De zon was er even vandaag en deze gele vrolijkerd liet niet na daar even van te genieten. Het duurde niet lang hoor, want eer ik thuis was was ik alweer nat, buiig heet dat.
Vanavond zijn we aangeschoven bij Salud, wat moet je anders als je afvoer verstopt is en daardoor je afwasmachine ook niet kan draaien. Mir ging ook mee, het was gezellig.
Hier zetten de strubbelingen zich nog even voort. Gingen afgelopen week de lampen na elkaar stuk, vandaag was de afvoer van de gootsteen verstopt en het is nog niet opgelost.
Eind van de middag was ik bij de fysiotherapeut, hij heeft eens even flink tegen mijn ruggengraat aan geduwd en in mijn schouder geknepen, nu maar hopen dat het helpt. Niet dat ik erg veel pijn heb hoor, het is maar af en toe, maar toch...
Het zal komende dagen niet voor iedereen even vrolijk zijn, maar we maken er allemaal op onze manier maar het beste van.
Eet smakelijk allemaal!
Het stond best leuk, de ballen bij de Boedha, maar vanmorgen lagen ze allemaal kapot op de grond. Er zijn ergere dingen natuurlijk, dus we deden een rondje, het was tenslotte droog.
Ze hebben een picknick-tafel neergezet naast het fietspad, gezellig hoor, maar ondanks dat ik mijn kaplaarzen aan had had ik toch weinig zin om even niks te gaan zitten pikken.
Nou en toen dacht ik vanmiddag ik zet de radio even aan, ik wist nu hoe het moest tenslotte, maar... juist... Joop gebeld, die kon me ook niet verder helpen.
Toen dacht ik even wat hout te gaan kloven, want droog en niet koud en er zitten zat te grote blokken tussen de stapel. Het was een moeizaam begin, want het leek net of er ergens een draad los zat, na veel heen en weer geloop had ik eindelijk contact, maar na een blok of vijf stopte hij er weer mee, toen ben ik ook maar gestopt.
Eenmaal weer binnen heb ik me toch maar even kwaad gemaakt om muziek uit dat kreng te krijgen, net zo lang op knopjes gedrukt tot het me eindelijk lukte... pfff.
Af en toe kijk ik eens een poosje op mijn tabletje, best leuk tijdverdrijf met dit weer. Wat een geld wordt er weer opgehaald! Ruim 3 miljoen nu en dat is al een oude tussenstand.
Zo langzamerhand begin ik me bijna schuldig te voelen, want ik heb nog nooit iets gegeven. Geen plaatje aangevraagd, niets gebracht, bij mijn weten ook niets gekocht waarvan de opbrengst ten goede kwam van...
Jullie wel? Of ben ik echt de enige...
Gewoon een lekker dagje. Niet koud, dus ik zeemde de ramen eens en verzette de kerstboom, want die hing steeds maar scheef en dat is ook geen gezicht. We wandelden, de poot van Didi lijkt nu zo goed als over, maar nu eet ze weer niet en is aan de dunne, het is ook altijd wat.
Nu de wereld niet vergaan is, wordt het vanaf vandaag weer langer licht, laat het voorjaar maar komen. De cyclaampjes staan er fleurig bij, daar word ik vrolijker van dan van een kerstboom.
Het was eigenlijk een ongelukje, nog helemaal niet de bedoeling dat er eitjes zouden komen, maar ze deden het toch snel. Joop wilde ze eerst weggooien, maar toch maar niet gedaan en nu is het een prachtig beestje. Joop is helemaal verliefd, dit wordt een kampioentje. Haha, nu maar hopen dat hij niet opgevreten wordt door een buizerd of een andere engerd.
Het was nat vandaag. Ik ben weinig buiten geweest, alleen even een rondje rond het dorp vanmiddag om mijn twee kerstkaarten op de post te doen. De rest gaat per email. De postduiven hebben alleen de naam nog.
Kijk, ze worden toch rood. En omdat ik ze zo leuk vind heb ik er vandaag nog een paar gehaald bij het tuincentrum. De oude vuurkorf opgevuld met mos en aarde en ze daarin geplant.
Vanmiddag was ik even bij de dokter. Ik loop nu al weken met die zere arm en schouder en hoewel ik dacht dat het van het breien kwam kreeg ik toch steeds meer de indruk dat het uit mijn nek vandaan kwam. Zitten en opstaan een paar meter lopen en dan door de grond gaan van de pijn, terwijl je de rest van de dag gewoon alles kunt doen. Bewegen is gewoon goed, zo gauw je gaat zitten gaat het verkeerd.
De dokter kon niets verontrustends vinden, het werd ook al minder en voordat ik ging zei ik het ook al tegen Joop, wat ga ik er eigenlijk doen, ik voel niks meer.. heeft u dat nu ook altijd?
Joop is trouwens eergisteren aan zijn verkeerde kies geholpen, volop aan de anti biotica weer en een dikke wang, het ziet er niet uit.
Daarna deed ik nog wat boodschappen bij de Lidl en nam ook nog een doosje Rhone wijn mee, want ik wist het allang al hoor, die is prima te drinken.
Vanavond at Miriam gezellig een hapje mee, dat doet ze wel meer tegenwoordig, voor twee of drie koken maakt niet zoveel uit en het is gezelliger, zeker voor haar.
Toen ik gisteren op zoek was naar een foto voor bij mijn verhaaltje en de foto die ik uitzocht bekeek, viel het me op hoe leeg het nog was naast de Rampweg, die je links in beeld ziet. Vandaag nam ik een foto op dezelfde plek. De paaltjes stonden er nog, het bankje (ook een oude foto) dat daar staat was bijna niet meer te bereiken, daar mogen ze weleens iets aan doen.
Didi en ik waren een tijdje op het strand, daar verandert ook het nodige. Was er vroeger 's winters geen tent te bekennen, tegenwoordig bouwen ze complete restaurants.
Het blijft er natuurlijk wel heerlijk toeven 's winters. Geen voetstap te bekennen.
