volop knoppen in de Paulonia Tomentosa, dat wordt weer mooi komend voorjaar. Joop noemt hem 'de boom met de moeilijke naam", maar ik kom er nu feilloos op.
De primulaatjes zien er nog een beetje mottig uit na de kou, maar staan wel vrolijk te bloeien en zo kan ik alles wel de grond uit kijken, maar we zullen nog even geduld moeten hebben, want koud is het zeker nog. Al was het toen we met windje mee in de zon liepen best warm op mijn rug.
Beetje saai tekeningetje vandaag, maar ja het kan niet altijd feest zijn.
Hier is alles Zen.
Super relaxed.
Joop is nu ook aan de snoepjes.
Tussendoor kleur of wandel ik wat.
De jonge duifjes groeien goed en zijn ook al los buiten. Joop is er druk mee. Soms zijn er brutaaltjes die op zijn schouder of rug komen zitten bij het schoonmaken. Altijd leuk natuurlijk.
Didi en ik wandelden een rondje in de zon, het was heerlijk vandaag. Onderweg zag ik sneeuwklokjes en toen ik eenmaal thuis kwam ontdekte ik dat ik ze zelf ook heb.
Daarna tekende ik weer eens iets en deed af en toe een spelletje.
De oude jachthaven vanmiddag. Ik maakte nog maar eens een fotootje want ook dit blijft niet wat het is. De hele jachthaven gaat op de schop, vanwege het feit dat hij nu in eigen handen is.
Niets blijft nu eenmaal wat het is en ik vind het leuk om dat soms vast te leggen.
Want ook eerste boot lag daar ooit even. Later hadden we er een ligplaats, maar dat was jaren nadien (Even scrollen want overgezet per week)
Ik ben een beetje aan het twijfelen over hoe nu verder na tien jaar.
Inmiddels heb ik wel 10 jaar fotomateriaal en hoe meer ik de laatste dagen terug blader hoe leuker ik dat vind eigenlijk. Daar wil ik wat mee, alleen weet ik nog niet wat.
Een paar dagen geleden vroeg ik mijn zus eens op te schrijven hoe zij zich nu die ramp herinnerde. Haar antwoord heb ik onder mijn post van eergister gezet.
De foto is van maart 2010 en zoals het daar is zal het nooit meer worden.
We deden een rondje Ellemeet vanmiddag, maar waagden het maar niet de route naar het strand te nemen, er wordt daar namelijk volop gegraven en met grond gesjouwd vanwege de nieuwe recreatieverdeelweg. Ergens halfverwege bij die bocht komt een voetgangerstunneltje.
Het was heerlijk weer voor een rondje. Gelijk even langs de winkel gelopen want de auto begaf het gisteren. Joop kon nog net thuis komen. De dynamo heeft het begeven, die was niet op voorraad dus we zitten even zonder. Gelukkig hebben we die rooie nog voor als het echt nodig mocht blijken.
Goedgekeurd en wel.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 4361-4368 van 7996 |
Volgende Pagina »
