Als ik lekker kan wandelen ben ik daar wel een paar uur zoet mee. Dat kan nu ook wel, maar zonder Didi vind ik er niets aan en het weer trekt ook niet echt om te wandelen.
Dus als er dan een aanleiding is om even een boodschapje in Zierikzee te doen, ben ik al lang blij. De kip was vorige keer op bij de nood-vleesboerderij en Joop zijn schoen was gemaakt, nou als dat geen goede reden is...
De film nam ik vorige week al op en zo te zien is er niet veel aan de hand. Het gaat om haar linkerachterpoot. Als ze een tijdje geslapen heeft loopt ze weer mank.
Ik ben dus vanmiddag nog maar eens terug geweest naar de dierenarts, want ik wist ook niet goed wat ik nu wel of niet kon doen.
Hij heeft haar poot weer onderzocht en haar kniebanden zullen waarschijnlijk beschadigd zijn. Ik heb pijnstillers gekregen en mag wel wandelen, alleen geen uren achter elkaar, wat ook wel te begrijpen is natuurlijk. Over drie weken.. moet het over zijn. Als het niet over is weer een foto maar dan van de knie. Ik hoop maar van niet en als ik haar af en toe zie rennen denk ik ook wel dat het mee zal vallen, want als ze het nodig vindt is ze zo bij het hek hoor.
Voor de verandering deed ik eens een rondje met de auto vanmiddag. Dat kwam omdat ik even naar AH wilde op Burgh en omdat Didi nog niet ver kan lopen.
Nu stapte ik zo nu en dan even uit voor een foto, ook leuk en lekker, want het was prachtig weer.
Deze boom stond te flonkeren in de zon.
Ik vond hem prachtig.
En jullie vast ook.
Dit is hem dan, leuk hè. Even kijken of schoonzoon er iets in ziet anders is hij voor de liefhebber, wel tegen de wolprijs natuurlijk.
We wandelden een klein stukje vanmiddag, maar het is nog steeds niet veel gedaan met de poot van Didi, ik zal terug moeten want het duurt nu al wel erg lang alles bij elkaar. Geen HD maar wat dan wel...
Er moesten boodschappen in Zierikzee gedaan worden vanmiddag en daar was ik heel de middag zoet mee. Het was erg gezellig in de stad. Nu heel de toeristenmeute weer naar huis is, tenminste de meeste, kom je de gewone eilandbewoners weer eens tegen. Ik kletste dus wat af met deze en gene, vooral bij de Soepkokery en AH was ik wel een uurtje zoet. Gelukkig had ik de meeste boodschappen op een briefje zodat ik niet de helft vergeten ben.
De trui waar ik mee bezig was is eindelijk klaar, gewassen en wel hangt hij te drogen. Ik denk dat hij door het wassen ongeveer twee maten groter is geworden, ik ben benieuwd of ik er niet in verzuip nu.
Natuurlijk heb ik alweer een zak met nieuwe vrolijke bolletjes :)
Negen uur waren we present bij de dierenarts en ik was toch wel een beetje zenuwachtig. Didi vond het allemaal leuk, niks vervelends daar hoor, ze loopt er altijd kwispelend rond.
Toen ik vertelde dat het al een stuk beter ging en we gister en eergister toch een flink stuk gewandeld hadden, betwijfelde hij ook of het dan wel haar heupen waren, maar ik vond toch dat er nu wel een foto gemaakt moest worden.
Ik mocht erbij zijn en kreeg een loden jas aan, tenminste zo leek het. Didi moest op haar rug op een tafel, dat was even eng, maar ze gedroeg zich keurig en bleef netjes liggen. Daarna even wachten of de foto gelukt was en toen mocht ze weer op de grond.
Nou en toen kregen we het heuglijke nieus te horen: Perfecte heupen, daar zou menig hondenbezitter jaloers op zijn.
Joepie!
Het werd eigenlijk een steeds zieliger toestand met de Boedha en omdat Silvia het zelf al van plan was heb ik hem vanmiddag maar teruggebracht naar waar hij vandaan kwam, het tuincentrum. Want eigenlijk was het helemaal niet duidelijk of hij niet buiten mocht, het leek er meer op of hij niet gebakken was, zo week werd hij vanbinnen. Binnenin zat een soort cement, dat hoort toch hard te zijn...
Hij is in behandeling genomen, we worden gebeld, degene die de klachten behandelt was er niet.
Eind van de ochtend toog ik weer naar het Zierikzeese ziekenhuis met mijn voet. Het ging lekker vlot en ik was zo aan de beurt. Een beetje vreemd vond ik het wel, geen echo, maar toch met van die pasta op een glijdertje en een beeldscherm waarop je gelijk kunt zien wat er is, of niet is. (dat is toch een echo?)
Nu ja, het heeft een naam hoor. Ik heb de ziekte van Ledderhose en voorlopig laat ik de knobbeltjes maar lekker zitten, als tenminste de dokter die donderdag de uitslag heeft niets anders adviseert.
Daarna hebben Didi en ik fijn gewandeld, ze loopt goed en ik merk niet dat ze pijn heeft Het gaat trouwens toch een stuk beter vandaag. Donderdagochtend is zij aan de beurt voor de foto.
