"Mam, ga je mee bij de zeehondjes kijken", vroeg Mir vanmorgen en omdat Joop onze auto nodig had, gingen we met die van haar. Het was koud! Erg koud!
Miriam wilde al snel naar huis want het zag er naar uit dat we nog wel een half uurtje moesten wachten. Ik had me goed aangekleed, was alleen mijn wanten vergeten, dus na even twijfelen besloot ik toch te blijven en dan maar terug naar huis te lopen, dat is niet zo heel ver, maar ik ben nog steeds voorzichtig met Didi. Als het moest kon Joop me komen halen die zou dan wel terug zijn.
En daar stonden we dan, zo'n drie kwartier te wachten tot ze eindelijk de vrijheid kregen, met ijskoude stijve vingers, dus van inzoomen kwam niet veel, maar al met al toch best een leuk filmpje.
Of Didi nu van de kou of van opwinding trilde weet ik niet maar ze volgde de zeehondjes wel op de voet.
Vrolijk Pasen allemaal!
UPDATE:
Er is wat verwarring over het aantal, vier minuten is natuurlijk ook erg lang, maar het zijn er zes, die stuk voor stuk naar het water hobbelen. Zes kisten waarvan de kinderen die erop zitten de kleppen naar boven trekken.
Het lijkt me het verstandigst dat de Dorpsstraat in het seizoen, dus vanaf Pasen afgesloten wordt. Iedereen wil voor de supermarkt parkeren en dat kan nu eenmaal niet als het druk is, zeker niet als er ook nog eens gelost wordt om iedereen van eten en drinken te kunnen voorzien.
Het 'eiland' begint langzaamaan weer een beetje over te hellen, de zwart witte nummerplaten zijn weer erg aanwezig. Eind van de middag deed ik nog even een rondje en zo te zien zaten we aan de goede kant van de bewolking.
Vanmorgen was ik druk in de tuin en omstreken. Een nieuw waslijntje aanleggen. Vegen, opruimen, verzetten en nog eens vegen. Bramen en wilde rozen snoeien en vergiftigen.. Het kacheltje een plekje geven en natuurlijk aan het eind van de middag toen het toch wel erg donker werd in de verte, even aansteken.
Neef Kees had nog een krat of zes met blokjes te staan, afvalhoutjes, aanmaakhoutjes, buitenkachelhoutjes.... en die bracht hij vanmorgen. Nu staan er weer zes van die lelijke bakken naar me te kijken. Waslijntje weg, dus ik moet ook op zoek naar een nieuwe plek om mijn was te laten wapperen.
Wel heel fijn dat hij ze kwam brengen met het hefding en we niet alles hoefden over te laden, wat een werk zou dat geweest zijn voor een hoop rommel.
Ik veegde en ontmosde intussen de stoep, waar ik het lekker warm van kreeg. Niet al het mos hoor, ben je gek, alleen de dikke dodden die boven de stenen uitpuilden. Ik moet bij zulke werkjes altijd aan mijn vader denken, die slaaf werd van zijn gazon. Dat ben ik dus niet van plan.
Het terras is er om makkelijk te kunnen lopen, hard, vlak en niet glibberig. Hoe het er verder uitziet zal me worst zijn, daar is het te groot voor. Mosje hier, vlekje daar, onkruidje, het hoort erbij en stoort me niet.
Joop vindt het lelijk als ik dingen die zich per ongeluk uitzaaien laat staan tussen de stenen, ik vind dat leuk, hij niet, dus die heb ik vandaag de nek omgedraaid. Ach ja, het is ook wel weer netjes zo.
Het waterpeil in de vijver zakt vrolijk verder, we hopen wel binnenkort een lek te vinden want het wordt er niet mooier op. Hopelijk komen de orchideeën nog wel terug.
Eind van de middag ging ik nog even bij de schaapjes langs die inmiddels overdag vrolijk in de wei lopen.
Nog steeds ijzig koud, maar nu wel met een lekker zonnetje erbij. Didi en ik wandelden eerst tegen de wind in, waarna we het daarna lekker windje mee hadden op het fietspad.
Ik maakte een foto van de halfbevroren vaart en toen ik hem net op de pc zette vroeg ik me af waarom ik er niet nog een paar had gemaakt, op deze staat net weer die lelijke schuur.
En zodoende dacht ik weer even aan het begin, nu alweer bijna zes jaar geleden. Intussen lijkt het misschien of iedereen er al aan gewend is, ze staan er tenslotte alweer jaaaren, maar ik vind het nog steeds lelijk, het stinkt er af en toe en er wordt geen boom geplant. Vroeger stond rond elke boerderij een bomenhaag, zelfs ons nederig stulpje is omringd met bomen, daar kregen we subsidie voor en volgens mij is dat nog steeds zo.
Ik zie dat het toch eens tijd wordt om het Striepwegmapje wat aan te vullen.
