Een erg klein wereldje vandaag, maar omdat ik weer door mijn breiwerk heen was toch maar even naar de Wolboetiek voor een paar feestelijke bolletjes, een glitter trui deze keer voor bij de kerstboom ofzo, het resultaat komt vanzelf weer een keer tevoorschijn. Ik kocht ook nog iets anders, maar dat vertel ik even nog niet.
Didi staat nog steeds heel veel, de hele dag eigenlijk. Nu ze ziet dat ik ook rustig zit en voorlopig niet op sta is ze ook gaan liggen. Ze is wel mee geweest in de auto, erin gaat wel, dan zit ze ook, maar er weer uit doet blijkbaar meer zeer. Eten doet ze zowat nog niets, het tweede biefstukje heeft ze net opgegeten, ik doe het dan wel door haar gewone brokken, maar ze vist het er netjes tussenuit. Morgen hopelijk weer wat meer vooruitgang. Het valt me behoorlijk tegen, zou dat nu enkel van zaterdag komen... of was ze anders ook nog zo geweest...
Wat heb ik een spijt gehad vandaag. Het bleek vanmorgen al snel dat ik gisteren teveel van Didi had gevraagd.
We waren naar het dorp gelopen, door de pekelzooi natuurlijk, ik heb haar laten wachten voor de winkel in de kou en daarna liepen we ook nog eens naar molen de Lelie voor de winterfair. Natuurlijk wilde ze mee, zolals altijd, maar op de terug weg kwam ze niet erg op gang en zodoende ging ik ook nog eens hardlopen met haar, arm beest. Ik denk dat ze veel pijn had. Ze stond maar met haar kop naar beneden en haar staart tussen haar benen in de gang of ergens anders op een rare plaats waar ze anders nooit staat en ze at en dronk geen hap. Vannacht heb ik haar nog uit mijn hand laten drinken, gemorste druppels wilde ze dan wel oplikken, maar vanmorgen kwam ze niet overeind. Zo langzamerhand in de loop van de dag ging het iets beter, wat drinken en af en toe een hompje soepvlees ging er wel in. Vanmiddag heb ik alleen gewandeld, dat was raar en helemaal niet leuk, want ik had best een schuldgevoel. Daar komt nog bij dat we alweer uit eten gingen vanavond, net als gisteravond, miscommunicatie en ook teveel van het goede, maar goed, wel gezellig natuurlijk. Ik vind het alleen niet leuk haar dan zo lang alleen te laten.
Ik had biefstukjes te liggen voor onszelf, maar omdat we toch met Ina en Martin een hapje gingen eten heb ik Didi voordat we weggingen lekker een biefstukje gegeven, ze vond het heerlijk. En nu we weer terug zijn staat ze naast me en eet brokjes uit mijn hand. Ze eet en drinkt dus weer en wat heel belangrijk is, de helicopter doet het ook weer. Morgen nog maar een dagje rust en overmorgen ook.
Er is een behoorlijk pak sneeuw gevallen vandaag, gelukkig hoefden we niet ver van huis. Ik was even bij de kapper voor een verfbeurt en wandelde naar het dorp voor een paar boodschappen, waar ik Sinterklaas nog tegen kwam. Ik vond hem een beetje ondeugend uit zijn oogjes kijken, volgens mij is die Sint zelf weleens stout.
Aan het eind van de middag nog even naar de winterfair die bijna afgelopen was, maar de koffie met appelgebak smaakte heerlijk.
Weinig buiten geweest vandaag en gisteren ook al niet, dat is niet goed voor me hoor, dat merk ik nu al, morgen maar weer snel de paden op en de lanen in. Didi begint al aardig op te knappen, heeft alweer wat gegeten en haar buik schoon gelikt. Ik vraag me nu toch af waarom zo'n beest ook niet aan de wond mag likken. 't Is een klein sneetje, netjes gehecht met zo'n rijg hechting, het lijkt me juist goed als ze dat een beetje schoon houdt. Ik kijk het even aan.
Vandaag had ik hem in huis, de leukste kalender van Zeeland 2011, na een paar jaar Peter van Straaten eens even een jaartje wat anders.
Als ik om negen uur ergens moet zijn moet ik toch wel wat vroeger opstaan als anders . Het was prachtig vanmorgen en voor de zekerheid nam ik de wegen waar de bus rijdt, we waren keurig op tijd en vol goede moed kroop ze op de behandeltafel om nagekeken te worden. Alles was in orde en toen ben ik maar weggegaan. Om half twee kwam ze me weer duizelig kwispelend tegemoet. Het valt allemaal nog niet mee en ze is nog duidelijk de kluts een beetje kwijt, maar dat zal morgen vast alweer wat beter gaan. De wond op zich valt mee, 't is alleen wel een beetje fris natuurlijk zo'n kaalgeschoren buik.
Na het vest voor Yara heb ik mijn volgende breiwerkje alweer opgezet, ik had nog uitgetrokken wol te liggen, precies twee jaar geleden uitgetrokken zie ik nu. Wie wat bewaard heeft wat blijkt maar weer.
Gelukkig is het niet ons ruitje, het zou wat zijn, het lijkt me erg frisjes daarbinnen. Vroeger zag mijn slaapkamerraam er wel eens zo uit, of nog erger, dan moest je eerst een gaatje krabben, of met je warme adem blazen tot er een stukje gesmolten was om naar buiten te kunnen kijken.
We kunnen het aardig warm houden, als is het achter mijn pceetje wel iets frisser dan anders met de koude oostenwind hier op het raam.
Vandaag heb ik het vest van Yara in elkaar genaaid, het hangt nu te drogen en ik ben erg benieuwd hoe het staat en of ze het zal dragen, zulke dingen moet je toch altijd maar afwachten.
Morgen gaat Didi onder het mes, best spannend vind ik, zij weet nog van niks. Negen uur ga ik haar wegbrengen om gesteriliseerd te worden. Arm beest een kaalgeschoren buik met deze kou...
Naar aanleiding van dit stukje kreeg ik gisteren het volgende mailtje:
Als vrijwilliger van de museumwoning aan de lede 40 in Rotterdam - zuid en beheerder van de Tuindorp Vreewijk Hyves, ben ik op zoek naar verhalen en foto’s van Tuindorp Vreewijk. Vanmorgen vond ik een foto van u op Internet(zie bijlage), die genomen is op de Lede, vlak bij de museumwoning. Ik zou het op prijs stellen als deze foto op de TV Hyves geplaatst mag worden en vertoond in het museum.
Erg leuk natuurlijk en ik ben gelijk op zoek gegaan, want ik wist dat er nog wel een paar foto's waren. Ik weet alleen niet of het betreffende huis er op staat, heb ook geen idee op welk nummer wij toen logeerden. De tweede foto vind ik vooral leuk vanwege het jaren vijftig interieur.
Binnenkort hangen mijn zus en ik dus in het museum, ach ja, je kunt er niet vlug genoeg bij zijn natuurlijk.
Bij de loodgieter thuis klopt er meestal niets van, net als de meeste schilders in een kaal huis wonen, behalve Renesmurf natuurlijk, maar die is ook niet zelfstandig. Het valt bij ons ook nog wel mee hoor, we waren dit jaar zelfs op tijd om de buitenkranen af te sluiten. Toch zal er zo hier en daar bij deze of gene wel weer wat bevriezen en dan is het in de kou geen pretje om dat te repareren. Ik ben in elk geval blij dat onze riolering voordat de kou in viel ging haperen en nu weer lekker loopt.
De duiven hebben nu een elementje in hun drinkwater om het niet te laten bevriezen. Volgens mij lopen andere duivenmelkers gewoon een paar keer meer heen en weer om te kijken of ze nog kunnen drinken. Joop niet hoor, die verzint er wel iets op.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 5161-5168 van 7995 |
Volgende Pagina »
